Breakout – Karate (1972/2005)

1. Daję ci próg
2. Takie moje miasto jest
3. Nocą puka ktoś
4. Powiedzmy to
5. Rzeka dzieciństwa
6. Jest gdzieś taki dom
7. Śliska dzisiaj droga
8. Zaprowadzić ciebie muszę tam
9. Karate

    Jerzy Goleniewski – gitara basowa
    Józef Hajdasz – perkusja
    Tadeusz Nalepa – śpiew, gitara akustyczna
    Tadeusz Trzciński – harmonijka ustna
    Mira Kubasińska – marakasy

Stylistycznie ,,Karate’’ jest złagodzoną kontynuacją płyty ,,Blues’’. Stonowane brzmienie zespołu jest przede wszystkim wynikiem braku drugiego gitarzysty, którego nieobecność w pewnym stopniu stara się zastąpić dogrywana przez Nalepę gitara akustyczna. Zapewne właśnie dzięki tym obiektywnym okolicznościom zawdzięczamy końcowy efekt w postaci materiału, który okazał się jeszcze wierniejszy bluesowej tradycji.

Blues na ,,Karate’’ jest gatunkiem zdecydowanie dominującym, począwszy od podanego wedle tradycyjnej receptury na akustyczne gitary i harmonijkę Jest gdzieś taki dom, aż po zaserwowany w elektrycznej konwencji Daję ci próg – kolejnej, po Kiedy byłem małym chłopcem, życiowej poradzie, jaką ojciec daje synowi (...zostawiam ci też próg / próg na którym siada nocą blues). W bogatej palecie bluesowych barw na ,,Karate’’ napotkamy również utwór o lekko jazzującej rytmice (Zaprowadzić ciebie muszę tam), dużą dawką gitarowego grania (Rzeka dzieciństwa) czy rozbudowaną w czasie instrumentalną kompozycję, stwarzającą podstawę harmonijkowym popisom w stylu Room To Move Johna Mayalla (Karate). Tu i ówdzie zaobserwujemy też wyraźne pokrewieństwo z twórczością zachodnich wykonawców spod znaku białego bluesa: melodyka Powiedzmy to przypomina wyraźnie So Hard To Share z płyty ,,Turning Point’’ Mayalla, z kolei wolne, nastrojowe Nocą opuka ktoś kojarzyć się może z klimatem nagrań starego Fleetwood Mac. Na tym tle jedynie Takie moje miasto jest i Śliska dzisiaj droga przyprawione zostały większą szczyptą rockowej ekspresji, ale i one swym charakterem znakomicie mieszczą się w konwencji albumu.

Ta płyta to następna porcja bluesowych erotyków Bogdana Loebla (Powiedzmy to; Nocą puka ktoś), ale także np. tekstów o tematyce ekologicznej (Takie moje miasto jest), które znakomicie wtapiają się w muzykę Nalepy. I jeszcze słowo o liderze sesji: pan Tadeusz, który na ,,Karate’’ wziął na siebie obowiązki głównego instrumentalisty, udowadnia, że ma już skrystalizowany styl gry - oszczędny, surowy, pozbawiony wirtuozerskich fajerwerków, a jednak przekonywujący i tak dla niego charakterystyczny w następnych latach. ---Mariusz Szalbierz

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea

back