Muzykoterapia - Piosenki Izy (2011)

1 Intro 0:56
2 Wiatr 3:54
3 Komedia 4:24
4 Dym 2:48
5 Okulary 4:48
6 Nie Bądź Zły 2:49
7 Stacja Benzynowa 3:57
8 Eyala 3:50
9 Na Wspak 3:45
10 Ocieplenie 3:09
11 Kalimby 3:26
12 Time To Die 4:05
13 Outro 3:24
14 Na Wspak (Envee) 

Iza Kowalewska - vocal
Kuba Galiński - keyboards
Wojtek Sobura - drums
Dominik Trębski - trumpet
Marcin Gańko - saxophones, flute
Wojtek Traczyk - bass
Jurek Zagórski - guitar
+
Robert Sadura - piano (14)
Adam Prucnal - violin (8)
Sławek Uniatowski - voice (1)

Pięć lat czekaliśmy na kolejne wydawnictwo Izy Kowalewskiej i spółki. Tym razem to Iza napisała teksty, a zespół rozrósł się z 3 do 7 osób. I nie zmieniło się tylko jedno – to wciąż muzyka na najwyższym poziomie.

Muzykoterapia to kolejny przykład zespołu, który obracając się przede wszystkim w klimatach jazzu potrafi zainteresować swoją działalnością szerokie grono odbiorców. I to do tego stopnia, że ich utworów można posłuchać w większości stacji radiowych. Faktem jest, że singlowa Komedia wyróżnia się swoim elektronicznym, klubowym wręcz sznytem na tle innych kompozycji. Roziskrzona rytmicznymi motywikami w tle i wzbogacona sugestywnym tekstem wydaje się być idealnym kandydatem na listy przebojów. Ale to tylko taki skok w bok.

Większość utworów zawartych na tej płycie za podstawę ma jazz. Do tego pojawi się czasem jakiś folkowy wtręt – tak jest chociażby w Wietrze, podskórnie niepokojącym, niczym soundtrack z jakiegoś westernu, Eyali (czy tylko ja słyszę tu paralele do Dagadany?) czy Kalimbach. Mamy tu też trochę soulu i r’n’b (mój faworyt całej płyty, kapitalna Stacja benzynowa oraz Ocieplenie). Wreszcie, Muzykoterapia odwołuje się wprost do tradycyjnej polskiej piosenki retro (Time To Die), którą równie dobrze mogłaby zaśpiewać Ania Dąbrowska.

I to jest właśnie sedno tej płyty – jej staroświeckość w dobrym tego słowa znaczeniu. Jazz miesza się tu z kapitalnym wokalem Izy – czasem zahaczającym o bardziej drapieżne, czarne brzmienie, czasem wypadającym jak Anna Serafińska czy Natalia Grosiak... Całokształt kreśli się na produkcję pod silnym wpływem tekstów Agnieszki Osieckiej i zadymionego, klubowego jazzu, przetkanego od czasu do czasu czymś na kształt piosenki poetyckiej.

Tej płyty po prostu świetnie się słucha – i trudno tak naprawdę powiedzieć dlaczego. To jest właśnie jej siła. Może my, recenzenci, też czasem powinniśmy odłożyć wszystkie porównania na półkę i zakrzyknąć po prostu: „Dobra robota!”? ---jaszko, wearefrompoland.blogspot.com

I reached for this CD because it features some of the most talented young musicians (Wojtek Sobura, Wojtek Traczyk, Marcin Gańko) creating new improvised music in Poland. But let me start with vocalist Iza Kowalewska which is a pivotal figure in this band called Muzykoterapia. She does not have a big voice but she has a personality. Therefore music is diversified, coherent, mature. Although it is clearly pop and have very little in common with jazz yet it is ambitious enough to be listened even by someone who has alergy on typical pop pulp. On the other hand it lacks depth, intensity, spirituality of best jazz music. Except those few moments when aforementioned young lions take over like in track 11 "Kalimba": fully instrumental tune where they cut through African inspired moods in a manner of best acid or new jazz recordings. It is a pity that such an awesome potential was used so rarely on this generally not so bad album... ---Maciej Nowotny, polish-jazz.blogspot.com

download (mp3 @160 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett

back