Siboney

Ciboney, czasem pisane jako Siboney to Indianie z Wielkich Antyli, wysp na Morzu Karaibskim. Kontakty z Europejczykami przyniosły im wyparcie przez silniejszych Taino na kilka izolowanych wysp: zachodnia Hispaniola (Haiti i Dominikana) oraz Kuba. W następnych wiekach po odkryciu przez Kolumba w 1492 roku kultura Ciboney wymarła chociaż ludzie sami określający się mianem potomków Ciboney istnieją do dzisiaj.

Siboney

Siboney to wioska na Kubie i consejo popular (tzn. ludzie tutejsi) położona na wschód od Santiago de Cuba i wchodząca w skład tej samej gminy. Siboney to także farma, gdzie Fidel Castro przygotowywał atak na koszary Moncada Barracks, który jest powszechnie uważany za początek Rewolucji Kubańskiej.

Siboney Village

"Siboney" to klasyczna pieśń kubańska napisana w 1929 roku przez Ernesto Lecuonę.

Indianie Ciboney

Ernesto Lecuona (1896-1963) był współczesnym George’a Gershwina (1898-1937) i obaj odgrywali podobne role w rozwoju muzyki w swoich krajach, na Kubie i w USA. Obaj byli muzykami klasycznymi, pianistami wirtuozami oraz wspaniałymi kompozytorami, którzy przenieśli melodie ludowe – odpowiednio son cubano i jazz na sceny teatrów muzycznych (zarzuele i musicale, niektóre do dzisiaj wystawiane w operach), do koncertów fortepianowych, innych utworów na fortepian oraz do wielu pieśni i piosenek.

Ernesto Lecuona

"Siboney" to pieśń, która mówi „Kuba” do uszu i serc fanów na całym świecie od 1929 roku, w taki sam sposób jak ”Summertime” George’a Gershwina od 1935 roku określa słuchaczom Amerykę, w sensie rozumianym przez Marka Twaina. Nie są hymnami narodowymi, są czymś więcej, to są pieśni duszy.

Mercedes Simone - Siboney, 1941

Lecuonę często opisywano jako „mocno zbudowaną, melancholijną postać z słynnymi ciemnymi oczami”. Był on według Dictionary of Hispanic Biography „popularnym gospodarzem, który zapraszał przyjaciół do grania muzyki w jego domu w Jackson Heights, Queens, jednak wyruszał na samotne wycieczki, gdy kompanii było już zbyt wiele”...”Poza miłością do fortepianu i kolekcjonowaniem drewnianych i kamiennych rzeźb Azteków, Majów i peruwiańskich Inków, jego największą lubością było parzenie mocnej czarnej kubańskiej kawy.”

Ernesto Lecuona

Carl Bauman zauważył w American Record Guide z 1997 roku, że “Lecuona, jako wybitny kompozytor kubański zasługuje na to by być lepiej znanym.” Napisał ponad 1000 kompozycji, wśród których było 176 utworów na fortepian oraz 37 na orkiestrę. Parę lat później w tej samej publikacji John Boyer opisywał muzykę Lecuony jako „muzykę latynoską wydestylowaną dla klasy średniej, dla mieszczaństwa, w taki sam sposób jak Brahms czy Liszt wyszlifowali muzykę węgierską dla konsumpcji w XIX-wiecznych Niemczech.”

Concha Buika canta Siboney

Lecuola nie siedział przy fortepianie podczas komponowania, wolał pracę przy stole. Typową dla niego była praca w twórczym uniesieniu, która potrafiła przynieść zadziwiające rezultaty. Podobno zdarzyło się, że jednej nocy, 6 stycznia 1929, napisał cztery piosenki: "Siboney," "Blue Night," "Say Si Si," i "Dame tus dos rosas/Two Hearts That Pass in the Night" które wszystkie stały się przebojami.

Ernesto Lecuona

Słowa do „Siboney” Lecuola napisał gdy był daleko od Kuby i są one wyrazem tęsknoty za domem, za ojczyzną (Siboney odnosi się tu generalnie do całej Kuby). “Siboney” hitem został w 1931 roku po nagraniu go przez Eduardo Brito, barytona z Dominikany. Nino Rota wykorzystał tę pieśń w nostalgicznym filmie Felliniego o latach 30-tych, Amarcord. Angielską wersję zaśpiewał w 1945 roku Bing Crosby. Słowa napisała Dolly Morse, ale nie miały one żadnego odniesienia do hiszpańskiego oryginału.

Eduardo Brito

Siboney Ernesto Lecuony

Siboney,
yo te quiero,
yo me muero
por tu amor.
Siboney,
en tu boca
la miel puso
su dulzor.

Ven a mí,
que te quiero,
y que todo tesoro
eres tú para mí.

Siboney,
al arrullo
de la palma
pienso en tí.

Siboney,
de mi sueños,
¿si no oyes la queja de mi voz?

Siboney,
si no vienes,
me moriré de amor.

Siboney,
de mi sueños,
te espero con ansia en mi caney,

Porque tú
eres el dueño
de mi amor, Siboney.

Oye el eco
de mi canto
de cristal,
no se pierda
por entre el rudo
manigual.

Trio Los Panchos - Siboney

Siboney (tłumaczenie wg tekstowo.pl)

Siboney, kocham cię, umieram z miłości do ciebie
Siboney, przy usypiającym szumie palmy myślę o tobie
Przyjdź do mnie, bo cię kocham, mój ty jedyny skarbie
Siboney, przy usypiającym szumie palmy myślę o tobie

Siboney, moje marzenie, jeśli nie usłyszysz głosu mej skargi,
Siboney, jeśli nie przyjdziesz, umrę z miłości

Siboney z moich snów, czekam na ciebie z lękiem w mej chacie
Siboney, jeśli nie przyjdziesz, umrę z miłości
usłysz mój śpiew odbijający się od dna kieliszka

Siboney z moich snów, czekam na ciebie z lękiem w mej chacie
Siboney, jeśli nie przyjdziesz, umrę z miłości do ciebie
usłysz mój śpiew odbijający się od dna kieliszka

Nie zgub się w dzikiej dżungli Manigual

Siboney, obraz Fabiana Pereza