.44 Blues

Little Brother Montgomery i Roosevelt Sykes należą do największych pianistów bluesowych 20-tego wieku i obaj przeżyli długie i płodne kariery. Obaj urodzili sięw 1906 roku i obaj zmarli na początku lat 80-tych. Prawie jednocześnie rozpoczęli też swe muzyczne kariery – Sykes zadebiutował w 1929 roku, zaś Montgomery w 1930. Obaj też wybrali na swój debiut płytowy “44 blues”. Sykes nagrał go jako "Forty- Four Blues", a następnego roku Montgomery swoją wersję nagrał pod nazwą “Vicksburg Blues.”

.44 Blues

Roosevelt Sykes urodził się 31 stycznia 1906 w Elmar w Arkansas, dorastał jednak w St. Louis. Uczył się grać na organach w kościele. Dzięki temu z łatwością mógł przenieść się na fortepian. Prędko zaczął pracować przygrywając na pianinie w barrelhouse’ach i w różnych miejscowych lokalach tanecznych w Helenie. Często widział tam pianistę Lee Greena. Utrzymywał St. Louis jako swoją bazę operacyjną ale często podróżowałdo Memphis i Chicago, zwłaszcza w drugiej połowie lat 20-tych. Jego wersja "Forty- Four Blues" z 1929 roku została wydana przez Okeh Record. Dzięki niej uzyskał dużą popularność i renomę świetnego pianisty.

Roosevelt Sykes

Pochodzenie .44 Bluesa nie jest znane. Tropy prowadzą do Louisiany do początków lat 20-tych. Jego wcześniejsze formy przeważnie wiązały się z bluesem fortepianowym z gatunku "barrelhouse honky-tonk blues", dlatego był utworem instrumentalnym. To Little Brother Montgomery uczył go grać innych pianistów, w tym m.in. Lee Greena. Green z kolei nauczył Roosevelta Sykesa. Sykes kiedyś opowiadał: „Był pierwszym facetem, u którego słyszałem ‘44 Blues’. Wielu ludzi grało go po całym kraju oczywiście - Little Brother Montgomery i wiele innych, ale nikt go nie nagrał i nie miał słów, żadnego tekstu.Tak więc, Lee Green poświęcił sporo czasu by nauczyć mnie grać tego bluesa.”

Roosevelt Sykes - .44 Blues

Nie minęło dużo czasu od nagrania Sykesa i swoje wersje „Forty- Four” nagrali zarówno Green, jak i Montgomery. Instrumentalnie były podobne do tego co nagrał Sykes jednak słowa były odmienne. Lee Green swoją interpretację zatytułował "Number Forty-Four Blues" i nagrał ją dwa miesiące później od Sykesa. Około roku po Sykes Little Brother Montgomery nagrał swoją wersję jako “Vicksburg Blues.” Spośród tych trzech najpopularniejsza była ta pierwsza i „była znacznie bardziej wpływowa niż wersja Lee Greena.” „Sykes grał na różnorodnych interpretacjach frazy 'forty-fours' – nr pociągu, caliber rewolweru i 'mała klitka' z nr 44, prawdopodobnie cela więzienna.” „Bez wątpienia te nakładanie się znaczeń spodobało się innym bluesmanom, którzy chętnie korzystali z tego sposobu.”

Lee Green - Number Forty-Four Blues

Montgomery urodził się w Kentwood, w Louisianie, w miasteczku z tartakiem blisko granicy z Mississippi, leżacym wzdłuż jeziora Pontchartrain. Większośc dzieciństwa spędził w Nowym Orleanie. Byłbardzo podobny do ojca Harpera Montgomery, stąd zaczęto go przezywać Little Brother Harper. Z czasem przezwisko wyewoluowało w przydomek Little Brother Montgomery i tak już zostało. Na pianinie zaczął grać bardzo wcześnie a gdy skończył 11 lat grał już zarobkowo w róznych barrelhouse’ach w Louisianie.Na jego własną twórczość mocno wpłynął Jelly Roll Morton, który odwiedzał jego rodziców w domu. Little Brother Montgomery nagrał swego “Vicksburg Bluesa” we wrześniu 1930 roku w wytwórni Paramount.

Little Brother Montgomery

Leothus Lee Green urodził się w stanie Mississippi gdzieś w początkach 20-tego wieku. Pracował jako prasowacz ubrań i jednocześnie doskonalił grę na pianinie w Vicksburgu.Gdy grał wystarczająco dobrze podróżował wzdłuż Dolnej Mississippi utrzymując się z gry na pianinie. Montgomery spotkał go w Sondheimer i wtedy zaprezentował mu "44 Blues". Było to w 1922 roku. W późniejszych latach Green, poza wypadem do Nowego Jorku w 1937 roku, grał i nagrywał głównie w okolicach Chicago.

James Wigging - Forty Four Blues

W 1954 roku, kiedy swoją wersję wykonał Howlin' Wolf, "Forty Four" otrzymał zupełnie nową postać. Jego nagranie ogromnie różni się od pierwszego dokonanego przez Sykesa. Wolf grał na harmonijce i śpiewał, a towarzyszyli mu Hubert Sumlin i Jody Williams (elektryczne gitary), Otis Spann (pianino), Willie Dixon (bas) i Earl Phillips (bębny). Ten świetny skład przetrasponował fortepianowego "44 Bluesa" z Louisiany na Chicago bluesa z czołową rolą linii gitary i natarczywym „wojennym szuraniem na werblu plus duży beben basowy walący jak przemysłowa prasa.”

Howlin' Wolf

Było ich wielu przed Sykesem i znamy dużą ilość wykonawców i nagrań po nim, z różnymi tytułami: "Forty Four," "44 Blues," "The Forty Fours" , "44 Pistols". Jednak zdecydowana większość po Howlin Wolfie jest już pod jego wpływem gdyż jego tętent jest nie do powstrzymania.

Howlin' Wolf - Forty Four

Forty Four (autor nieznany)

If de people'll jes gimme
Des a liddle bit o' peace,
I'll tell 'em what happen
To de Chief o' Perlice.
He met a robber
Right at de dō'!
An' de robber, he shot 'im
Wid a forty-fō'!
He shot dat Perliceman.
He shot 'im shō'!
What did he shoot 'im wid?
A forty-fō'.

Dey sent fer de Doctah
An' de Doctah he come.
He come in a hurry,
He come in a run.
He come wid his instriments
Right in his han',
To progue an' find
Dat forty-fō', Man!

De Doctah he progued;
He progued 'im shō'!
But he jes couldn' find
Dat forty-fō'.

Dey sent fer de Preachah,
An' de preachah he come.
He come in a walk,
An' he come in to talk.
He come wid 'is Bible,
Right in 'is han',
An' he read from dat chapter,
Forty-fō', Man!
Dat Preachah, he read.
He read, I know.
What Chapter did he read frum?
'Twus Forty-fō'!

Memphis Slim - .44 Blues

44 Blues, słowa Roosevelt Sykes

Well I walked all night long, with my .44 in my hand (2x)
Now I was looking for my woman, found her with another man

Well I wore my .44 so long, Lord it made my shoulder sore (2x)
After I do what I want to, ain't gonna wear my .44 no more

Now I heard my baby say, she heard that 44 whistle blow (2x)
Lord it sounds like, ain't gonna blow that whistle no more

Now I got a little cabin, and it's number 44 (2x)
Lord I wake up every morning, the wolf be scratching on my door

Roosevelt Sykes

Number Forty Four, słowa Leothus Lee Green

Ah, my baby cryin and Ididn’t hear the 44 whistle blowin when she blows
Ah, my baby cryin and I hear the 44 whistle when she blows
And then I feel mistreated and your sweet mama bound to go.

Ah, baby, when you get lonely and think you want to go
Yes, baby when you get lonely and think that you want to go
You know that you ain’t no better, mama
Than the black woman that I had before

Some of these mornins mama, baby and it won’t be long
Ah some of these mornins, baby and it won’t be long
You gonna look for your daddy, baby, and I’m goin to be gone.
I got blues will last me nine months from today.
Baby, I got blues will last me nine months from today.
I’m gonna get my sweet woman to drive my blues away.

Little Brother Montgomery

Vicksburg Blues, słowa Little Brother Montgomery

I got the Vicksburg Blues and I sing ‘em and ache everywhere I go
I got the Vicksburg Blues and I sing ‘em and ache where I go
And the reason I sing ’em is my baby didn’t want me know more

I got the Vicksburg Blues and I sing ‘em and ache where I sleep
I got the Vicksburg Blues and I sing ‘em and ache where I sleep
And the reason I sing ‘em is to give my poor soul ease

[Piano solo]
* Now mama I ain’t gonna be your lowdown dog no more

And I don’t like this old place, mama, and Lord and I never will
And I don’t like this old place, mama, and Lord and I never will
All I can sit right here and look at Vicksburg on the hill

Little Brother Montgomery - Vicksburg Blues

Forty Four, słowa Howlin Wolf

I wore my .44 so long, I've made my shoulder sore.
I wore my .44 so long, I done made my shoulder sore.

Well, I'm wondrin everybody, where'd my baby go.
Well, I'm so mad this mornin, I don't know where in the world to go.

Well, I'm so mad this mornin, I don't know where in the world to go.
Well, I'm lookin for me some money, pawned gun to have some gold.

.44 Blues