Kapela Przyjaciela – Dekada (2008)

1. Historie pisane życiem (04:47)
2. Czy zrozumiem świat (05:08)
3. SOS - Głód miłości (04:54)
4. Hymn nawróconych (08:05)
5. Blues pokonanych (05:36)
6. Uwielbienie - Hymn radości (04:35)
7. Czas tęsknoty (03:57)
8. Dotyk Anioła (06:07)
9. Światło Betlejem (03:00)
10. Zdechłe ryby (03:59)
11. Pieśń Izajasza (03:52)
12. SOS - Głód miłości (wer.radiowa) (03:18)

Kapela Przyjaciela  to:
Ks. Zbyszek Ptak – vocals, guitar
Łukasz Kosteczki – guitar
Marcin Damięcki – bass
Tomek Warmijak – keyboards
Marcin Ciesielski – drums
Mateusz "Matek" Warmijak – percussion
Ks. Marcin "Maniek" Mianowski – harmonica
Michał Warmiak – saxophone
Jacek – trombone
Wojtek Buda - trumpet

Pisanie, że w Polsce nie da się zagrać czystego bluesa i trzeba łączyć ten gatunek z innymi (najczęściej rockiem) jest truizmem – bo ileż można o tym mówić? Dużo ciekawsze może się okazać pisanie o kapeli, która blues łączy nie tylko z rockiem, popem i jazzem, ale również z chrześcijańskim przekazem! Tak, tak dużo trudniej znaleźć bluesową grupę przyznającą się do swej wiary, niż na przykład metalową...

Dziesięć lat działalności Kapeli Przyjaciela przynosi album Dekada. Pamiętam, z jaką radością słuchałem ich debiutanckiej płyty Pociąg Zbawienia – oni pierwsi zaczęli na poważnie głosić Jezusa mieszcząc się w gitarowo-harmonijkowym ośmiotaktowcu. Moja miłość do bluesa miała pewien słaby punkt – teksty piosenek bluesowych są zwykle mniej niż kiepskie, większość można by zamknąć w schemacie: jest mi smutno, ona mnie rzuciła, nikogo nie ma w domu, a w dodatku pękła rura. Marcin Jakimowicz w recenzji Pociągu stwierdził, że teksty są w konwencji amerykańskiej „autostrady do nieba”. Rzeczywiście – kilka spośród nich tak brzmiało. Teksty Dekady też są skażone pewną „autostradą” – przywodzą na myśl pomoc, jaką wiozą TIRY organizacji charytatywnej. Czy to jednak wada? Płytą zespół wspiera działalność Polskiej Akcji Humanitarnej.

Do udziału w nagraniu zostali zaproszeni bardzo liczni goście. Ich obecność wiele wnosi – dobre chórki, jazzowy wibrafon, cudowne Hammondy itd. Cały czas jednak czuć, że to płyta Kapeli Przyjaciela. Specyficzne, „białe” potraktowanie gatunku, bez epigońskich nawiązań do Dżemu, swoboda grania, „czystość” wokalu i instrumentarium – jeśli ktoś potrafi grać, nie musi się kryć za przesadnymi przesterami i chrypą. Zastanawiam się tylko, dlaczego w niektórych piosenkach brakuje głosu ks. Zbigniewa Ptaka. Szkoda też, że zespół nie wierzy w swoje możliwości i oddaje do zaśpiewania Jackowi Dewódzkiemu już pierwszą piosenkę z albumu... Muzycznie wszystkie utwory przedstawiają się świetnie – spodobają się nie tylko fanom bluesa, ale i rocka oraz popu, wprowadzając ich również w kołyszące klimaty bossa novy (Dotyk Anioła). Czegoś jednak brakuje projektowi jako całości, płyta jest jakby koszykiem, do którego powrzucano najlepsze kawałki, ale brak jej jakiegoś spoiwa, jakiejś - łączącej kompozycję - historii. Mam nadzieję, że nikogo nie zniechęci mój zarzut – każda piosenka jest historią, historią pisaną życiem. I jak to w życiu – zaraz po Hymnie nawróconych – Blues pokonanych, by szybko przejść do Uwielbienia. Znajdziemy również znakomitą piosenkę na Boże Narodzenie. Krążek na wiele okazji, bo trzeba pamiętać, że blues to nie tylko muzyka smutku i tęsknoty – bluesmani grali często po to, by bawić innych, by można było potańczyć. ---Michał Buczkowski, ruah.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio nornar

back