Namysłowski – Assymetry (2007)

01. Poćwiart - 06:47
02. Powinnowaci - 06:17
03. Gradient 90 - 09:47
04. Blues 4-2 - 06:26
05. Another 5 (Inna Piątawka) - 08:20
06. Polly Arrhytmic - 08:13
07. Za kłodą kloc, za klocem kłoda (Log Behind the Clog) - 07:14
08. Trion - 07:58
09. Lou Duff Kha - 08:02

Zbigniew Namysłowski - alto saxophone, soprano saxophone;
Michał Barański - double bass;
Grzegorz Grzyb - drums;
Paweł Dobrowolski - drums (02, 07, 08);
Sławek Jaskułke - piano;
Jacek Namysłowski – trombone

This is a brilliant album by veteran Polish saxophonist / composer Zbigniew Namyslowski, one of the Founding Fathers of modern Polish Jazz active on the scene since the late 1950s. First as a member of the legendary Krzysztof Komeda ensemble and later as a leader, Namyslowski was always a superb musician and an intriguing composer. His early work was often characterized by incorporating Polish folklore motifs into his compositions, which was highly unusual at the time in US or Western Europe, but relatively common behind the Iron Curtain. This amazing album, as the (slightly twisted) title suggests, is all about odd meters, you know all those 7/4, 5/4, 7/8 and other crazy rhythmic patterns that only highly skilled musicians are able to play correctly. As much as they are a nightmare to play, they are surely a wonder to listen to and enjoy and this albums offers nine lengthy tunes, one better that the other. Performed by a brilliant quintet: trombonist Jacek Namyslowski (yes the next generation), pianist Slawek Jaskulke, bassist Michal Baranski and drummers Grzegorz Grzyb and Pawel Dobrowolski (on two tracks only), the music is simply divine, clever and enjoyable, all at the same time, which of course id pretty rare. It certainly seems that Namyslowski is getting younger with age, a rare quality indeed. Brilliant! --- Adam Baruch, polish-jazz.blogspot.com

W tekście zamieszonym na okładce swej najnowszej płyty Zbigniew Namysłowski pisze: "Utarło się wśród muzyków jazzowych, jazzawych, yassawych, fanów, profanów, krytyków, kretyków, kretynów, melomanów, melomanek i melowomanek, że Namysłowski pisze bardzo trudne kompozycje (...). Postanowiłem więc dać im wszystkim prawdziwą satysfakcję, pisząc muzykę tym razem naprawdę trudną, i to nie tyle do słuchania, ile do grania."

Od pierwszych dźwięków albumu staje się jednak oczywiste, że muzyka Namysłowskiego nie jest przeintelektualizowaną łamigłówką dla analityków; utworów słucha się bardzo dobrze, kompozycje na pewno nie osaczają "asymetrycznością"; to, co mogłoby się wydać skomplikowane "na papierze", w dźwiękowej postaci brzmi bardzo naturalnie. Na uwagę zasługują obszerne fragmenty aranżowane, z ciekawymi zestawieniami instrumentów, preferowaniem środkowych lub niższych rejestrów, polifonicznym prowadzeniem głosów (echa West Coastu?); unisona saksofonu z puzonem nadają masywności brzmieniu, wspaniale pogrubiają kontur melodyczny, zaś fortepian i bas (także często unisono) wydatnie ożywiają "dół". Solówki są treściwe i skondensowane, co pozytywnie wpływa na plastyczność formy, natomiast nieco wyciszona wydaje się ekspresja (nawet Jaskułke, znany z "szalonych" wejść, doskonale wtapia się w przyjętą konwencję).

Wszystkie utwory zawarte na płycie są godne polecenia. Ci, którzy wolą coś bardziej relaksowego, powinni zwrócić uwagę na rozpoczynający album "Poćwiart", "Powinnowatych" i "Blues 4-2"; moimi typami od początku były: "Za kłodą kloc, za klocem kłoda", gdzie na bazie zawiłości metrycznych rozciąga się piękna, "bezzodechowa" linia melodyczna grana przez sopran i puzon (ach, ta miękkość brzmienia!) oraz "Trion" z rewelacyjnym, kilkuczłonowym tematem, "nieoczekiwanymi" akcentami i napędzającą to wszystko progresją (bas, puzon).

Na koniec wielkie uznanie dla muzyków (wszystkich razem i każdego z osobna), którzy wykonując bezbłędnie tak wymagający repertuar pokazali prawdziwy kunszt instrumentalny i fenomenalne zgranie. --- muzyka.onet.pl

download (mp3 @320 kbs):

uploaded yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru oboom uplea

back