Feel the Blues with all that Jazz
English (United Kingdom)Polish (Poland)
Strona Główna Rock, Metal Iron Maiden Iron Maiden ‎– The Final Frontier (2010)

Iron Maiden ‎– The Final Frontier (2010)

Ocena użytkowników: / 0
SłabyŚwietny 

Iron Maiden ‎– The Final Frontier (2010)

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.


1 	Satellite 15...The Final Frontier 	8:40
2 	El Dorado 	6:49
3 	Mother Of Mercy 	5:20
4 	Coming Home 	5:52
5 	The Alchemist 	4:29
6 	Isle Of Avalon 	9:06
7 	Starblind 	7:48
8 	The Talisman 	9:03
9 	The Man Who Would Be King 	8:28
10 	When The Wild Wind Blows 	10:59

Bass, Keyboards – Steve Harris
Drums – Nicko McBrain
Guitar – Adrian Smith, Dave Murray, Janick Gers
Vocals – Bruce Dickinson 

 

When Iron Maiden's classic lineup famously reunited in the year 2000, their first new album, the quite excellent Brave New World, neatly reconnected both musicians and fans with the band's heritage, while simultaneously promising a prosperous future still to come. However, their next two efforts didn't fare quite as well, and whether Maiden was choosing to repeat the same moves without as much imagination or consistency on 2003's Dance of Death, or becoming bogged down in tiresome prog rock excess on 2006's desultory A Matter of Life and Death, it seemed that neither playing it safe nor taking risks was a surefire recipe for success anymore. And so the heavy metal icons took an extra year -- for them, a record-breaking four -- to work on their fourth post-reunion opus, and 15th career studio album overall, 2010's The Final Frontier, which, like many of their original mid-'80s classics, was recorded at legendary Compass Point Studios in the Bahamas, and aimed to reestablish an ideal balance of past and future, familiarity and freshness, complexity and immediacy. By and large, this is accomplished, and not just because of the futuristic themes spread across these songs, either -- nor the science fiction imagery used throughout the album's artwork, including the latest metamorphosis of the band's inseparable mascot, Eddie, this time into a hulking, green alien predator. No, there really is an unquestionable freshness about the futuristic themes and novel sonics explored by the intriguing percussive warm-up, "Satellite 15," which leads straight into the anthemic, arena-friendly opening title track; the muscularly riffed "Mother of Mercy," which recalls Bruce Dickinson's better mid-'90s solo efforts; and the remarkable "Coming Home," which is easily Iron Maiden's most convincingly executed semi-ballad since Fear of the Dark's "Wasting Love," and probably better to boot. The album's first half is rounded out by the surprisingly complex and cerebral first single "El Dorado," which was clearly written with "2 Minutes to Midnight" as a template (but isn't that good), before finally striking out with the efficient but ultimately somewhat forgettable speedster "The Alchemist," yet, all in all, this is a very impressive start. Too bad The Final Frontier's second half doesn't hold up so well, being stacked in worrisome fashion with five straight, longish compositions ranging from eight to eleven minutes in length. Even by Maiden standards, this is a tall order for fans to cope with (again!), and, sure enough, top marks are only deserved by the evocative Arthurian fantasy "Isle of Avalon," which is first out of the gate and captures all of the majesty and power you'd expect of an Iron Maiden epic, despite being no "Hallowed Be Thy Name" or "Rhyme of the Ancient Mariner" -- a "Paschendale," maybe. The remaining five-song monoliths produce only isolated moments of excellence and, amazingly, all begin in suspiciously similar fashion: via quietly plucked, déjà vu-inducing melodies framed by synthesizers before heading off on their individual, long-winded journeys. The "moments" include a strikingly aggressive riff sequence and reminisces of Somewhere in Time contained on "Starblind," and the vaguely psychedelic harmonies nestled somewhere deep within "The Man Who Would Be King," whereas "The Talisman" and Gaelic-inspired "When the Wild Wind Blows" merely recycle spare parts, for the most part, cherry-picked and reassembled from across the Maiden canon. This late dip in quality at the mercy of the band's more-is-more philosophy definitely leaves one pining for the days when heavier, punchier, and just plain shorter songs held equal appeal for Steve Harris and company; but, in good ways and bad ways, by hook or by crook, The Final Frontier still brings Iron Maiden closer to their aesthetic legacy and triumphant year 2000 rebirth than its two predecessors. And, at this stage in their career, Iron Maiden knows that nothing is more important than giving fans -- of all stripes -- what they want and expect. Why mess with a winning team, after all? [The Final Frontier's special -- aka "Mission" -- Edition was delivered with bonus content in a deluxe package outfitted to resemble a spaceship porthole.] ---Eduardo Rivadavia, AllMusic Review

 

 

Na "The Final Frontier" Iron Maiden miejscami odchodzi od swojego stylu dalej niż kiedykolwiek wcześniej. Najlepszym przykładem jest otwierający całość dwuczęściowy utwór. Część zatytułowana "Satellite 15" nie ma właściwie nic wspólnego z dotychczasowym dorobkiem zespołu. Brzmienie jest nieco industrialne, dopiero pojawiający się pod koniec głos Bruce'a Dickinsona przypomina z kim mamy do czynienia. Część druga, "The Final Frontier", chociaż bardziej riffowa, kojarzy się raczej z hard rockiem lat 70. niż heavy metalem następnej dekady. Ale kawałek jest całkiem niezły, chwytliwy, chociaż irytować może ciągłe powtarzanie tytułu.

Bardziej typowy dla grupy jest wydany na singlu, ale dość przeciętny "El Dorado". Jeszcze bardziej z dawnymi dokonaniami kojarzy się "The Alchemist" (w niczym nie przypominający za to utworu o tym samym tytule z solowego dorobku Dickinsona). Warto zwrócić uwagę na mocną balladę "Coming Home" (w klimacie "Wasting Love"), której refren należy do najbardziej chwytliwych momentów na płycie - a tych jest tu całkiem sporo, także w drugiej części albumu, gdzie przeważają długie, rozbudowane utwory.

Każdy z nich zaczyna się spokojnie, a rozkręca koło drugiej minuty. Wyróżnia się "The Talisman" z Brucem śpiewającym we wstępie dość nietypowo, z akompaniamentem wyłącznie gitary akustycznej, jednak mocniejsza część jest już bardzo ironowa. Jeszcze lepszy jest "When the Wild Wind Blows". Chociaż trwa 11 minut, przez cały ten czas przykuwa uwagę chwytliwą melodią i świetnym śpiewem Dickinsona. Początek i koniec utworu także nie są typowe dla zespołu - tak melodyjnie jeszcze chyba nie grali. Nie jest to jednak zarzut, to najlepszy ich utwór przynajmniej od czasów "Fear of the Dark".

Głównym minusem "The Final Frontier" jest jego długość, prawie 80 minut. Gdyby kilka utworów skrócić (np. "Isle of Avalon", "Starblind"), a inne po prostu ominąć ("Satellite 15", "Mother of Mercy") całość byłaby o wiele ciekawsza. ---pablosreviews.blogspot.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett my-files.ru

 

back

Zmieniony (Wtorek, 24 Kwiecień 2018 20:54)

 

Zanim ściągniesz jakikolwiek plik, musisz przeczytać i zaakceptować nasz
Regulamin.

Jeśli jesteś artystą lub agentem i chciałbyś by Twoja muzyka została usunięta
z naszej strony, proszę napisz do nas na
abuse@theblues-thatjazz.com
i usuniemy ją jak najszybciej.


Sonda
Który gatunek muzyczny najchętniej chciałbyś u nas widzieć?
 
Teraz na stronie:
  • 371 gości
Łączna liczba odwiedzin :
249869389