Antologia Polskiego Bluesa Cz.3.2 - Bluesy na Różne Instrumenty (2011)

1. Włodzimierz Nahorny - Nie znasz jeszcze zycia 	
2. Adam Wendt - Chodź, chodź 	
3. Cezary Czternastek - O człowieku który nie zakołysze się w rytmie bluesa 	
4. Jacek Wąsowski - Czarny kot przebiegł mi drogę 	
5. Wojciech Karolak - Ostatni polski bluesman 	
6. Henryk Szopiński - Moja lutownica 	
7. Tomasz Szukalski - Więc bądź 	
8. Krzysztof Trebunia-Tutka - Ruszam w drogę 	
9. Bartek Szopiński - Nothin' But The Queen 	
10. Tomasz Kamiński - My dwaj 	
11. Waldemar Knade - Deep River Blues 	
12. Jan Gałach - Cytrynówka 	
13. Piotr Wojtasiak - Polski blues 	
14. Jan Błędowski - Sunburn 	
15. Tomasz Karkoszka - U Karkoszków 	
16. Joanna Szczepańska - Reguła 	
17. Andrzej Brzeski - Dlaczego tak mnie traktujesz 	
18. Krzysztof Sadowski - I Got My Mojo Working 	
19. Zdzisław Piernik - Blues dla zmartwionych 	
20. Instrumenty perkusyjne - To tylko mgła 	

Charakterystyczny dla bluesa klimat kojarzy się przede wszystkim z brzmieniem harmonijki ustnej i gitary. Ale ubogacając tę tradycyjną materię muzyczną sięgano po daleko bogatsze instrumentarium. W polskim bluesie zaskakująco częsta okazuje się być obecność skrzypiec. Niewątpliwie najbardziej instrument ten rozsławił jeden z filarów grupy Krzak, Jan Błędowski. Dzisiaj poza macierzystą formacją współpracuje on także z Nocną Zmianą Bluesa, gdzie – notabene – charakterystyczne brzmienie zespołu współtworzyło wcześniej aż trzech skrzypków. Instrument ten od wielu lat wprowadza również do swej bluesowej twórczości Ireneusz Dudek – najczęściej osobiście, ale też tworząc okolicznościowe projekty, jak trio Dudek - Błędowski - Gembalski. Skrzypcom hołdował także zmarły w 2008 roku Cezary Czternastek, członek zespołów Easy Rider, Kasa Chorych i Blustro. Spośród muzyków młodego pokolenia prym na tym polu wiedzie Jan Gałach, utalentowany instrumentalista stojący na czele blues-rockowej grupy Osły, bliski współpracownik Martyny Jakubowicz. Skrzypce słychać także na płycie ,,Blues Travelling” Magdy Piskorczyk, która zaprosiła do nagrań samego Michała Urbaniaka. Całe bogactwo ,,egzotycznych” instrumentów uczestniczących w mariażu z nieortodoksyjnie potraktowanym bluesem znaleźć można na płytach Sławka Wierzcholskiego ,,Polski blues” i ,,Przejściowy stan”. Ich szczególna obfitość występuje na drugiej z nich, obrazującej fuzję bluesa z folkiem, gdzie wykorzystano m.in. lirę korbową, drumlę, burczybas, cymbały, dudy, tubę, kozę, czy marimbę. Fuzję bluesa z jazzem i folkiem ubarwia też w niekonwencjonalny sposób grupa Doktor Blues, wykorzystując m.in. banjo, altówkę, czy kongi. Po rzadkie instrumenty (a czasem po różnorakie przedmioty ,,rodzące” dźwięki) sięga regularnie Jaromi Drażewski.W kategorii instrumentów różnych dużą rolę w bluesie odgrywają instrumenty dęte, m.in. za sprawą flirtujących z bluesmanami muzyków jazzowych: saksofonistów Adama Wendta, Tomasza Szukalskiego i - za wczesnych czasów zespołu Breakout - Włodzimierza Nahornego, trębaczy Piotra Wojtasika i Andrzeja Przybielskiego, czy puzonisty Andrzeja Brzeskiego. Z konwencją tą z powodzeniem mierzyli się również jazzowi organiści – Wojciech Karolak i Krzysztof Sadowski. Mistrzem w tworzeniu bluesowego nastroju na organach Hammonda jest Rafał Rękosiewicz. Spośród młodej generacji klawiszowców na lidera wyrósł Bartek Szopiński, propagator fortepianowego boogie i znakomity hammondzista. Dodajmy, że jego ojciec Henryk – szef festiwalu Blues Express w Zakrzewie, po którym syn odziedziczył talent do obsługi biało-czarnych klawiszy – jest także aktywnym akordeonistą, na co dzień grającym w zespole Blues Flowers, a ,,od święta” na zaproszenie Sławka Wierzcholskiego, czy grupy Szulerzy. Wykorzystywane w bluesie różnorodne instrumentarium przynosi w efekcie brzmieniową mozaikę nierzadko odległą od ogólnie przyjętych wyobrażeń o tej muzyce, w niczym jednak nie zatracając jej głęboko emocjonalnego przekazu. --- wsm.serpent.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back