Dżem - Pamięci Pawła Bergera (2007)

CD1
1. W drodze do nieba
2. Mała Aleja Róż
3. Dzikość mego serca
4. Człowieku co się z Tobą dzieje
5. Cała w trawie
6. Oh, Słodka
7. Jesiony
8. Modlitwa III - Pozwól mi

CD2
1. Zapal świeczkę
2. Magazyn mód
3. Najemnik II
4. Powiedz czy słyszysz
5. Sen o Victorii
6. Niewinni i ja, cz. I i II
7. Skazany na bluesa
8. Autsajder

Maciej Balcar – śpiew, fortepian
Janusz Borzucki – instrumenty klawiszowe
Adam Otręba – gitara
Beno Otręba – gitara basowa
Jerzy Styczyński – gitara
Zbigniew Szczerbiński – perkusja
+
CD 1
Rafał Rękosiewicz – organy Hammonda (2)
Jacek Dewódzki – śpiew (3)
Jan Skrzek – fortepian (4)
Józef Skrzek – moog (6)
Wojciech Karolak – organy Hammonda (4, 5)
Krzysztof Głuch – rhodez piano, fortepian (4, 7. 8)
Sebastian Riedel – gitara, śpiew, harmonijka ustna (7)

CD 2
Jacek Dewódzki – śpiew (1, 4, 8)
Krzysztof Głuch – fortepian, rhodez piano (2, 8)
Rafał Rękosiewicz – organy Hammonda (3, 5, 7, 8)
Wojciech Karolak – organy Hammonda (3, 5, 8)
Jan Skrzek – fortepian (8)
Józef Skrzek – moog, harmonijka ustna (6, 8)
Sebastian Riedel – gitara, śpiew (8)
Ryszard Kramarczyk – akordeon (8}

27 stycznia 2005 roku dżemowe niebo pękło po raz drugi: w wypadku samochodowym zginął Paweł Berger. Dokładnie rok później w zabrzańskim Domu Muzyki i Tańca odbył się koncert poświęcony pamięci tego wspaniałego człowieka i wybitnego muzyka. Minął kolejny rok i ukazał się dwupłytowy zapis owego szczególnego występu.

Przedsięwzięcie zostało pomyślane w podobny sposób, jak dedykowany Ryszardowi Riedlowi List do R na 12 głosów, choć już nie z tak wielką pompą. Zaproszono jednak całą plejadę znakomitych gości, głównie klawiszowców, których lubił i cenił Berger. A to muzyczne święto otwiera ostatnia jego kompozycja, która po pamiętnym wypadku nabrała nowej symboliki – W drodze do nieba. Potem zaś jedziemy przez całą dyskografię zespołu. Na scenie pojawia się Jacek Dewódzki, by zaśpiewać utwory ze swojego dżemowego etapu – Dzikość mego serca, Zapal świeczkę i Powiedz czy słyszysz. W Jesionach (oczywiście wzbogaconych psychodeliczną wstawką) zespół gości Sebastiana Riedla, który użyczył swego głosu, tudzież zagrał na gitarze. Reszta gości to klawiszowcy. Znaleźli się wsród nich jazzowy weteran, Wojciech Karolak, grający na organach Hammonda (m.in. Cała w trawie, Najemnik II, Sen o Victorii), i świetny sideman naszych bluesowych gwiazd, Rafał Rękosiewicz, też na tym samym instrumencie (m.in. Mała Aleja Róż, Najemnik II, Sen o Victorii, Skazany na bluesa). Z kolei Krzysztof Głuch i Jan Skrzek skupili się głównie na fortepianowych brzmieniach (pierwszy bryluje w Modlitwie, drugi – w Człowieku, co się z tobą dzieje). Ponadto ten drugi wzbogacił swój występ swojskim i niepowtarzalnym śpiewem. Zaś jego słynny brat, Józef, ozdobił utwory brzmieniem mooga (Niewinni, Oh, Słodka). I to właśnie lider SBB przydał dżemowym evergreenom najwięcej nowego kolorytu. Zaś chyba najmniej – niestety – wnieśli panowie grający na Hammondach. Poprawnie, ale mało wyraziście. Poza tym dziwnie słucha się klawiszy tam, gdzie zawsze lub prawie zawsze brylowała gitara (Najemnik II, Cała w trawie, Sen o Victorii). Ale z drugiej strony takie zmiany to jakieś odświeżenie... Trzeba dodać, że wszyscy wokaliści mieli swój dobry dzień, choć nie wszystkie zmiany linii melodycznych mogą się podobać. Maciej Balcar ciekawie obniżył swój głos w bluesowych frazach Słodkiej i Najemnika II. Pochwalić muszę też perkusistę Zbyszka Szczerbińskiego. Jego partie z koncertu cechuje prawdziwy kunszt.

Dżemowa publiczność kolejny raz reaguje żarliwie. Trochę dziwne, że nie ma konferansjera, żadnego dialogu z publiką, ważnych słów rzucanych do mikrofonu... Dopiero w finałowym Autsajderze, w którym występują wszyscy bohaterowie wieczoru, Balcar przedstawia muzyków. Mimo wszystko niezwykły to występ. ---marcin gajewski, terazrock.pl

download (mp3 @320 kbs):

uploaded yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru oboom uplea

back