Legendary St. Louis Blues

Niewątpliwie najdłużej żyjącym i popularnym utworem bluesowym jest napisany przez W.C. Handy`ego, nieśmiertelny i klasyczny St. Louis Blues.. Wiek tego bluesa jest już sędziwy. Melodia ta obleciała cały świat wokoło co najmniej kilkanaście razy i nic nie wskazuje by miała zmarnieć.

Według samego Handy`ego inspirację do napisania tego utworu znalazł spacerując ulicami St. Louis. Na jednej z nich spotkał zrozpaczoną czarną kobietę, która czekała na swojego mężczyznę. Lamentowała: „mój chłop ma serce jak kamienna skała w morzu” …”nienawidzę oglądać zachodu słońca wieczorem” ("I hate to see that evenin' sun go down").

St. Louis Blues

Handy miał wtedy 40 lat i bardzo był wyczulony na muzykę i słowa swoich czarnych pobratymców. Jak mówił zamierzał połączyć synkopowany ragtime z melodią tradycyjnego spirituals. Wyszedł mu klasyczny 12-taktowy blues z równie klasyczną bluesową konstrukcją tekstu.

_{W.C. Handy}

Utwór ten, jak większość jego sławnych kompozycji, został napisany w Memphis, w barze Pee Wees, na Beale Street, gdzie zespół Handy`ego miał swoją kwaterę główną. Pee Wees nosił nazwę od przydomka właściciela, imigranta z Włoch. Był czynny całą dobę, zawsze można tu było odpocząć, napić się czegoś i posłuchać „czarnej” muzyki. Na potrzeby orkiestry na zapleczu był specjalny pokój dla prób i odpoczynku. W Pee Wees zespół Handy`ego wykonał St. Louis Blues po raz pierwszy w 1914 roku.

_{Historyczny Saloon Pee Wees}

Handy miał wielkie trudności z opublikowaniem utworu. Wydawcy chcieli by sprzedał prawa autorskie za niewielką cenę. Handy był już bogaty w doświadczenie z „Memphis Blues”, do którego swoje prawa sprzedał za 50$. Tym razem nie zgodził się na taki sam układ. Z pomocą swego przyjaciela Harry Pace`a opublikował bluesa samodzielnie.

Piosenka weszła na drogę podboju świata gdy Handy i Pace przenieśli swoje wydawnictwo do Nowego Jorku dwa lata później. Pierwsze wykonanie bluesa w Nowym Jorku, nazwisko piosenkarki nie jest znane, usłyszała młoda Ethel Waters, sławna później wokalista jazzowa. Kupiła ona prawa do wykonywania utworu od Handy`ego i rozsławiła go na Wschodzie Ameryki. Wkrótce zainteresowały się nim „białe” gwiazdy wodewilowe oraz wytwórnie płytowe.

_{Ethel Waters}

Kiedy Sophie Tucker nagrała „St. Louis Blues” w 1917 roku stał się pierwszym bluesem, którego sprzedaż przekroczyła milion kopii. Inne wytwórnie cieszyły się z podobnie dobrej sprzedaży.

W 1926 roku George White wywołał skandal produkując film "Scandals". Przedstawiał bitwę miedzy bluesem a klasyką. Klasykę reprezentowały Fairbanks Twins, które wykonały po jednej pieśni Schumanna i Schuberta. Bluesa reprezentowały Margaret i Dorothy McCarthy wykonując dwa bluesy Handy`ego: „Memphis Blues” oraz „St. Louis Blues.” Po burzliwej wymianie argumentów obie strony zgodziły się przyznać palmę pierwszeństwa "Rhapsody In Blue," Gershwina.

_{Sophie Tucker}

W 1929 roku w krótkim, 16 minutowym filmie St. Louis Blues wystąpiła Bessie Smith. Był to jedyny film z jej udziałem. W filmie gra orkiestra Fletcher Henderson's Band z James P. Johnsonem na fortepianie i chór Handy`ego. Jeszcze kilka razy „St. Louis Blues” stał się kanwą filmów kręconych w Ameryce.

Utwór szybko sięgnął po sławę za Atlantykiem (patrząc z USA). W 1920 roku król angielski Edward VIII poprosił Szkockich Kobziarzy o zagranie bluesa dla niego. Był również wykonany na ślubie Prince Georga i greckiej Princesse Marina. Lata potem królowa Elżbieta II przyznała, że jest to jej ulubiona piosenka.

Fascynujące jest to, że w 1930 roku gdy Włochy napadły na Etiopię, Etiopczycy za swój hymn bitewny mieli właśnie „St. Louis Blues.”

W czasie II Wojny Światowej gdy Niemcy wypowiedzieli wojnę USA w strefie niemieckiej amerykański jazz był zakazany. Muzycy radzili sobie zmieniając tytuły. I tak we Francji St. Louis Blues stał się "La Tristesse de Saint Louis", w Austrii zaś "Sauerkraut."

Joel Whitburn w swojej książce 'Pop Memories' twierdzi, że wśród 100 piosenek o największych nakładach w historii St. Louis Blues ma drugie miejsce za „Silent Night”. 40 lat po napisaniu Handy z tantiem zarobił za rok 25.000$.

_{Singel Bessie Smith Wytwórni Columbia}

St. Louis Blues jest fundamentem repertuaru jazzowego. Nie bluesowego, gdyż był on mniej znany w Delcie Mississippi i grany był przez orkiestrę jazzową, a nie przez gitarę i organki. Bywa też nazywany "the jazzman's Hamlet".

Przez wiele lat nagranie tego bluesa dawało dużą szansę na wysoką pozycję na listach przebojów. W 1920 roku na topie znalazło się nagranie Marion Harris, podobnie jak w roku następnym nagranie Original Dixieland Jazz Band. W tym drugim, w stylu Nowoorleańskim tradycyjnie musiało nastąpić solo instrumentalne. Solo klarnetowe wykonał Larry Shields.

Nagranie z 1925 roku Bessie Smith z Louisem Armstrongiem na kornecie uchodzi za szczytowe osiągnięcie muzyki lat 20. Zostało włączone w 1993 roku do Grammy Hall of Fame. Sam Armstrong z nagraniem z roku 1930 dostąpił tego zaszczytu dopiero w 2008.

Na górze klasyfikacji przebojów znalazły się też nagrania takich sław jak: Rudy Vallee, Cab Calloway, Benny Goodman oraz Earl Hines, którego nagranie nosiło tytuł "Boogie Woogie On The St. Louis Blues."

St. Louis Blues był nagrywany w latach 70., 80. i teraz w XXI wieku. Sądzę, że przyszłość ma też zapewnioną.

_{Wydanie Nutowe St. Louis Blues}

ST. Louis Blues, lyrics

I hate to see that evening sun go down,
I hate to see that evening sun go down,
'Cause my lovin' baby done left this town.
If I feel tomorrow, like I feel today,
If I feel tomorrow, like I feel today,
I'm gonna pack my trunk and make my getaway.
Oh, that St. Louis woman, with her diamond rings,
She pulls my man around by her apron strings.
And if it wasn't for powder and her store-bought hair,
Oh, that man of mine wouldn't go nowhere.
I got those St. Louis blues, just as blue as I can be,
Oh, my man's got a heart like a rock cast in the sea,
Or else he wouldn't have gone so far from me.
I love my man like a schoolboy loves his pie,
Like a Kentucky colonel loves his rocker and rye
I'll love my man until the day I die, Lord, Lord.
I got the St. Louis blues, just as blue as I can be, Lord, Lord!
That man's got a heart like a rock cast in the sea,
Or else he wouldn't have gone so far from me.
I got those St. Louis blues, I got the blues, I got the blues, I got the blues,
My man's got a heart like a rock cast in the sea,
Or else he wouldn't have gone so far from me, Lord, Lord!