Double Trouble (Kupa Klopotów) [Otis Rush]

Przybywając do Chicago pod koniec lat 40-tych Otis Rush stał się czołowym chicagowskim innowatorem z swym gitarowym vibrato i porywającym intensywnością śpiewem. Rush był pierwszym z nowej fali młodych bluesmanów z Zachodniej Strony miasta, którego nagranie "I Can't Quit You Baby" z 1956 roku stało się hitem amerykańskiej listy przebojów. Stevie Ray Vaughan nazwał swój zespół od innej jego piosenki „Double Trouble,” podkreślając wpływ Rusha na jego muzykę. Rush, leworęczny gitarzysta pozostawał jednak w cieniu aż do 1994 roku, w którym to otrzymał nagrodę W.C. Handy Award dla najlepszego męskiego artysty bluesowego.

Double Trouble (Otis Rush)

Otis Rush urodził się w 1935 roku w Filadelfi w stanie Mississippi, w jednym z najbardziej pomieszanym rasowo miasteczku w Delcie. Jak wielu młodych czarnych chłopców słuchał radia każdego dnia o 12.15. Nastawiał KFFA, stację radiową nadającą z Heleny, Arkansas, na audycję King Biscuit Time, którą prowadzili Sonny Boy Williamson i Robert Lockwood, Jr. Przez pół godziny obaj grali i śpiewali na żywo, zapraszając też młode wchodzące gwiazdy bluesa takie jak np. B.B. King, James Cotton czy Pinetop Perkins (który był również członkiem zespołu studyjnego nazywanego King Biscuit Entertainers.) Wtedy Otis postanowił, że zostanie muzykiem bluesowym. Bluesa grać rozpoczął od harmonijki ustnej gdy ukończył sześć lat. Rok później ojciec sprawił mu własnoręcznie zrobiną jednostrunową gitarę, sporządząną z kija od miotły, metalowej balii do prania i drutu.

King Biscuit Time

W 1948 roku ojciec zabrał Otisa wraz z całą rodziną do Chicago. W następnym roku Otis rozpoczął pracę w zgrodzie dla bydła. Pracował po 12 godzin, a wieczorami grał bluesa z dwoma innymi chłopakami z pracy. Takie życie prowadził przez kilka lat. Pewnego razu, gdy miał lat 18 do klubu Alibi, w którym grali zaszedł Willie Dixon. Dixon, jeden z geniuszy muzyki amerykańskiej opuścił właśnie wytwórnię Chess Record z powodu niezgody na politykę dotyczącą praw autorskich przez braci Chess. Ten wielki kontrabasista, kompozytor i aranżer podjął pracę w nowej małej wytwórni płytowej Cobra, założonej przez pracownika telewizyjnego. Rush zachwycił Dixona swą unikalną ekspresją, niemal torturowaniem gitary. Dixon bez namysłu podpisał z nim kontrakt dla Cobry.

Otis Rush

Pierwszym nagranym przez Rusha utworem była kompozycja Dixona “I Can’t Quit You, Baby.” Dixon mówił, że napisał piosenkę o obsesyjnym związku jaki miał wtedy miejsce między Rushem i jego kobietą. Dixon chciał sprowokować Otisa do emocjonalnej reakcji i udało mu się to w pełni. Blues ten uzyskał szóstą pozycję na liście przebojów Billboardu. W ciągu następnych dwóch lat Rush z Dixonem nagrali osiem singli, każdy z nich był olśniewająco oryginalny.

“I Can’t Quit You, Baby” 1956

Pomimo dużych hitów nagranych przez Rusha, Magic Sama, Ika Turnera I młodego Buddy Guya (którego Rush odkrył podczas “Battle of the Blues” – show organizowanego w sławnym Blue Flame Club), Cobra Records w 1958 roku zbankrutowała. Dixon wrócił do Chess, zabierając ze sobą Otisa Rusha.

Cobra Records Story (Greatest Hits)

Był to początek, jak się zdawało, niekończącej się odysei zawodowej od wytwórni do wytwórni. Nawet przy życzliwości Dixona stosunki Rusha z Chess Records były dużym rozczarowaniem. Rush nagrał dla niej osiem songów ale tylko jeden z nich został wydany na płycie. Był to wspaniały blues “So Many Roads, So Many Trains,” w którym Rush zagrał przejmujące solo gitarowe.

Otis Rush

W tamtych dniach dopracował jedną ze swych ‘zaciekłych’ kompozycji “Double Trouble”, udręczony blues w molowej tonacji o mężczyźnie, który stracił pracę i jednocześnie ukochaną. Od czasu wydania go w 1958 utwór ten został nagrany przez wielu bluesmanów ale i artystów z innych stylów muzyki.

“Double Trouble” 1958

"Double Trouble" jest klasycznym 12-taktowym bluesem w tonacj d-moll, w takcie na 4/4. „Podstawowa melodia tego utworu w cichej desperacji rozciąga się do przełomowego punktu i jest wzmocniona przez wspaniałe użycie dynamiki i trochę niesamowicie zdławioną gitarę brzmiącą tak aż do końca”. Według Otisa Rusha tytuł tego bluesa wziął od komentarza pewnej kobiety, która zobaczyła karty podczas gry w pokera: "trouble, trouble, trouble, trouble, double troubles".

Willie Dixon

Rush przeszedł w 1965 roku do Duke Records gdzie ponownie wydano mu tylko jednego singla “Homework.” Następnie nagrywał dla Vanguard (kompilację poprzednich piosenek) oraz dla Cotillion, gdzie wyszła w 1969 roku jego płyta “Mourning In The Morning” – handlowa klapa. Kolejny etap to Capitol Records. W 1971 roku Rush nagrał tam świetny album “Right Place, Wrong Time”. Zadziwiające, ale Capitol tego albumu nie wydał. Na światło dzienne pojawił się w 1976 roku dzięki małej wytwórni płytowej Bullfrog, która wykupiła prawa do albumu.

Otis Rush

Wydany w 1975 w Delmark album “Cold Day In Hell” i garstka albumów nagranych na żywo w latach 70-tych i 80-tych utrzymały Rusha w polu widzenia fanów bluesa. Cały czas grał na koncertach, w klubach i festiwalach w Europie i Japonii.

“Cold Day In Hell” album

Otis Rush był pionierem tego, co krytycy nazwali "West Side style" (Styl Zachodniej strony Chicago), który charakteryzował się namiętnym, żarliwym śpiewem połączonym z intensywną choć elegancką grą na gitarze. Przeważnie grał w tonacjach minorowych (molowych), które przepajały jego utwory atmosferą złowrogiej ciemności i emocjonalną siłą, rzadko osiąganą we współczesnym bluesie. Rush stosował falset dla dramatycznego efektu, zaś jego leworęczne ustawienie strun pomagało mu w graniu nut na swój własny, unikalny sposób.

Otis Rush

Rush był jednym z pierwszych, który w swoim zespole używał elektycznego basu. Do tego czasu albo w zespołach był kontrabas (Którego mistrzem był Willie Dixon) albo przypinano basowe struny do zwykłej gitary. To nowe brzmienie działało na wyobraźnię młodych i znanych muzyków, którzy mogli wyraźniej słyszeć swą grę w zespole. Noc po nocy Otis Rush tworzył live standard nowego, agresywnego stylu bluesa, który wpłynął na młodych muzyków jak: Luther Allison, Freddie King i Tyrone Davis.

Otis Rush

Otis Rush jest nadal pewnym standardem, do którego porównują się młodsi adepci bluesa. Wpływy jego stylu nie ograniczały się tylko do Chicago ale wyszły daleko dalej, do blues rockowych muzyków jak np. Peter Green, Jeff Beck, Eric Clapton w Anglii oraz Santana, Johnny Winter, Mike Bloomfield I Stevie Ray Vaughan w Ameryce.

DoubleTrouble Bombowiec (B-17)

Otis Rush - Double Trouble Lyrics

I lay awake at night
Can't sleep just so troubled
It's hard to keep a job
Laid off and havin' double trouble

Hey, they say you can make it if you try
Yes, in this generation of millionaires
It's hard for me to keep decent clothes to wear
You laughed at me walkin' baby, when I had no place to go

Bad luck and trouble have taken me
I have got no money to show
Hey, hey, to make it
You've got to try, baby, that's no lie

Yes, in this generation of millionaires
It's hard for me to keep decent clothes to wear

Otis Rush