Elzbieta Jodlowska - Klimakterium... i juz (2006)
Elżbieta Jodłowska - Klimakterium... i już (2006)
01. Klimakterium 02. A niech tam 03. Lokomotywa 04. Kura sikoreczka 05. Uderzenia gorąca 06. Tylko sport 07. Kolorowe gałganki 08. Nie dopinam się play 09. A poza tym 10. Był raz gang 11. Wizualizacja 12. O jo joj 13. Bezsenne 14. Zdekoncentrowana 15. Chłopcy z puebla play 16. Gumowy pas 17. Być kobietą 18. Bój ostatni
Elżbieta Jodłowska (ur. 21 czerwca 1947 we Wrocławiu) – polska piosenkarka, artystka kabaretowa, także aktorka i autorka tekstów. W 1965 na przeglądzie kabaretów studenckich organizowanym w Gdańsku zdobyła Czerwoną Różę, a na warszawskim Kiermaszu Piosenki Studenckiej w 1966 zajęła III miejsce.
Z kabaretem Stodoła związana była na stałe w latach 1967-1974, głównie jako wokalistka. W 1974 wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie odniosła sukces i zdobyła nagrodę dziennikarzy. Następnie współpracowała jako wokalistka z zespołami muzycznymi (Sami Swoi) i kabaretami (poznańskim Na Pięterku, Dreszczowiskiem Macieja Zembatego, krakowską Piwnicą pod Baranami) oraz z Klubem Piosenki Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. Ukończyła też warszawską szkołę muzyczną. W II połowie lat 70. XX wieku skoncentrowała się na własnych programach, z którymi występowała na estradzie i w telewizji.
W 1989 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Los Angeles. Na stałe powróciła z emigracji w 1996 i kontynuuje działalność estradową, m.in. w Babskim Kabarecie.
20 października 2006 zadebiutowała jako autorka sztuki "Klimakterium i już". Bohaterkami musicalu są cztery kobiety w wieku „menopauzalnym”. Wszystkie mają problemy, z którymi muszą się uporać. Zwłaszcza, że klimakterium jest wpisane w życie kobiety – mają je bohaterki występujące na scenie, ale także kobiety siedzące na widowni – miały, mają albo będą je miały. Jest to czas dla kobiety trudny, co wcale nie znaczy, ze beznadziejny. Ważna jest świadomość wspólnoty pewnych doświadczeń – kobiety siedzące na widowni dowiadują się, że ich dolegliwości nie są czymś wyjątkowym. Mimo iż menopauza dotyczy wszystkich kobiet, jest to temat wstydliwy, a co za tym idzie – starannie pomijany.
Twórcy spektaklu chcą zilustrować, w sposób zrozumiały, przystępny i humorystyczny, jak rożnymi sposobami można sobie z tym radzić. Jedne bohaterki chcą się poddać zastępczej terapii hormonalnej, inne boją się jej i wybierają ziołolecznictwo, jeszcze inne idą w kierunku jogi lub ćwiczeń gimnastycznych. Sztuka ma pokazywać owe różne zachowania, zawsze jednak w sposób humorystyczny – tym bardziej, że sam humor jest doskonałym lekarstwem (bez skutków ubocznych). Na scenie zobaczymy aktorki o ogromnym potencjale komediowym, będące z całą pewnością magnesem dla publiczności.
Aktorki nie boją się śmieszności, nie wstydzą się grać postaci w wieku średnim i starszym. To znane postacie medialne, potrafiące rozbawić i wzruszyć publiczność. Pokazują, że można być czynną i twórczą kobietą, bawić się i tańczyć do późnego wieku. Nikt, tak jak druga kobieta nie zrozumie cierpień, których doświadcza się w tym czasie. Stąd popularne "babskie" spotkania na których można porozmawiać na "wstydliwe" tematy, o których trudno rozmawiać z mężem czy dziećmi.
Spektakl ma za zadanie pokazać, że każda kobieta ma swój dobry sposób na czas klimakterium. Najważniejsze by ten temat przestał być tematem tabu, by móc o tym rozmawiać. Ważne tematy nie muszą być przedstawione poważnie, dlatego tak ważny jest w spektaklu humor.
Zmieniony (Sobota, 15 Grudzień 2012 17:39)