Agata Nizińska - niePOKORNA (2018)

1. Elity
2. Gdzie jest Adam
3. Dobro Zło
4. Dom
5. Moll Dur
6. W balona
7. Komandosi
8. Chwile
9. MsWannaBE
10. It Happens
11. Znak zapytania
12. Reason 

Jeśli jesteście już znudzeni młodymi wokalistkami z rodzimej sceny muzycznej, które w kółko naśladują zachodnie gwiazdy alternatywnego popu i rocka, a zamiast tego tęsknicie za czymś typowym dla polskiej tradycji piosenkowej, sięgnijcie po pierwszą płytę wnuczki Wojciecha Pokory.

Piosenka aktorska (literacka) ma w Polsce długą tradycję. Sięga ona lat 60., kiedy to w Krakowie pojawiła się Ewa Demarczyk – i niczym Edith Piaf nad Sekwaną stworzyła krajowy kanon tego gatunku. Tego rodzaju aranżacje i wykonania są już jednak dzisiaj rzadkością. Choć przez kolejne dekady piosenka aktorska opierała się unowocześnieniu, w ostatnich latach stało się ono faktem. Renata Przemyk śpiewa w rytm dubstepowych bitów, Katarzyna Groniec sięga po alternatywnego rocka, a Karolina Czarnecka rapuje z Gangiem Śródmieścia. Teraz do tego barwnego towarzystwa dołącza Agata Nizińska.

Nie jest tajemnicą, że młoda wokalistka to wnuczka zmarłego niedawno Wojciecha Pokory. Choć rodzice niechętnie patrzyli, jak idzie w ślady dziadka, jego wpływ na kształtującą się osobowość nastoletniej Agaty był decydujący. Najpierw zorganizowała własną grupę kabaretową, potem porzuciła europeistykę na rzecz szkoły aktorskiej, no i wreszcie zaczęła się pojawiać w telewizji i w kinie. Mimo tych aktorskich działań, najbardziej ciągnęło ją do śpiewania. Nic więc dziwnego, że w zeszłym roku pojawiła się na polskich preselekcjach do Eurowizji (piąte miejsce), a teraz objawia nam swój debiutancki album.

Dwanaście piosenek z płyty zaskakuje swym tradycyjnym brzmieniem: nie ma tu żadnej elektroniki, a zamiast tego dostajemy gitary, fortepian, perkusję i dęciaki. Dzięki temu nagrania mają bardzo klasyczny ton, kojarząc się z popowymi hitami z przełomu lat 60. i 70. Ubarwiają to dyskretne wpływy "czarnej" muzyki – soulu, funku i bluesa, które wprowadzają nie tylko mocne wokalizy Agaty ("MsWannaBE"), ale też soczyste solówki ("Moll Dur"). Piosenkarka podchodzi do interpretacji po aktorsku ("Gdzie jest Adam"), całe szczęście bez przesady, dzięki czemu nie giną chwytliwe refreny ("Chwile").

Ten teatralny, a może raczej kabaretowy, ton większości piosenek, podtrzymują teksty. Sporo się tu mówi oczywiście o uczuciach, choć w dość niekonwencjonalny sposób ("Komandosi"), ale największe wrażenie robią słowa do tych utworów, w których niczym w krzywym zwierciadle odbija się polski show-biznes ("Elity" czy "MsWannaBE"). W związku z tym, zarówno pod względem muzycznych, jak i tekstowym, materiał z "niePOKORNEJ" lokuje Agatę Nizińską jako w prostej linii spadkobierczynię polskiej piosenki literackiej, tej spod znaku Młynarskiego, Osieckiej czy nawet duetu Przybora-Wasowski.

W ostatnich latach po twórczość tych mistrzów pióra sięgało wielu naszych wykonawców. Ale zarówno Raz Dwa Trzy, Nosowska, Kayah, Przemyk czy nawet Maleńczuk odwoływali się do niej wprost – wykonując własne wersje słynnych przebojów sprzed lat. Nizińska idzie dalej – i wykorzystuje inspirację utworami z lat 60. i 70. do stworzenia własnych piosenek. Przeważnie jej się to udaje, choć czasem te inspiracje bywają nazbyt dosłowne. Generalnie efekty są jednak zachęcające: nagrania z "niePOKORNEJ" wyróżniają swą autorkę z reszty młodych wokalistek na plus. ---Paweł Gzyl, kultura.onet.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back