The Ultimate Jazz Archive Vol.107 – Dave Brubeck [1949-1953] [2005]

01.Back Home Again In Indiana
02.Body And Soul
03.Undecided
04.Perdido
05.Stardust
06.The Way You Look Tonight
07.These Foolish Things
08.All The Things You Are
09.For All We Know
10.I’ll Never Smile Again
11.Lullaby In Rhythm

With the success of his Dave Brubeck Quartet in the 50's and 60's and the incredible public response to their style of playing, pianist Dave Brubeck was at once embraced by the public but spurned by jazz critics. His importance in jazz history is unmistakable: the Quartet, headlined by Brubeck and alto saxophonist Paul Desmond, helped to reawaken public interest in jazz after World War II, was an integral part of the new but erroneously named "West Coast Cool Jazz" style which was to characterize American jazz in the 50's and 60's, and their tour de force, the innovative Time Out, released in 1959, spawned not only the first million-selling jazz record in modern jazz history with the singles "Take Five" and "Blue Rondo a la Turk" , but also a slew of albums by other artists also experimenting in nontraditional time signatures. In 1954, just three years after the founding of the Quartet with himself, Desmond, drummer Joe Dodge, and bassist Bob Bates, Brubeck became the first jazz musician to be featured on the cover of Time magazine, which heralded Brubeck as the leader of "the birth of a new kind of jazz age in the U.S.". Between the years of 1959 and 1965, the Quartet won Down Beat magazine's reader's poll five times; it garnered the top spot in the Billboard reader's poll in '65 and '66; for twelve consecutive years, '57 through '68, Brubeck and company took the top spot in the Playboy reader's poll. In the Quartet's tenth year, after being bolstered by the replacement of Dodge with Joe Morello and Bates with Eugene Wright, the New Yorker could rightfully proclaim that the Quartet was "the world's best-paid, most widely travelled, most highly publicized, and most popular small group now playing improvised syncopated music." Cloyed perhaps by the overwhelming popular acclaim, Brubeck left the Quartet in 1967 to develop his composing skills, already apparent in his jazz compositions, in the realms of ballets, operas, and scores. He persists as a grand old man of jazz, however, by both participating in periodic reunions or forays into popular jazz and by suffusing his compositions with jazz influences. ---people.duke.edu

Brubeck od wczesnego dzieciństwa zapałał miłością do fortepianu, na którym uczyła go grać matka, i już w wieku 13 lat występował w profesjonalnych grupach jazzowych. W czasie studiów w College of the Pacific w Stockton (Kalifornia) kontynuował swoje zainteresowanie jazzem, a nawet założył 12-osobową orkiestrę. Jednakże większość czasu poświęcał na zgłębianie teorii i zasad kompozycji u Dariusa Milhauda. Po ukończeniu uczelni Brubeck postanowił kontynuować naukę muzyki klasycznej w Mills College, u Schoenberga, jednakże jego plany pokrzyżował wybuch wojny. Prawdziwy przełom w jego karierze nastąpił w 1951 r., gdy do swojego tria zaprosił saksofonistę altowego Paula Desmonda. Od tego momentu krytyka zwracała coraz baczniejszą uwagę na ambitnego pianistę. Po zmianie sekcji rytmicznej pod koniec lat 50. – Tjadera i Crotty'ego zastąpili Gene Wright i Joe Morello – powstał klasyczny kwartet Dave'a Brubecka, z którym święcił triumfy aż do 1967 r., kiedy opuścił go Desmond.

Przez jakiś czas jego miejsce zajmował Gerry Mulligan, a w 1972 r. Brubeck całkowicie zmienił skład zespołu, zapraszając do współpracy swoich trzech synów. Do swojego klasycznego kwartetu powrócił tylko raz, w 1976 r., na krótko przed śmiercią Desmonda. Źródłem sukcesu słynnej formacji było zderzenie dwóch indywidualności: Brubecka i Desmonda. Brubeck stworzył ramy stylistyczne grupy, Desmond je wypełniał. W 1959 r. skomponował jedną z najsłynniejszych kompozycji jazzowych, "Take Five", która stała się prawdziwym hymnem zespołu Brubecka, a urokliwe, melodyjne solówki saksofonisty w dużym stopniu odpowiedzialne były za siłę i komunikatywność całej muzyki.

Brubeck czuł się w pierwszej kolejności kompozytorem i jakby mniej koncentrował się na własnych solówkach, przez co momentami traciły na przejrzystości i autentyzmie, zwłaszcza w skomplikowanych, czasami nakładających się na siebie metrach. Do jego dzieł należy kilkanaście standardów jazzowych, dwa balety, musical, msza, muzyka filmowa i telewizyjna, oratorium i dwie kantaty.

Mimo to Brubeck zawsze będzie utożsamiany przede wszystkim ze swoim kwartetem, z Paulem Desmondem i "Take Five". W latach 60., gdy jazz rozwijał się w kilku naraz kierunkach, na ustach fanów jazzu były przede wszystkim trzy nazwiska: Miles Davis, John Coltrane i Dave Brubeck. Brubecka się słuchało, o Brubecku się mówiło, Brubeck był w modzie. Jego zespół był żelaznym punktem wielu międzynarodowych festiwali, a w latach 50. i 60. regularnie zwyciężał w ankiecie na najlepszą formację jazzową czasopism "Down Beat" i "Metronome". W 1954 r. podobizna Brubecka pojawiła się na okładce magazynu "Time", a w roku 1964 i 1981 artysta koncertował w Białym Domu. Brubeck trafiał na listy przebojów całego świata, przez co przybliżał jazz publiczności, która inaczej nigdy by się z nim nie zetknęła.

Znamiennym wydarzeniem dla polskiego jazzu była (wiosną 1958 roku) wizyta wybitnego pianisty i kompozytora oraz jego legendarnego już wtedy kwartetu. The Dave Brubeck Quartet odbywał wtedy tournée, które prowadziło od Londynu po Bagdad. Szczęśliwie trasa ta przebiegała także przez Polskę. Kwartet Brubecka dał w Polsce dwanaście koncertów. 18 marca 1958 roku zespół wybitnego innowatora jazzu wystąpił w auli UAM w Poznaniu. Recital ten był bezprecedensowym wydarzeniem artystycznym i historycznym: Dave Brubeck był bowiem pierwszym amerykańskim muzykiem jazzowym, który publicznie zaprezentował arkana tej muzyki w Poznaniu. Koncert ten wywarł istotny wpływ na większość rodzimych muzyków jazzowych (od K. Komedy, J. Wróblewskiego, A. Trzaskowskiego po R. Dyląga i T. Stańkę) i pozostawił wyraźny ślad na ich późniejszej twórczości. Dave Brubeck przedstawił polskim twórcom zupełnie nowe podejście do jazzu, wprowadzając nowa, modernjazzową stylistykę. To jazz Brubecka stał się stylistycznym drogowskazem muzyki Sextetu Komedy, pierwszej polskiej grupy jazzowej, która nowoczesność oraz improwizację traktowała jako ważny element kreacji "polskiej szkoły jazzu". ---diapazon.pl

download:

uploaded yandex 4shared mediafire mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio oboom

back