Metallica - „Fade to Black” (“Ściemnienie”)

Chociaż ma swoich krytyków, "Fade to Black" jest bez wątpienia jednym z najważniejszych utworów w historii zespołu Metallica. Ich pierwsza prawdziwa ballada pokazała, że są daleko bardziej przenikliwi by ich płytko zaszufladkować, że są kreatywni w wypowiedzi i nie chcą należeć do sztampowej metalowej młockarni. Była też zapowiedzią czegoś więcej, i rzeczywiście ciemna samobójcza wizytówka Jamesa Hetfielda znamionowała coraz dojrzalsze teksty a gitara Kirka Hammeta gustowne melodie. I chyba bardziej niż jakakolwiek inna piosenka wydana przez Metallikę ta właśnie zapoczątkowała wejście do głównego nurtu muzycznego, co stało się w 1991 roku, gdy zespół nagrał album ‘Metallica’ (aka ‘The Black Album’).

Fade to Black

W 1984 roku Metallica była mało rozpoznawalną grupą (w każdym razie na świecie) i nikt nie myślał, że zmienią heavy metal i hard rock, ale ich utwór "Fade to Black" z albumu ‘Ride the Lightning’ stał się koncertowym hitem i od połowy do końca lat 80-tych był często prezentowany w stacjach radiowych. Prosta melodia z subtelną progresją była całkowicie nieznana zespołom grającym bardzo głośne dźwięki, zaś ograniczony, stłumiony i przygnębiony nastrój odbił się na całym albumie ‘Ride the Lightning’.

‘Ride the Lightning’ album

James Hetfield skomentował tę piosenkę w wywiadzie dla Guitar World, w 1991 roku: ”Ten utwór był dla nas wielkim krokiem. Była pierwszą ładną naszą balladą, stawiającą wysokie wymagania i wiedzieliśmy, że mogliśmy wkurzyć ludzi. ... Napisałem tę piosenkę w New Jersey, w domu przyjaciela. Byłem nieźle zdołowany w tamtym czasie ponieważ nasz sprzęt został skradziony a my zostaliśmy wyrzuceni z domu naszego managera za rozbijanie badziewia i wypicie jego gorzały do dna. To jest samobójcza piosenka i mieliśmy z tego powodu dużo skarg (jeśli już), że dzieciaki zabijają się pod jej wpływem. Jednak dostaliśmy też setki listów od dzieciaków piszących jak rozumieją ten utwór i dzięki niemu poczuli się dużo lepiej.”

James Hetfield

Ten spokojny, w gruncie rzeczy prosty i przejmujący tekst jest groźnie realistyczny i niesie samobójczy klimat. Ta skłonność wkrótce obraca się w nie całkiem stłumioną nienawiść do samego siebie i furię; w połowie utworu tempo wierzga a precyzyjny gitarowy riff galopuje ponad kipiącą złością („wczoraj wydaje się jakby nigdy nie istniało/śmierć wita mnie gorąco, teraz po prostu powiem do widzenia”); piosenka ostatecznie (i odpowiednio) zamiera.

Cliff Burton (basista)

Lars Ulrich wyjawił, że gdy skończyli nagrywać pierwszy album ‘Kill 'Em All’, w zespole zapanowała koncepcja śmierci. Wszystkie koncertowe ‘kawałki’ z albumu ‘Ride the Lightening’ kończyły się jakąś formą śmierci. Za "Fade to Black", która mocno była interpretowana jako dopuszczanie samobójstwa, Metallica była oskarżana o propagowanie śmierci.

Lars Ulrich

Struktura "Fade to Black" spodobała się członkom zespołu gdyż stała się wzorem dla kolejnych ballad nagrywanych przez Metallikę. Widać wyraźne dwie części: w pierwszej dominuje melodyczny, spokojny nastrój (co kojarzy się, a jakże, z balladami), druga połowa staje się agresywna z dominującą rolą prowadzącej gitary. Kirk Hammett: „Podwoiliśmy pierwsze solo, ale już dużo trudniej było podwoić drugie w połowie (utworu) dlatego, że było powolne a to daje mnóstwo przestrzeni w tym. Później, zrozumiałem, że sharmonizowałem w dziwny sposób – molowa tercja, durowa tercja i kwinty. W rozszerzonym solo w końcu nie byłem całkiem pewny co mam zagrać. Byliśmy w Danii przez pięć czy sześć miesięcy i tęskniłem za domem. Mieliśmy także problem za zarządzaniem. Przez to piosenka okazała się posępna, a my wszyscy byliśmy przygnębieni i zdołowani. Myślałem o depresyjnych rzeczach gdy robiłem to solo, i to naprawdę pomogło.”

Kirk Hammett

Zanim ukazała się ballada "Fade to Black" większość piosenek heavy metalowych i hard rockowych nie wnikała zbyt głęboko w psychikę człowieka; niektóre traktowały o śmierci lecz zwykle w rysunkowy, gotycki lub mistyczny sposób. "Fade to Black" pomógł heavy metalowym grupom uzyskać większą wiarygodność pisanych utworów, a Metallica kontynuowała tą obrazową, realistyczną metaforykę w nowych piosenkach nagrywanych w kolejnych albumach w latach 80-tych.

Fade to Black

Fade To Black lyrics

Life it seems will fade away.
Drifting further everyday.
Getting lost within myself.
Nothing matters, no one else.
I have lost the will to live.
Simply nothing more to give.
There is nothing more for me.
Need the end to set me free.

Things not what they used to be.
Missing one inside of me.
Deathly lost, this can't be real.
Cannot stand this hell I feel.
Emptiness is filling me
to the point of agony.
Growing darkness, taking dawn.
I was me, but now he's gone.

No one but me can save myself, but it's too late.
Now I can't think, think why I should even try
Yesterday seems as though it never existed.
Death greets me warm, now I will just say goodbye.

Goodbye...

Fade To Black – Ściemnienie (tłumaczenie wg tekstowo.pl)

Życie chyba kiedyś zaniknie
Odpływając coraz dalej z każdym dniem
Zagubiony wewnątrz samego siebie
Nikt i nic nie ma już znaczenia

Utraciłem wolę życia
Nic już więcej dać nie mogę
Nic już więcej nie dostanę
Czekam na koniec, który przyniesie mi wolność

Nic już nie jest takie jak dawniej
Czegoś brak w głębi mej duszy
Na śmierć zatracony, to nie może dziać się naprawdę
Nie wytrzymam już tego piekła

Wypełnia mnie pustka
Agonia jest już coraz bliżej
Coraz większy mrok wypełnia każdy świt
Kiedyś byłem sobą, teraz tego kogoś nie ma

Tylko ja sam mógłbym się uratować, lecz jest już za późno
Nie mogę już myśleć, myśleć o tym dlaczego miałbym spróbować?

Wczorajszy dzień chyba nigdy nie istniał
Śmierć wita mnie czule
A ja mogę się już tylko pożegnać

Metallica, 1984

Metallica - Fade To Black (Live at The VH1)