Formacya Nieżywych Schabuf - Wiązanka melodii młodzieżowych (1989)

01. Swobodny Dżordż
02. Kosmiczny zabijaka
03. Kiedy zamykam oczy...
04. Palę faję
05. Centrum wynalazków
06. Z nożem na ptaki
07. Radość młodego nicponia
08. Klub Wesołego Szampana
09. Najgłupsza piosenka świata - Kibel
10. Lubię grać muzykę
11. Zangaro

Jacek Pałucha - bongos, vocal;
Rafał Łuszczyk - bass guitar;
Robert Bielecki - drums;
Wojtek Wierus - guitar, vocal;
Jacek Otręba - synthesizer;
Olek Klepacz - synthesizer, vocal
+
Andrzej Kuprianowicz - bassoon (01, 02);
Jacek Grabe - Zaręba - cello (06, 08, 11);
Wojtek Płocharski - vocal (08);
Jerzy Filar - percussion;
Sylwia Mystek - viola (06, 08, 11);
Joanna Jeżewska - vocal (05, 06);
Małgorzata Pieńkowska - vocal (05, 08).

Formacja Nieżywych Schabuff: bardzo dziwny zespół, który zdobył wielką popularność w latach dziewięćdziesiątych (supportowali nawet Michaela Jacksona na warszawskim koncercie!) za sprawą dość banalnej piosenki o lecie, a także coveru „Da da da” niemieckiej grupy Trio. U początków kariery mieli jednak przebój o wiele mniej banalny: „Klub wesołego szampana”. Jak ktoś nie kojarzy tytułu, z pewnością skojarzy absurdalny tekst: „A gdybym miał cię zjeść / To co byś powiedziała? / A ugryźć gdybym chciał / Czy coś byś przeciw miała? – Chciałabym, chciała”. Oryginalna melodia, odpowiedzi śpiewane przez Małgorzatę Pieńkowską, do tego „płacząca” partia skrzypiec i nagły ryk tłumu szaleńców. Coś takiego mogło powstać (i osiągnąć mainstreamowy sukces) tylko w latach osiemdziesiątych. I tym tropem trafiamy do pierwszej płyty Formacji, która udowadnia, że był to niegdyś całkiem nietuzinkowy zespół.

Trzeba bowiem od razu postawić grubą kreskę i oddzielić: Formacya Nieżywych Schabuf z „Wiązanki melodii młodzieżowych” to zupełnie inny zespół, niż Formacja Nieżywych Schabuff z płyt późniejszych (podział tym prostszy, że na pierwszej płycie nazwa zespołu pisana była przez jedno „f”, a nawet ze staropolskim „y” zamiast „j”). W początkowym okresie działalności grupy liderem, wokalistą i autorem większości tekstów („Klub wesołego szampana” akurat napisał Wojciech Płocharski) był Jacek Pałucha. Znany z późniejszych przebojów Olek Klepacz pełnił jedynie rolę klawiszowca. Wizja zespołu obu panom się dość różniła, co zresztą doprowadziło do odejścia Pałuchy na chwilę przed wydaniem debiutanckiej płyty. „Wiązanka melodii młodzieżowych” to nie jest żaden zbiór przebojów na lato. Gdyby ta płyta powstała w bardziej cywilizowanym zakątku świata, wydałoby ją Wax Trax! (albo przynajmniej Mute), remiksy zrobiłby jakiś Foetus (albo Alan Wilder), a w „Klubie wesołego szampana” stękałaby Lydia Lunch. --- rajmund, jeszczenie.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea ge.tt

back