How Blue Can You Get? (Jak smutna umiesz być?)

Johnny Moore’s Three Blazers to grupa wokalna popularna w Ameryce w latach 40-tych i 50-tych. Największy sukces osiągnęli w 1946 roku, nagrywając „Driftin’ Blues”, śpiewany przez Charlesa Browna. Wykorzystując powodzenie nagrali kilka następnych przebojów R&B (rhythm and bluesowych), jak np. „Sunny Road” (1946), „New Orleans Blues” (1947) i „Merry Christmas Baby” (1947). W 1949 roku Johnny Moore na basie, z bratem Oscarem na gitarze i z Billy Valentine - pianistą i wokalistą, nagrali „How Blue Can You Get”, w stylu bluesa z West Coast. W 1960 roku nagranie to ukazało się na albumie kompilacynym jazzowo-bluesowym ‘Singin’ the Blues’. W 1951 pojawiło się następne nagranie, Louisa Jordana, tym razem w aranżacji big-bandowej.

How Blue Can You Get?

„How Blue Can You Get” to wolny dwunasto-taktowy blues skomponowany przez Leonarda Feathera. Autorstwo tekstu przypisane jest jego żonie, Jane Feather.

Johnny Moore's Three Blazers, 1949

Leonard Geoffrey Feather (1914, London, Eng.— 1994, Encino, Calif., U.S.), urodzony na Wyspach Brytyjskich amerykański dziennikarz jazzowy, producent i kompozytor, którego sztandarowym dziełem jest ‘The Encyclopedia of Jazz‘. Wszystko to pozwoliło mu na status bardzo wpływowego krytyka jazzowego. Louis Armstrong mówił o nim: ”taki kot, który naprawdę wie co jest grane”, zaś według Leonarda Bernsteina, Feather to taki autor, który „otwarł nam oczy na perspektywiczne widzenie jazzu, zadziwiająco nowe i bogate.” Twórcze podejście Feathera niosło muzyczną autentyczność i bardzo jasny punkt widzenia do jego krytycyzmu, który pojawiał się regularnie w Los Angeles Times.

Jane, Leonard & Lorraine Feather

Był on również artystą, który znacząco wpłynął na jazz. Sam siebie opisywał jako skromnie utalentowanego klarnecistę i pianistę jednak był wysokiej klasy twórcą piosenek i kompozytorem. Jako producent i impresario organizował już w latach 30-tych występy Benny Cartera z BBC Dance Orchestra. W następnej dekadzie komponował i organizował sesje dla Armstronga, Cartera, Duke Ellingtona i Dizzy Gillespie’go oraz pisał aranżacje dla Counta Basie.

Leonard Feather

Feather wyprodukował pierwsze, debiutujące nagrania Sarah Vaughan, George’a Shearinga i Dinah Washington. Jego utwory „Evil Gal Blues,” „Salty Papa Blues” i „Blowtop Blues” uruchomiły karierę Dinah Washington. W połowie lat 40-tych był odpowiedzialny za założenie w magazynie Esquire corocznych sondaży i plebiscytów jazzowych, a w 1945 roku wydał pierwszy album z chronologicznymi nagraniami wokalistek jazowych.

Louis Jordan and His Tympany Five

Sławę Feathera jako wpływowego jazzowego dziennikarza, komentatora i krytyka utrwaliły jego książki: „Inside Be-Bop” (1949), pierwsza edycja „Encyclopedia of Jazz” (1955). Encyklopedia była sukcesywnie rozszerzana w kolejnych edycjach (współpracownikiem był Ira Gitler), a pojawiały się nowe autorskie pozycje „From Satchmo to Miles,” „The Passion for Jazz” oraz „The Jazz Years: Earwitness to an Era.”

Leonard Feather - Encyclopedia of Jazz Vol.1, 1955

„How Blue Can You Get”, jego największy hit spopularyzował B.B. King. Feather pisał, że utwór ten ma “taki rodzaj instrumentalnej budowy, który słychać w najlepszych wykonaniach bluesowych w latach 40-tych.” B.B. King po raz pierwszy nagrał tego bluesa pod nazwą „Downhearted”, który ukazał się na albumie ‘Blues in My Heart’ z 1963 roku. David McGee, biograf Kinga, napisał, że to było to wykonanie w „równym, dostojnym tempie, w pulsującym synkopowym rytmie, z jęczącym śpiewem B.B. przedłużającym nuty.” King wkrótce nagrał nową wersję z nowym tytułem „How Blue Can You Get”, które zostało w 1964 roku wydane przez ABC-Paramount Records na singlu.

B.B.King - InMy Heart, album z "Downhearted"

Na popową liście przebojów Billboard Hot 100 „How Blue Can You Get” dostał się z numerem 97 w 1964 roku. W tym czasie lista Billboard’s R&B była zawieszona. Dla B.B. Kinga blues „How Blue Can You Get” był stałym punktem jego występów na żywo „z wystarczająco dobrą pointą dla B.B. by utrzymywać go w repertuarze przez dekady.” Pierwsza wersja nagrana na żywo pojawiła się na albumie ‘Live at the Regal’ z koncertu w Chicago w 1964 roku. Od tego czasu utwór ten był częstym składnikiem ‘live’ albumów B.B. Kinga.

B.B.King - How Blue Can You Get, ABC-Paramount singel

„How Blue Can You Get” był nagrywany przez bardzo wielu artystów bluesowych ale nie tylko bluesowych. Wśród nich byli m.in.: Duke Ellington, Albert Collins, James Cotton, Howard Tate, Magic Slim, Fleetwood Mac, Jeff Healey, Cyndi Lauper oraz Greg & Duane Allman. King zagrał i zaśpiewał go w filmie Blues Brothers 2000 oraz na wydanej ścieżce dźwiękowej w wiązance razem z innymi artystami pod nazwą "The Louisiana Gator Boys", gdzie B.B. był frontmenem występującym jako Malvern Gasperone.

The Louisiana Gator Boys

How Blue Can You Get, lyrics

Ive been down hearted baby
Ever since the day we met
I said ive been down hearted baby
Ever since the day we met
Our love is nothing but the blues
Baby, how blue can you get?

Youre evil when im with you, baby
And youre jealous when were apart
I said youre evil when im with you, baby
And youre jealous when were apart
How blue can you get baby
The answer is right here in my heart

I gave you a brand new ford
But you said: i want a cadillac
I bought you a ten dollar dinner
And you said: thanks for the snack
I let you live in my pent house
You said it just a shack
I gave seven children
And now you wanna give them back
I said ive been down hearted baby
Ever since the day we met
Our love is nothing but the blues
Baby, how blue can you get?

Jeff Healey play How Blue Can You Get?

Tłumaczenie (tekstowo.pl)

Byłem przybity mała
odkąd tylko się poznaliśmy
Mówię że byłem przybity mała
odkąd tylko się poznaliśmy
Nasza miłość jest tylko smutkiem...
Mała jak zasmucić się potrafisz?

jesteś zła gdy przy tobie jestem
a zazdrosna gdy jesteśmy osobno
mówię że jesteś zła gdy przy tobie jestem
a zazdrosna gdy jesteśmy osobno
jak zasmucić się potrafisz
Odpowiedź mam tu w swoim sercu

Dałem ci nowiutkiego forda
"ale chciałam cadillaca" powiedziałaś
Zaprosiłem cię na drogą kolację
'Dzięki za przystawkę" powiedziałaś
Pozwoliłem ci mieszkać w moim apartamencie
To zwykła dziura powiadałaś
Dałem ci siedmioro dzieci
które teraz chcesz mi oddać
Mówię że byłem przybity mała
odkąd tylko się poznaliśmy
Nasza miłość jest tylko smutkiem...
Mała jak zasmucić się potrafisz?

Linda Hopkins - How Blue Can You Get?

B.B. King - How Blue Can You Get (Live at Farm Aid 1985)