Trust My Baby - Blues ‘Sonny Boy’ Williamsona II

Sonny Boy Williamson był, pod wieloma względami, prawdziwą bluesową legendą. Czasu do jego śmierci w 1965 roku było na tyle, że na początku kariery mógł grać z Robertem Johnsonem, a na jej końcu jego partnerami mogli być Eric Clapton, Jimmy Page i Robbie Robertson. Między tymi zdarzeniami wypił morze whiskey, włóczył się po całym kraju, miał swój show radiowy przez 15 lat, odbył tour po Europie z wielkimi sukcesami i po prostu pisał, grał i śpiewał sporo z największych bluesów jakie były kiedykolwiek wytłoczone w czarnych wytwórniach płytowych. Jego mowa była cwana, niedobra i zmęczona życiem podczas gdy jego gra na harmonijce była pełna krótkich, rytmicznych jednominutowych wybuchów a następnie mocnych, namiętnych dmuchanych sekwencji. Jego piosenki były wypełnione po brzegi ciętym dowcipem z szeroką autobiograficzną liryką, która często powodowała opóźnienia druku gdyż wymagała sprawdzenia przez cenzurę. Chociaż wziął nazwisko od innego świetnego bluesmana nikt naprawdę nie brzmiał tak jak on.

Trust My Baby by Sonny Boy Williamson II

'The Real Folk Blues' to seria albumów bluesowych wydanych w latach 1965 – 1967 przez Chess Record, później wznowionych przez MCA Records. Każdy album serii poświęcony był jednemu z ważnych artystów Chess. Seria ta, nadzorowana przez Marshalla Chessa była reakcją na wzrastające zainteresowanie bluesem wskutek Brytyjskiej Inwazji (British Invasion). Towarzyszące albumy nazwane More Real Folk Blues były wydawane dla większej liczby muzyków.

Sonny Boy Williamson II, 1963

Album “The Real Folk Blues” Sonny Boy Williamsona nie był całkiem folk, nie był też zwykłym albumem. Był raczej trochę arbitralnie wybraną kompilacją, której tytuł odwoływał się do publiczności zwracającej się do bluesa podczas odrodzenia się muzyki folkowej w latach 60-tych. W przypadku Williamsona wszystkie utwory były nagrane w latach 1960 – 1964. Według każdego kryterium na płycie znalazł się szereg jego najlepszych i najpopularniejszych bluesów: "One Way Out," "Bye Bye Bird," "Help Me," "Nine Below Zero," "Down Child" i “Trust My Baby”. “Trust My Baby” po raz pierwszy był wydany w roku 1960 przez Checker Records. Na drugiej stronie singla znajdował się utwór "Too Close Together".

Sonny Boy Williamson - “The Real Folk Blues”

Ten album to klasyka bluesa, z wspaniałymi piosenkami i wykonaniem. Williamson gra akustycznie, bez mikrofonu Bullet Mic (był stosowany do harmonijki) i wzmacniaczy. W trakcie gry można usłyszeć małe szybkie grupy dźwięków gdy dwa otwory są zagrywane jednocześnie, jest to technika zwana ‘double stops.’ Rick Estrin nazywał to klejem spajającym dywany. Można zauważyć uderzenia języka. Williamson preferował organki o tonacjach F, C, B i D, ale stosował też tonacje E, G i A. Generalnie grał w drugiej pozycji choć stosował niekiedy wyjątki, np. "Trust My Baby" grał w pierwszej pozycji na harmonijce G.

Sonny Boy Williamson - Trust My Baby, 1960

Sonny Boy słusznie nazywany był “The King of the Delta Blues Harmonica”. Jego kariera przebiegała przez większość Złotej Ery delta bluesa, od początku w roli kaznodziei “Reverend Blue” w wieku sześciu lat, przez lata 30-te wspólne granie z Robertem Johnsonem i jego pasierbem Robertem Lockwoodem Jr., z którym grali z wzmacniaczem od początku 1938 roku (sześć lat przedtem zanim Muddy Waters kupił gitarę elektryczną), aż do nagrywania w latach 1963 - 1965 płyt z europejskimi artystami Erikiem Claptonem i Yardbirds, Erikiem Burdonen i Animals oraz z Jimmy Page’m.

Sonny Boy Williamson & Robert Lockwood Jr.

Marc Ryan, jego długoletni wielbiciel, napisał: „Dźwięk harmonijki Sonny Boy Williamsona był niezwykle pełny, była to kombinacja wirtuozowskiej kontroli oddechu i wyjątkowo dużej przestrzeni rezonującej utworzonej przez obejmowanie obydwoma rękami ...harmonijki ...Ten sposób grania przyniósł mu unikalną barwę brzmienia jego bluesów, które były ...ładowane z radosną zmysłowością.”

Sonny Boy Williamson & The Yardbirds, 1963

Styl harmonijki Williamsona zawierał: „misternie tkane frazowanie, śmiałe akustyczne kompozycje, tryle i vibrato ... Był również efektownym showmanem – umiał on np. włożyć całe organki do ust i nadal wydobywać dźwięki. I co najważniejsze: jego gra tworzyła z harmonijki centralną atrakcję wtstępu niezależnie od tego jak wielcy bluesmani towarzyszyli mu na scenie.”

Sonny Boy Williamson - Copenhagen 1964

Sonny Boy Williamson - Trust My Baby, lyrics

I have a right to trust my baby
She always looks out for me
I have a right to trust my baby
She always looks out for me
But that sweet woman, oooh, is so good to me

Every time my baby talk
Chills run, run all over the place
Every time my baby talk
Chills run, run all over the place
But that sweet woman, oooh, is so good to me

When I woke up this morning
Tears was in my eyes
When I woke up this morning
Tears was in my eyes
But that sweet woman, oooh, is so, so good to me
Saint Jane, Saint Jane

Do it again Saint Jane, wait for me boy

I have a right to trust my baby
She always looks out for me
I have a right to trust my baby
She always looks out for me
But that sweet woman, oooh, is so good to me

King Biscuit Time, 1941