Wojciech Skowronski – Fortepian i Ja (1986)

1. Ale to bedzie zabawa
2. Cały swiat jasnieje
3. Dobry Blues
4. Szelag boogie
5. Ludzie mowia
6. Fortepian i ja
7. Wesole boogie
8. Powrot po latach
9. Hallo czarna
10. Smieszne boogie

Musicians:
Wojciech Skowroński – harmonica, piano, vocals
Tomasz Dziubiński – guitars
Przemysław Lisiecki – drums, percussion

W kwietniu 1985 roku Wojciech Skowroński reaktywuje swoje TRIO z moim udziałem na gitarach akustycznej i elektrycznej i Przemkiem Lisieckim ma perkusji. Prawie codzienne próby nad nową płytą Wojtka odbywały się u niego w domu w Poznaniu przy ulicy Szelągowskiej. Razem z Wojtkiem wpadliśmy na pomysł, żeby tym razem zrezygnować z gitary basowej lub kontrabasu. W stylu boogie-woogie najważniejsza jest lewa ręka fortepianu oraz grube struny gitary a gitara basowa zaciemniała by to brzmienie. Znakomity efekt tego posunięcia jest słyszalny na płycie. W miesiącu maju był już gotowy prawie cały materiał na płytę Wojtka „Fortepian i Ja” na razie jeszcze bez tekstów piosenek. Nagrań wstępnych dokonał Andrzej Modrzejewski u Wojtka w domu. Wojtek śpiewa całą płytę tzw. skatem czyli akcentując sylaby bez konkretnych słów a był w tym nieporównywalnym mistrzem. Dzisiaj śpiew taki można porównać z amerykańskim rap’em.

Kaseta z tymi nagraniami jest u mnie w archiwum. W lipcu patronat nad zespołem przejmuje Wielkopolskie Towarzystwo Jazzowe (Wojciech Bednarski), oraz Estrada Poznańska. Wkrótce też rozpoczęły się trasy koncertowe po całym kraju oraz programy telewizyjne gdzie ogrywaliśmy i doskonaliśmy materiał na naszą nową płytę. Płyta „Fortepian i Ja” została nagrana w grudniu 1985 w studio „Giełda” w Poznaniu i wydana przez PolJazz. Była to pierwsza płyta w stylu boogie-woogie w Polsce.

Styl boogie-woogie powstał z połączenia elementów ragtime’u i pierwotnego bluesa na początku XX w. w Nowym Orleanie. Jest to specyficzna forma bluesów grana początkowo tylko na fortepianie, odznaczająca się ostinatowo i perkusyjnie traktowaną grą lewej ręki, podczas gdy prawa wykonuje improwizacje na podstawowy temat 12-taktowego bluesa. W marcu 1986 roku Wojtek częściowo zmienił i powiększył skład zespołu przez co zespół niestety zatracił swój pierwotny styl. Zespół dostał też zaproszenie do udziału w wielkiej imprezie „Old Rock Meeting”, która odbyła się w lipcu w Sopocie. W dalszym ciągu uważam Wojtka Skowrońskiego za artystę formatu światowego, któremu i dziś jeszcze niewielu może dorównać. Wystarczy tutaj za wszystko recenzja naszej płyty „Fortepian i Ja” wybitnego pianisty i wykładowcy Piotra Kałużnego. Jako człowiek był niezwykle koleżeński, bez nałogów i niesamowicie pracowity. Ćwiczyliśmy całymi dniami różne obiegniki unisono (fortepian z gitarą) ciesząc się muzyką.

Dzisiaj mamy wielu pianistów kontynuujących ten styl jak Maciej Markiewicz czy Michał Cholewiński, dla których nasza płyta była i pozostanie inspiracją. --- Tomasz Dziubiński, wojciechskowronski.pl

download (mp3 @128 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru oboom uplea gett

back