Feodor Chaliapin – Grand Collection (2004)

1. Ujmites, volneniya, strasti
2. Elegiya
3. Proschaj, radost - zhizn moya
4. Ochi chernye
5. Bloha
6. Ej, uhnem!                  play
7. Uznik
8. Dubinushka                  play
9. Solntse vshodit i zahodit
10. Vdol po Piterskoj
11. Pesn ubogogo strannika
12. Ona hohotala
13. Skazanie o dvenadtsati razbojnikah
14. Iz-za ostrova na styazhen
15. Nochnoj smotr
16. Staryj kapral
17. Dva grenadera
18. Prorok
19. Vniz po matushke, po Volge
20. Klubitsya volnoj
21. Bolero
22. Slava tebe, Gospodi!

Russian language (tracklist)
01. Уймитесь, волнения, страсти
02. Элегия
03. Прощай, радость - жизнь моя
04. Очи черные
05. Блоха
06. Эй. Ухнем!
07. Узник
08. Дубинушка
09. Солнце всходит и заходит
10. Вдоль по Питерской
11. Песнь убогого странника
12. Она хохотала
13. Сказание о двенадцати разбойниках
14. Из-за острова на стрежень
15. Ночной смотр
16. Старый капрал
17. Два гренадера
18. Пророк
19. Вниз по матушке, по Волге
20. Клубится волной
21. Болеро
22. Слава Тебе, Господи!

Fiodor Iwanowicz Szalapin (ros. Фёдор Иванович Шаляпин) (ur. 13 lutego 1873, zm. 12 kwietnia 1938) – rosyjski bas; obok Enrico Caruso najwybitniejszy śpiewak przełomu XIX i XX wieku, a jednocześnie jeden z największych śpiewaków w historii opery. Geniusz sceny, łączył walory głosowe z wybitnymi zdolnościami aktorskimi. Urodził się 13 lutego 1873 w ubogiej rodzinie w okolicach Kazania. Wcześnie udało mu się wstąpić do chóru cerkiewnego. W 1890 był już chórzystą w Operze Kazańskiej, podczas występu w Ufie (w zastępstwie chorego śpiewaka) zadebiutował partią Stolnika w Halce Moniuszki.

W 1892 w Tbilisi odkryty został przez tenora Dymitra Usatowa, u którego zaczął regularne lekcje śpiewu; w 1893 debiutował jako Mefisto w Fauście Gounoda na scenie tamtejszej opery. Śpiewał również na salonach, w 1894 w Petersburgu usłyszała go siostra Michaiła Glinki. Jej przychylna opinia oraz jednego z wpływowych gospodarzy salonu sprawiły, że Szalapin został artystą carskich teatrów. Wówczas to rozpoczęła się jego wielka kariera. Występował na scenach operowych Tbilisi, Petersburga (Teatr Maryjski) i Moskwy (od 1896 w operze prywatnej Mamontowa); od 1899 był solistą Teatru Wielkiego w Moskwie. Szalapin był jednym z artystów, którzy docenili wielkość i nowatorstwo opery rosyjskiej; zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi rosyjskimi twórcami tamtych lat: z Rachmaninowem, Rimskim-Korsakowem, Musorgskim, Gorkim, Diagilewem oraz plejadą wybitnych malarzy. Był zapraszany do teatralnej loży cara Mikołaja II i wielokrotnie śpiewał w pałacu carskim.

Odbył wiele zagranicznych tournées artystycznych, występował w najsłynniejszych teatrach operowych świata: w 1901 debiutował w La Scali w Mediolanie (w Mefistofelesie Boita), w 1907 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku; od 1905 do 1935 corocznie śpiewał w Monte Carlo, w 1910 w Don Kichocie, w specjalnie dla niego napisanej operze przez Masseneta. Kilkakrotnie śpiewał w Warszawie; podobno gdy go witał tłum na dworcu i proszono, by zaśpiewał - Szalapin odpowiedział: " Ja tam nie wasz Janko (Jan Kiepura), cztoby wam na ulicach pieł". Zmarł 12 kwietnia 1938 roku w swym domu pod Paryżem, pochowano go na paryskim cmentarzu Batignolles. 29 października 1984 prochy jego spoczęły na Cmentarzu Nowodiewiczym w Moskwie.

Feodor Ivanovich Chaliapin (February 13 1873 – April 12, 1938) was a Russian opera singer. The possessor of a large and expressive bass voice, he enjoyed an important international career at major opera houses and is often credited with establishing the tradition of naturalistic acting in his chosen art form. Largely self-taught, he began his career at Tbilisi and the Imperial Opera, St. Petersburg in 1894. He was then invited to sing at the Mamontov Private Opera (1896–1899); his first role there was as Mephistopheles in Faust, in which he was a considerable success.

The Bolshoi Theatre in Moscow engaged Chaliapin, where he appeared regularly from 1899 until 1914. During the First World War, Chaliapin also appeared regularly at the Zimin Private Opera in the Russian capital. In addition, from 1901, Chaliapin began appearing the West, making a sensational debut at La Scala that year as the devil in a production of Boito's Mefistofele, under the baton of one of the 20th century's most dynamic opera conductor, Arturo Toscanini. Chaliapin was introduced to London and Paris by the brilliant entrepreneur Sergei Diaghilev, at which point he began giving well-received solo recitals in which he sang traditional Russian folk songs as well as more serious fare. Among these folk songs were Along Peterskaya, which he recorded with a British-based Russian folk-instruments' orchestra, and the song which he made famous throughout the world: The Song of the Volga Boatmen.

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back