Dżem – List do R na 12 Głosów (1995)

CD1
1 Ballada o dziwnym malarzu - 4:00
2 Dzień, w którym pękło niebo - 5:23
3 Naiwne pytania - 10:30
4 Tylko ja i ty - 6:28
5 Wehikuł czasu - to byłby cud - 6:16
6 Boże daj dom - 5:03
7 Wokół sami lunatycy - 4:51
8 Mała aleja róż - 5:35
9 Skazany na bluesa - 7:52
10 Kiepska gra - 4:13
11 Kim jestem - jestem sobie - 5:38

CD2
1 Autsajder - 5:50
2 Jesiony - 6:09
3 Abym mógł przed siebie iść - 5:03
4 Czerwony jak cegła - 10:33
5 Modlitwa III - pozwól mi - 9:43
6 Złoty paw - 6:53
7 Niewinni i ja cz. I i II - 12:40

CD3
1 Cała w trawie - 7:54
2 Obłuda - 9:53
3 Człowieku, co się z tobą dzieje - 4:53
4 Sen o Victorii - 7:07
5 List do M. - 8:53
6 Jak malowany ptak - 4:36
7 Zapal świeczkę - 6:21
8 Whisky - 9:11

Dzem:
    * Paweł Berger – instrumenty klawiszowe
    * Jacek Dewodzki – spiew
    * Adam Otreba – gitara
    * Beno Otreba – gitara basowa
    * Jerzy Styczynski – gitara
    * Zbigniew Szczerbinski – perkusja

Zaproszeni muzycy:
CD 1

    * Jerzy Dural – spiew
    * Martyna Jakubowicz – spiew, gitara
    * Wojciech Klich – spiew, gitara
    * Piotr Korzeniowski – trabka
    * Grzegorz Rytka – saksofon tenorowy
    * Wojciech Waglewski – spiew, gitara
    * Jarosław Wajk – spiew
    * Andrzej Zenczewski – spiew

CD 2

    * Kasia Kowalska – spiew
    * Tadeusz Nalepa – spiew, gitara
    * Tomasz Olejnik – spiew
    * Krystyna Pronko – spiew
    * Piotr Prońko – saksofon

CD 3

    * Czesław Niemen – spiew
    * Malgorzata Ostrowska – spiew
    * Sebastian Riedel – gitara akustyczna

Pełen zapis poświęconego pamięci Ryszarda Riedla koncertu, jaki odbył się 29 lipca 1995 roku w katowickim Spodku. Całość kojarzyć się może z londyńskim The Freddie Mercury Tribute – z Dżemem występuje zacne grono solistów, zjednoczonych w hołdzie Wielkiemu Nieobecnemu.

Oczywiście można zastanawiać się nad tym, czy dobór wykonawców okazał się tym optymalnym. Nie ulega jednak wątpliwości, że każdy z nich starał się wypaść jak najlepiej, i wytykanie jakichś potknięć byłoby tu wręcz niesmaczne. Bo jak prawie zawsze w przypadku Dżemu – nie jest to zwykłe słuchanie muzyki, a przeżywanie. Zmienił się tylko rodzaj emocji. Gdy po instrumentalnej (z tekstem śpiewanym przez publiczność) wersji Ballady o dziwnym malarzu cały Spodek skanduje imię Ryśka, coś ściska w gardle.

W tym obszernym Liście do R. nie brakuje świetnych momentów. Już na początku muzycy Daabu bardzo dobrze odnajdują się w dżemowym reggae, a trąbka Piotra Korzeniowskiego w Naiwnych pytaniach wypada wprost powalająco. Do Jerzego Durała również bardzo pasują numery Boże daj dom i Lunatycy. Martyna Jakubowicz prezentuje Małą Aleję Róż w wersji zbliżonej do tej z Akustycznie, a na słowa uznania szczególnie zasługuje jej wykonanie Skazanego na bluesa – swobodne, z polotem, bez pewnej ociężałości oryginału. Tadeuszowi Nalepie przypadły, rzecz jasna, najbardziej bluesowe z dżemowych kompozycji. No i Cegła w jego wersjidoczekała się bisu! Modlitwa III – pozwól mi w wykonaniu Kasi Kowalskiej jest bodaj najpiękniejszym momentem tego wieczoru: przejmująca kompozycja, ze wspaniałym tekstem, brawurowo zaśpiewana. Czesław Niemen dyskretnie wzbogacił wykonane przez siebie utwory elementami swego tak charakterystycznego stylu, przydał ekspresji Obłudzie. Wreszcie utwory zaśpiewane przez Jacka Dewódzkiego, dla którego był to prawdziwy chrzest bojowy w roli wokalisty Dżemu. Najwyraźniej przywitany był z mieszanymi odczuciami. Ale owacje publiczności, jakie następują po pierwszych wersach Listu do M. rozwiewają wszelkie wątpliwości... Odnotujmy też, że utwór Jak malowany ptak został tu zaśpiewany w trzeciej osobie. I że ta kumulacja emocji nadzwyczajnie przełożyła się na gitarowe solówki: duet Styczyński-Otręba idzie w nich na całość. Wreszcie przychodzi ta chwila, z której Rysiek byłby najbardziej dumny – w Whisky na gitarze zagrał jego syn, Sebastian...

W 1998 roku ukazała się skrócona, jednopłytowa (i remasterowana) wersja Listu do R. Znalazły się na niejdwa utwory wykonywane przez Dewódzkiego, po jednym zaś – innych wykonawców (z przykrym wyjątkiem: zupełnie pominięto udział Jarosława Wajka). Nie zabrakło wprawdzie najbardziej udanych fragmentów całości, ale w kilku przypadkach o wyborze decydował chyba wymiar czasowy – na przykład śpiew Tomasza Olejnika (czyli Oleya z Proletaryatu) lepiej pasował do Niewinnych niż do wybranego na reedycję Pawia. Pewnie z tego samego powodu zabrakło w tym wyborze również Naiwnych pytań i Czerwonego jak cegła... ---Paweł Brzykcy, old.terazrock.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back