I’m Going Home – Pamięci Alvina Lee

Brytyjski gitarzysta Alvin Lee, założyciel zespołu Ten Years After, który stał się supergwiazdą podczas występu na festiwalu w Woodstock, zmarł 6 marca 2013 roku. Miał 68 lat. Wiadomość umieszczona na oficjalnej stronie Alvina oznajmia, że Lee zmarł w środę zupełnie nieoczekiwanie z powodu komplikacji po rutynowym zabiegu chirurgicznym. Jego menadżer powiedział, że Lee zmarł w szpitalu w Hiszpanii.

Alvin Lee

Alvin Lee (urodzony19 grudnia 1944 roku jako Graham Alvin Barnes) był angielskim gitarzystą i piosenkarzem. Pochodził z Nottingham. Na gitarze rozpoczął grać gdy miał lat 13 a później wraz z Leo Lyons’em utworzył jądro przyszłego zespołu Ten Years After w 1960 roku. Zainspirowały go blues i rock’n’roll z kolekcji płyt jego rodziców. Szczególnie zachwycał się grą gitarzystów Chuckiem Berry i Scotty Moore’m.

Alvin Lee

Pierwsza grupa Alvina nazywała się The Jaybirds. Podobali się lokalnie w Nottingham i idąc śladami Beatlesów udali się do Niemiec, do Hamburga. Podobnie jak Beatlesów ich kariera rozwinęła się dopiero po powrocie do Londynu w 1966 roku. Zespół zmienił nazwę na Ten Years After i stale występował w legendarnym Marquee Club. Zaproszenie na festiwal Windsor Jazz & Blues w 1967 roku zaowocowało pierwszym kontraktem płytowym.

The Jaybirds, Hamburg 1962

Szczyt kariery Alvina Lee przypadł na lata 60-te i 70-te. Otrzymał wtedy przydomek "Fastest Guitar Alive." (Najszybsza gitara na żywo). Grając ostrego blues-rocka używał gryfu gitary stosowanego przez muzyków jazzowych. Jego gra przyniosła świeży powiew na Wyspach i w dużym stopniu przyczyniła się do powstania drugiej fali British Invasion, w końcu lat 60-tych. Po dosyć wolnym starcie w rodzimej Anglii, Alvin Lee przeskoczył wszystkich gitarzystów podczas oszałamiającego przedstawienia pirotechnicznego na festiwalu w Woddstock w 1969 roku. Gdy jego sława rozkwitła zdecydował się opuścić Ten Years After i rozpoczął karierę solową.

Ten Years After

Ten Years After był sporym sukcesem, wydali razem 10 albumów, ale Lee w 1973 roku poczuł się ograniczony przez styl zespołu. Nagrywał dla Columbia Records gdzie powstał radiowy hit "I'd Love To Change the World,". Jednak Lee wolał blues rocka od popu, do którego namawiała go ta wytwórnia płytowa. W wywiadzie dla Brutrarian Quarterly powiedział - “miałem intencje grania w wielu stylach w ciągu wielu lat”. Jednak wszystko to kręciło się wokół bluesa i rocka, nawet gdy nagrał płytę country.

Ten Years After

Bez klawiszowca Chicka Churchilla, który zapewniał nastrojowy kontrapunkt muzyczny, późniejszym zespołom Alvina , Alvin Lee & Company oraz Ten Years Later, brakowało niuansów brzmiących w wczesnych nagraniach. Rolling Stone Album Guide podsumował te lata solowej kariery: “Zasadniczo, świetny instrumentalista i dobry twórca piosenek, Lee pozostał talentem, który miał olśniewające przebłyski, ale najczęściej przemawiał tylko do ekspertów”.

Alvin Lee

Muzyczny dorobek Alvina Lee to ponad 20 albimów, wśród których znajdują się m.in. Detroit Diesel i przeglądowa kolekcja jego utworów z lat 90-tych I Hear You Rocking. W obu tych albumach gościnnie wystąpił George Harrison, którego gra techniką slide świetnie uzupełniała gitarę prowadzącą Alvina. Duet ten w utworze The Bluest Blues skłonił jednego z krytyków do nazwania go „najbardziej perfekcyjnym kiedykolwiek nagraniem bluesa”.

Alvin Lee

W 2004 roku wyszedł album In Tennessee, nagrany z Scotty Moorem and D. J. Fontaną. Ostatnim albumem Alvina Lee był Still on the Road to Freedom z września 2012 roku.