The Ultimate Jazz Archive Vol.64 – Ray Charles [1952-1954] [2005]

01.Roll With Me Baby
02.The Sun’s Gonna Shine Again
03.Jumpin’ In The Morning
04.The Midnight Hour
05.It Should Have Been Me
06.Heartbreaker
07.Sinner’s Prayer
08.Mess Around
09.Losing Hand
10.Funny But I Still Love You
11.Feelin’ Sad
12.I Wonder Who
13.Don’t You Know
14.Ray’s Blues
15.Nobody Cares
16.Mr. Charles Blues
17.Black Jack
18.I Got A Woman
19.Come Back Baby
20.Greenbacks

A tragic fate may have given this visionary a heightened sensitivity, perception, awareness, even expansion to his obvious musical gifts that he may have never touched upon had he not suffered from his physical affliction. Whatever it was, Ray Charles revolutionized American music and was catapulted to legendary status by the time he died in Beverly Hills at age 73. Born to Aretha and Baily Robinson, an impoverished Albany, Georgia, family that moved to Greenville, Florida while he was still an infant. It was not a cause for joy and celebration. His father soon abandoned the family and his baby brother, George Robinson, drowned in a freak washtub accident. Ray himself developed glaucoma at the age of five and within two years had lost his sight completely. A singer in a Baptist choir, he developed a love and feel for rhythms and studied music at the State School for Deaf and Blind Children, showing which brought out his talent and ear for playing various instruments, including the piano and clarinet. An orphan by his early teens, Ray joined a country band at age 16 called The Florida Playboys. He moved to Seattle in 1948 where he and Southern guitarist Gossady McGee formed the McSon Trio. With an emphasis on easy-styled jazz, Ray also played in bebop sessions on the sly. He departed from the McSon Trio and signed with Los Angeles-based Swing Time Records, becoming the pianist for rhythm and blues great Lowell Fulson and his band. Atlantic Records eventually picked him up. Along the road he would add composer, writer and arranger to his formidable list of talents.

Ray's first R&B hit was "Confession Blues" in Los Angeles in 1949. In 1951, he had his first solo chart buster with "Baby Let Me Hold Your Hand". His amazing versatility and raw, soulful delivery quickly caught on with audiences and helped put Atlantic Records on the map. Hits like "Mess Around", "Things I Used to Do", "A Fool for You", "I've Got a Woman", "Drown in My Own Tears", and especially "What'd I Say" in 1959, pushed gospel and R&B to a wider crossover audience. He made a move into the country music arena--unheard of for a black singer--in the 1960s, doing soulful spins on Hank Williams and Eddy Arnold tunes. In 1960, he left Atlantic and signed with ABC-Paramount. Under ABC-Paramount, hits poured out during this peak time with "I Can't Stop Loving You", "Hit the Road Jack", "Busted" and his beloved signature song "Georgia On My Mind".

His landmark 1962 album "Modern Sounds in Country and Western Music" brought a new swinging style to country music. From there, he traveled a mainstream route--from interpreting songs from The Beatles ("Eleanor Rigby") to appearing in "Diet Pepsi" ads ("You Got the Right One, Baby, Uh-huh!"). He also showed up sporadically in films, playing himself in the movie Ballad in Blue (1964) and guest-starring in Blues Brothers (1980) with Dan Aykroyd and John Belushi. A television musical variety favorite with his trademark dark sunglasses and dry humor, he worked alongside such musical legends as Ella Fitzgerald and Barbra Streisand on their very special evenings of song.

It is hard to believe that with everything he accomplished, Ray also had to deal with a longstanding heroin problem. In the mid-1960s, he was arrested for possession of heroin and marijuana and revealed that he had been addicted for nearly two decades. By 1965, he had completely recovered. The man who lived life on the edge was divorced twice and had 12 children both in and outside his marriages. At the time of his death from liver disease in 2004, he was working on a recording project of duets with such performers as Willie Nelson, Bonnie Raitt, B.B. King, Elton John and Norah Jones. This collaboration entitled "Genius Loves Company" led to an incisive win at the Grammy Awards--eight posthumous trophies including "Album of the Year" and "Record of the Year". --- Gary Brumburgh, imdb.com

Ray Charles, legendarny amerykański muzyk, król soulu, przez kilkadziesiąt lat kariery wylansował wiele przebojów, z których chyba największym była ballada "Georgia On My Mind", która w 1979 roku została uznana za oficjalną pieśń stanu Georgia. W styczniu 1986 roku Ray Charles została wprowadzony do Rockandrollowego Salonu Sławy. Kilkanaście razy odbierał nagrodę Grammy.

Ray Charles Robinson urodził 23 września 1930 roku w pogrążonej w kryzysie Albany w stanie Georgia. W muzyce zakochał się już jako dziecko. Naukę gry na fortepianie rozpoczął jeszcze przed ukończeniem 5 lat. Wkrótce jego życie zakłóciła seria tragicznych wydarzeń: był świadkiem utonięcia swojego brata (za co się obwiniał), a niedługo później zaczął stopniowo tracić wzrok. W wieku siedmiu lat był już całkowicie niewidomy i tylko dzięki poświeceniu matki był w stanie nauczyć się poruszania w świecie. Niebawem matka wysłała go do szkoły dla niewidomych. Tam Ray nauczył się odczytywać nuty posługując się braillem.

Po śmierci matki zaczął grywać w klubach tanecznych na Florydzie. W marcu 1948 roku, w wieku 17 lat, Ray przejechał autobusem prawie cały kraj, aby tak jak Nat King Cole i Charles Brown zacząć karierę pianisty w Seattle. Tam spotkał Quincy'ego Jonesa, z którym przez całe życie łączyła go serdeczna przyjaźń. Szybko stał się na tyle popularny, aby podpisać kontrakt nagraniowy z firmą Swingtime Records. Swój pierwszy singiel nagrał w 1949 roku. Przełom nastąpił na początku lat 50., kiedy Ray podpisał kontrakt z Atlantic Records. Zdecydował się wtedy na coś bardzo w tamtych czasach kontrowersyjnego: łączenie muzyki gospel z "muzyką diabła" czyli bluesem. Rezultaty były porażające i tak kontrowersyjne, że jego wczesne przeboje były zakazane przez wiele rozgłośni radiowych. W 1956 roku Ray Charles nagrał przełomowy utwór "I've Got a Woman". Kolejnymi hitami były "What'd I Say," "Drown in My Own Tears," "Unchain My Heart" i "Hit the Road Jack." Mając zaledwie dwadzieścia kilka lat, Ray Charles został nazwany słowem bardzo rzadko używanym wtedy w przemyśle muzycznym - nazwano go "geniuszem".

W latach 60., Ray aktywnie uczestniczył w obronie praw człowieka. Był pierwszym artystą, który odmówił grania w klubach, w których wprowadzono segregację rasową. W związku z tym stan Georgia wyrzekł się go, jako swojego obywatela. (W 1977 roku stan Georgia oficjalnie przeprosił Raya Charlesa, a utwór "Georgia on My Mind" stał się oficjalnym hymnem tego stanu.)

W czasie trwania swojej kariery, Ray Charles zdobył 12 nagród Grammy, a w 1988 roku nagrodę Grammy za życiowe osiągnięcia. Jest pięciokrotnym doctorem honoris causa, laureatem niezliczonych nagród, w tym President's Merit Award przyznawaną przez prezesa organizacji Grammy, Neila Portnowa. Został mianowany przez burmistrza Los Angeles, Jamesa Hahna 'Skarbem Kultury' Los Angeles. Artysta znalazł się również wśród wybranych do Rock and Roll Hall of Fame, a także otrzymał medal prezydenta USA za wkład w sztukę, odznaczenie francuskiej Legii Honorowej oraz specjalne wyróżnienie przyznawane przez Centrum Kennedy'ego (Kennedy Center Honors). 76 jego utworów Raya Charlesa znalazło się na listach przebojów, a łącznie nagrał ponad 75 albumów. Zebrał ponad 20 milionów dolarów, aby pomagać czarnym Amerykanom w edukacji. Wpływ jego muzyki jest wyczuwalny prawie w każdej współczesnej piosence, a jego inwencja muzyczna stała się przykładem dla pokoleń artystów grających rocka, soul, jazz, gospel i country. Ray Charles odszedł w wieku 73 lat, 10 czerwca 2004. ---rmf.fm

download:

uploaded yandex 4shared mediafire mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio anonfiles oboom

back