Handel – La Resurrezione, HWV47 (Zmartwychwstanie)

La Resurrezione, skomponowane przez młodego Haendla podczas pobytu w Rzymie zostało po raz pierwszy wykonane w 1708 roku, do libretta Carlo Sigismondo Capece. Capece był poetą na dworze Polskiej królowej Marii Kazimiery, która żyła za wygnaniu. Utwór opowiada o zdarzeniach związanych z Wielkanocą na co wskazują osoby solistów: Lucyfer, Maria Magdalena, Anioł, Jan Ewangelista i Św. Maria Clopas (Kleofas).

Handel – La Resurrezione

Podczas premiery wykonany został przez dużą orkiestrę pod dyrekcją wielkiego skrzypka i kompozytora Arcangelo Corelli.

Georg Friedrich Handel

Według Mainwaringa w 1706 roku Haendel podróżował do Włoch na zaproszenie Ferdinando de Medici. (John Mainwaring był angielskim teologiem i pierwszym biografem Jerzego Fryderyka Haendla.)

Ferdynand Medici chciał uczynić z Florencji muzyczną stolicę Italii, przyciągającą największe współczesne talenty. Najbardziej zależało my na operze. We Włoszech Haendel spotkał librecistę Antonio Salvi, z którym później współpracował. Haendel wkrótce wyjechał do Rzymu gdzie jednakże opera była zakazana przez Prawo Papieskie. Komponował więc muzykę sakralną dla duchowieństwa katolickiego.

Ferdinando De Medici

Jego sławny Dixit Dominus pochodzi z tego okresu. Pisał również kantaty w stylu pastoralnym dla gości i dworów kardynałów Pietro Ottoboni, Benedetto Pamphili i Carlo Colonna. Dwa oratoria La Resurrezione oraz Il Trionfo del Tempo miały także prywatne wystawienia dla Francesco Ruspoli i Ottoboni, odpowiednio w 1709 i w 1710 roku.

Pietro Ottoboni

Inscenizacja i scenografia z 1708 roku była bardzo bogata i wbrew zakazowi, La Resurrezione było wystawione w operowej manierze. Odbyło się w głównym hallu pałacu Rustoli. Zbudowano specjalne siedzenia dla muzyków orkiestry w terasowym kształcie. Specjalnie na tę okazję wybudowano dwadzieścia osiem lóż ozdobionych wygrawerowanymi herbami Ruspoli i jego żony. Proscenium było udekorowane arrasami przedstawiającymi cherubinów, drzewami palmowymi i listowiem. Na środku wisiała tablica z tytułem oratorium.

Francesco Ruspoli

Rolę Marii Magdaleny na premierze śpiewała sopranem Margherita Durastanti. Występy śpiewaczek były zabronione edyktem papieskim i papież osobiście ostro napomniał Ruspoli za udział Durastanti. Dlatego w następnych przedstawieniach śpiewał już kastrat. Nieznane jest jego nazwisko. Wiadomo, że występował jako ‘Pippo’ i był także w służbie królowej Kazimiery.

Margherita Durastanti

Te wczesne, włoskie oratoria położyły fundamenty pod tradycyjne dla Haendla użycie chóru, które stanie się jego marką w późniejszych słynnych dziełach. Haendel stał się pewny swoich możliwości, siły prezentacji i różnorodności swojej muzyki.

Tintoretto - Zmartwychwstanie