Che Sarà (Co Będzie?)

"Che Sarà," wykonane w 1971 na Festiwalu Piosenki w San Remo stało się mega-sukcesem Jose Feliciano, który przeszedł przez Europę, Azję i Południową Amerykę. “Che sarà” to włoska piosenka napisana przez Jimmy’ego Fontanę (muzyka) i Franco Migliacci (słowa). Do tamtego roku każdy utwór był na festiwalu śpiewany przez dwóch wykonawców by pełniej pokazać kunszt autorów niż rzemiosło odtwórców czyli wokalistów. Festival della canzone italiana di Sanremo jest najpopularniejszym we Włoszech konkursem piosenkarskim z nagrodami, gdzie wszystkie piosenki muszą być nowe i nigdzie nie mogą być przedtem publikowane. Był inspiracją dla Festiwalu Eurowizji.

Che Sarà

“Che sarà” zaśpiewane przez José Feliciano oraz zespół Ricchi e Poveri zdobyło drugą nagrodę. Wydawcy włoskiego oddziału wytwórni płytowej RCA chcieli tą piosenką wprowadzić Jose Feliciano na włoski rynek, o czym wiedział i z czym się zgadzał Jimmy Fontana. Mimo, że Ricchi e Poveri byli nową, młodą grupą zostali wybrani do drugiej wersji utworu, po tym jak bardzo znany artysta Gianni Morandi odmówił jej wykonania. Fontana był bardzo zawiedziony takim wyborem dokonanym w RCA i na wiele lat wycofał się z muzycznego biznesu.

José Feliciano, San Remo, 1971

Słowa piosenki opisują smutek śpiewaka który opuścił rodzinną wioskę (Paese mio che stai sulla collina disteso come un vecchio addormentato; Kraju mój, który jesteś na wzgórzu rozpostarty jak staruszek we śnie) i były inspirowane przez Cortonę, małe miasteczko w Toskanii, gdzie Franco Migliacci, autor tekstu, mieszkał przez wiele lat. Jimmy Fontana pisząc melodię miał w pamięci Bernaldę, miejscowość, z której pochodziła jego żona.

Franco Migliacci

Przypadkowo opowieść o Cortonie ma swoje echa w życiorysie Jose Feliciano, który urodził się w górskiej wiosce Lares w Puerto Rico i opuścił ją by wyjechać do Nowego Jorku, śladem wielu portorykańczyków migrujących do USA. Faktem jest, że hiszpańska wersja tego utworu jest przez Latynosów uważana za hymn emigrantów.

Jose Feliciano - Que Sera (hiszp.)

Jimmy Fontana (1934 –2013) urodził się w Camerino jako Enrico Sbriccoli; imię Jimmy wziął od amerykańskiego jazzmana Jimmy Giuffre, zaś ‘Fontana’ jako traf z książki telefonicznej. Było to na początku jego kariery. Rozpoczął z zespołem Fontana and his Trio – z pianinem, basem i bębnami. Jednak pod koniec lat 50-tych rzucił jazz dla lżejszej muzyki by występować solo. Skomponował sporo hitów, wśród nich: "Non te ne andare" (1963) i "Il mondo", który osiągnął szczyt włoskiej Hit Parade w 1965 roku. W 1967 roku na Letnim Festiwalu zdobył nagrodę Disco za piosenkę „La mia serenata". Na festiwalu w Cantagiro, w 1968 roku, zdobył drugie miejsce śpiewając włoską wersję piosenki Toma Jonesa "Delilah", zatytuowaną "La nostra favola"; zaraz potem to wykonanie wspięło się na drugie miejsce w rankingu Italian Hit Parade.

Jimmy Fontana

Ricchi e Poveri (Bogaty i Biedny) to kwartet wokalny utworzony w 1967 roku przez Franco Gatti, Angelę Brambati, Angelo Sotgiu i Marinę Occhiena. W 1971 roku po wygraniu drugiej nagrody w San Remo osiągnęli we Włoszech dużą popularność. W latach 80-tych, po opuszczeniu zespołu przez Marinę Occhiena pozostała trójka zwróciła się ku lekkiej, tanecznej muzyce. Regularnie występowali w San Remo i w końcu w 1985 roku zdobyli główną nagrodę śpiewając piosenkę "Se M'Innamoro."

Ricchi e Poveri

José Feliciano (urodzony w 1945 roku) jest wokalistą i gitarzystą i jednym z najsłynniejszych hiszpańskojęzycznych artystów estradowych w USA, a także wielką gwiazdą w świecie latynoskim. Jego wyróżniki to: furiacka gra na gitarze, emocjonalny głos oraz zdolność do przerabiania klasycznego rocka na hiszpański wir.

José Feliciano, 1970

José Feliciano urodził się 10 września 1945 roku w Lares na Puerto Rico. W 1950 roku wyjechał z rodzicami do Nowego Jorku, gdzie zamieszkali w hiszpańskiej części Harlemu. W tamtym czasie młodziutki Feliciano rozpoczął rozwój swego niespotykanego talentu muzycznego. Wg jego biografii „Jego miłosny romans z muzyką zaczął się gdy miał trzy lata, akompaniując wujkowi na puszce po krakersach.” W wieku lat sześciu nauczył się grać na koncertinie (rodzaj ręcznej harmonii) słuchając płyt i ćwicząc samemu. Później podczas swej kariery stał się mistrzem gry na basie, mandolinie, banjo i na różnorodnych instrumentach klawiszowych. Te osiągnięcia warte są podkreślenia jako, że wzrok Feliciano od urodzenia był bardzo upośledzony.

José Feliciano - Che Sera

RCA wprowadził Jose na anglojęzyczny rynek muzyczny w 1968 roku po nagraniu singla z przebojem The Doors z 1967 - "Light My Fire." Jego wersja zaskoczyła amerykańską publiczność. Płyta sprzedała się w ponad milionowym nakładzie a na liście przebojów popowych uzyskała trzecią pozycję. W ciągu kilku dni Jose Feliciano stał się w Ameryce osobistością.

José Feliciano

Wersja “Che sarà” zaproponowana przez Feliciano miała olbrzymie powodzenie we Włoszech, w centralnej i wschodniej Europie, na Środkowym Wschodzie i w Japonii. Jeszcze większy sukces odniosła wersja hiszpańskojęzyczna pod nazwą “Qué será.” Cała Ameryka Łacińska i Hiszpania śpiewała ten przebój. Angielska wersja zatytułowana “Shake A Hand” weszła na listy przebojów w Skandynawii; na Wyspach Brytyjskich i w USA nie była wysoko notowana.

José Feliciano - Shake A Hand

Che Sara (tekst włoski)

Paese mio che stai sulla collina
disteso come un vecchio addormentato,
la noia, l'abbandono il niente
son la tua malattia,
paese mio ti lascio io vado via.

Che sara' che sara' che sara',
che sara' della mia vita chi lo sa,
so far tutto o forse niente da domani si vedra'
che sara', sara' quel che sara'.

Gli amici miei son quasi tutti via
e gli altri partiranno dopo me
peccato perche' stavo bene
in loro compagnia
ma tutto passa, tutto se ne va.

Che sara' che sara' che sara',
che sara' della mia vita chi lo sa,
con me porto la chitarra
e se la notte piangero'
una nenia di paese suonero'.

Amore mio ti bacio sulla bocca,
che fu la fonte del mio primo amore
ti do l'appuntamento come e quando non lo so,
ma so soltanto che ritornero'.

Che sara' che sara' che sara',
che sara' della mia vita chi lo sa,
con me porto la chitarra
e se la notte piangero'
una nenia di paese suonero'.

Ricchi e Poveri, San Remo 1971

Tłumaczenie (tekstowo.pl)

Kraju mój, który jesteś na wzgórzu
rozpostarty jak staruszek we śnie,
nuda, rezygnacja z wszystkiego
jestem Twoją chorobą,
kraju mój zostawiam Cie, odchodzę.

Co będzie, co będzie, co będzie,
co będzie z moim życiem, kto to wie,
potrafię robić wszystko lub nic, od jutra się zobaczy
co będzie, będzie to co będzie.

Moich przyjaciół prawie wszystkich już nie ma (Moi przyjaciele prawie wszyscy już odeszli)
a inni wyjadą po mnie
szkoda bo było mi dobrze
w ich towarzystwie
ale wszystko przemija, wszystko odchodzi.

Co będzie, co będzie, co będzie,
co będzie z moim życiem, kto to wie,
wezmę ze sobą gitarę
i jeśli w nocy będę płakał
kraj będzie mi kołysankę grał.

Kochanie moje, całuję Cię w usta,
które były źródłem mojej pierwszej miłości
spotkamy się, jak i gdzie nie wiem,
ale wiem tylko, że wrócę.

Co będzie, co będzie, co będzie,
co będzie z moim życiem, kto to wie,
wezmę ze sobą gitarę
i jeśli w nocy będę płakał
kraj będzie mi kołysankę grał.

Jose Feliciano - Che Sara 1971