Jimi Hendrix - 30 Most Slow Blues (2017)

01. Country Blues (With Harmonica)
02. Voodoo Chile Blues
03. Born Under a Bad Sign
04. The Little Drummer BoySilent NightAuld Lang Syne
05. The Wind Cries Mary
06. Catfish Blues
07. Hey Joe
08. The Sunshine Of Your Love
09. Bleeding Heart (Feat. Jim Morrison)
10. Easy Blues (Complete Version)
11. Night Life [Live]
12. Stone Free
13. Once I Had a Woman
14. Denny Boy Traditional
15. Tax Free
16. Burning Of The Midnight Lamp
17. Drone Blues (Complete Version)
18. Jelly 292
19. Little Wing
20. Psycho [Live]
21. If 6 Was 9
22. Foxey Lady
23. Bold As Love
24. Send My Love To Linda (Very Rare Demo Version)
25. Castles Made Of Sand
26. She's A Fox
27. Two & One Goes
28. Angel
29. Like A Rolling Stone
30. Red House 

If there ever was a shooting star, it was Jimi Hendrix. In the four short years that he was a superstar, he did more with the electric guitar than any other guitarist before or after him ever would. He could get feedback to come out of his instrument in ways nobody else could, and there truly wasn't a greater player, either. He would play behind his back and with his teeth, and even set his guitar on fire. But as some of his closest friends have noted, as great and as wild as he played live in front of thousands, his playing offstage to friends was even more awesome.

Jimi learned to play guitar at the age of 12, while growing up in Seattle, Washington, drawing influence from blues legends like B.B. King and Robert Johnson. At first he would play in local bands for Cokes and burgers. In 1959, at 17, he enlisted in the Air Force, where he served as a parachute jumper until an injury led to his discharge. By 1963 he was playing as a backup guitarist for the likes of Little Richard, the Isley Brothers, Wilson Pickett, Jackie Wilson and others. Though left handed, he used right handed model guitars and played them upside down.

He didn't go it alone till 1965, after hearing Bob Dylan sing. He had held himself back up till that point, as he didn't care for his own singing, but figured if Dylan could make it with his weird sounding voice, so could he. He first went by the name Jimmy James, his band was called the Blue Flames, and he first started playing the Blues in Greenwich Village, NY clubs. Word started to spread fast in town about this new guitarist who could get sounds out of his Stratocaster that no one ever heard before. Musicians from all over the City would stop in to see him play, and one of them, in town for a visit, was bassist Chas Chandler of the Animals. Blown away like everybody else by what he heard, Chandler talked Hendrix into moving to England, where Chandler promised to make him a star.

In England, Chandler became Hendrix's manager, had him go back to using his real name (which had been changed from Johnny Allen Hendrix, to James Marshall Hendrix by his father, when he was a boy). He also hooked him up with bassist Noel Redding and drummer Mitch Mitchell, forming the Jimi Hendrix Experience. With both original material from Hendrix, and covers, they quickly became a hit in the UK, and were about to conquer the rest of the world, including America.

Jimi's debut album with the Experience, titled Are You Experienced?, was released first only in England, in early 1967. This album showed that Hendrix was not only a great guitarist, but also a first-rate songwriter, and the songs "Hey Joe," "Purple Haze," and "The Wind Cries Mary" would all become top ten hits there. In June of '67 he returned to America and played at the Monterey Pop Festival, where he had to follow the Who's great performance. He watch Peter Townsend smash his guitar on stage, so to go one up on him, Hendrix closed out his set by burning his guitar. But it was his great mind blowing performance that day, that really was what would be remembered from that show, and in turn help make him a superstar. He first toured the US as a second-billed act to of all bands, the Monkees, but soon would tour on his own as an opener. Are You Experienced? was released in the US with some different cuts than what was found on the UK release, but still, it was a huge hit.

Hendrix would only record three fully conceived studio albums in his short lifetime, the other two being Axis: Bold as Love - his second album, released in 1968, and the double-LP Electric Ladyland, also recorded in '68.

In early 1969 Jimi disbanded the Jimi Hendrix Experience. That May he was busted in Toronto, Canada, for heroin, but was later found innocent of the charges. In August of '69 he closed out the Woodstock Festival with a temporary band he put together for the show, called the Electric Sky Church. There, his version of "The Star-Spangled Banner" would blew everybody away, the song had never been played in that style, nor would it ever again. After Woodstock, Hendrix formed a new band, The Band of Gypsies, with an old friend from the Air Force, Billy Cox, who played bass, and Buddy Miles on drums. The band's New Year's Eve concert at the Fillmore East in New York City provided them with material for their live album, Band of Gypsys. But this new lineup didn't last long. In early 1970, the Experience re-formed again - only to disbanded once more a short time later. During this time Jimi was recording a lot of new material, but still no new studio album was planned, as he could not find the right group of musicians that he wanted to play and tour with. But by mid ' 70 Hendrix brought back Mitchell and Cox to back him on tour and to begin work on a new double album that Jimi had tentatively titled First Rays of the New Rising Sun. Several tracks were recorded for the new album, but sadly, the album was left unfinished when Hendrix died on September 18, 1970. The cause of death, noted on the coroner's report was: "inhalation of vomit after barbiturate intoxication".

Hendrix recorded a massive amount of unreleased studio material during his lifetime. Much of this (as well as entire live concerts) was issued posthumously. There were many claims placed on his estate, including one by his later to be legally recognized young son. After a lengthy legal dispute, the rights to Hendrix's estate, including all of his recordings, was turned over to Al Hendrix, the guitarist's father, in July of 1995. It was after this that many of the better posthumous albums were released, minus the 1970s overdubs use on some earlier releases. Hendrix's family would also launched Dagger Records, an authorized bootleg label to supply hardcore fans with material that would be of limited commercial appeal, including several live concerts and a collection of studio jams and demos called Morning Symphony Ideas.

Even to this day, Jimi Hendrix is still rightfully known as the greatest player to ever lay his hands on a guitar, and I don't think that will ever change. ---Keno, keno.org

Jimi Hendrix - wielki artysta za życia, ikona popkultury po śmierci. Ten przedwcześnie zmarły muzyk do dziś określany jest mianem jednego z najdoskonalszych gitarzystów. Jimi Hendrix, a właściwie Johnny Allen Hendrix, przyszedł na świat w 1942 roku w Seattle. Jego matka, Lucille, miała wówczas 17 lat.

Kiedy z wojska wrócił ojciec chłopca, postanowił zmienić mu imiona na James Marshall - na cześć swojego zmarłego brata. Mały Jimi nie był jedynym dzieckiem państwa Hendriksów. Pomimo wyjątkowo ciężkiej sytuacji materialnej małżeństwo dorobiło się całkiem okazałej gromadki pociech. Kiedy chłopiec miał 16 lat, zmarła jego matka. Pomoc ojcu, w opiece nad osieroconym dzieckiem, zaoferowała babcia Jimiego.

Każdy geniusz objawia talent już we wczesnej młodości. I tak było w przypadku Jimiego. Jego pierwszym instrumentem była harmonijka ustna, jednak największą frajdę sprawiało mu niszczenie kolejnych mioteł. Pomogła mu w tym wyobraźnia - chłopak z wielkim zapałem naśladował, na tym oto przedmiocie, grę na gitarze. W końcu, 17-letni pasjonat, dostał od ojca swój pierwszy sześciostrunowy instrument. Już wkrótce, zafascynowany bluesem Hendrix zaczął udzielać się w kolejnych, mało znanych kapelach. Założył też pierwszy zespół - The Velvetones, z którym grywał w niewielkich spelunkach. Przez krótki czas Jimi był w wojsku. Jednak po kontuzji kręgosłupa, której nabawił się po nieudanym spadochronowym skoku, został zwolniony ze służby.

Po powrocie do cywila Hendrix kontynuował przygodę z muzyką. Wraz z przyjacielem, Billym Coksem, utworzył formację The King Kasuals. Początkowo grywali w zakazanych lokalach Tennessee, by w końcu osadzić się w Nashville, gdzie dawali koncerty w towarzystwie cenionych, czarnoskórych bluesmanów. Jednak i tym razem Jimi nie osiągnął znaczącego sukcesu. W poszukiwaniu artystycznego i finansowego spełnienia Hendrix wyprowadził się do Nowego Jorku. Artysta dość szybko wmieszał się w towarzystwo tamtejszych muzyków. Został dostrzeżony przez prekursora rock and rolla - Little Richarda i zaproszony do współtworzenia jego grupy - The Royal Company. W tym okresie gitarzysta pracował też z Ikiem i Tiną Turnerami.

Po zakończeniu kariery u boku Little Richarda, Hendrix grywał w różnych innych formacjach, utworzył też kolejny własny zespół - Jimmy James and the Blue Flames. Okres prawdziwego triumfu miał, jednak, dopiero nadejść. Pomocną dłoń do gitarzysty, wyciągnęła dziewczyna Keitha Richardsa. Dzięki jej znajomościom artysta trafił pod skrzydła Chasa Chandlera, byłego basisty The Animals, który wraz ze swoim wspólnikiem Michaelem Jeffreyem, zdecydował się pomóc Jimiemu. To manedżersko-producenckie duo podsunęło mu dwóch innych muzyków - perkusistę Mitcha Mitchella i drugiego gitarzystę, a z czasem także i basistę - Noela Reddinga. W ten sposób powstały podwaliny legendarnego zespołu - The Jimi Hendrix Experience. Pierwsze kroki nowej drogi wirtuoz miał zacząć stawiać w Londynie, bo tam po podpisaniu kontraktu, zabrali go nowi manedżerowie. Na miejscu artysta poznał nowe osobistości świata muzyki bluesowej i rockowej. Zaprzyjaźnił się m.in. z Erikiem Claptonem, dzięki któremu grupa Hendriksa, już wkrótce, wystąpiła przed Cream.

Prawdziwy sceniczny debiut formacji Jimiego miał miejsce w 1966 roku, kiedy odbyła się seria koncertów we Francji. Zespół był supportem dla francuskiego odpowiednika Elvisa Presleya - Johnny'ego Hallydaya. Po powrocie do Wielkiej Brytanii The Jimi Hendrix Experience dawał popisowe występy w coraz bardziej prestiżowych miejscach. Niesamowitym gitarzystą zachwycały się największe gwiazdy ówczesnego show-biznesu, które z chęcią przychodziły podziwiać jego możliwości na kolejnych koncertach. W tamtym okresie obowiązkową pozycją repertuaru wirtuoza były m.in. "Hey Joe"i "Stone Free". Obie te kompozycje wydane zostały też w postaci singli promujących zbliżający się wydawniczy debiut gitarzysty. W 1967 roku ukazała się długogrająca płyta "Are You Experienced?". To wydawnictwo, podparte serią intensywnych koncertów, spowodowało, że Wielka Brytania legła u stóp geniusza gitary. Nadszedł czas na podbój Nowego Kontynentu.

Drzwi do kariery w USA miał otworzyć Hendrixksowi występ na festiwalu w Monterey. Oprócz autorskich kawałków zespół wykonał covery rockowych i bluesowych standardów m.in. "Like Rolling Stone" Boba Dylana. Zwieńczeniem popisu grupy, było roztrzaskanie a następnie podpalenie gitary przez lidera. Czyn ten na trwałe zapisał się w historii współczesnej muzyki i w późniejszym okresie był wielokrotnie powtarzany przez innych artystów. Sława momentalnie okryła gitarzystę. Wraz z The Experience zaliczał kolejne koncerty w Stanach. Został też zaproszony do otwierania występów The Monkees podczas ich tournée. Druga płyta zespołu, wydana została pod koniec 1967 roku. Album "Axis: Bold As Love" powtórzył sukces poprzedniczki i udowodnił jak doskonałym muzykiem jest Hendrix. Zespół kontynuował swe występy. Podczas jednego z koncertów w Szwecji Jimi pod wpływem dużej ilości narkotyków, zdemolował hotelowy pokój. Został za to ukarany grzywną.

Pomimo masy koncertów, które dawała grupa, artyści znaleźli czas na pobyt w studiu. Jeszcze w 1968 roku ukazał się kolejny, tym razem podwójny, album - "Electric Ladyland". Była to ostatnia studyjna płyta formacji. Zawartość wydawnictwa doprowadzona została do absolutnej perfekcji. Wszystko to dzięki Hendriksowi, który miał w zwyczaju szlifowanie każdego numeru do doskonałości, co niejednokrotnie wywoływało sprzeciw pozostałych członków tria. Szczególne spięcia miały miejsce pomiędzy liderem a grającym na basie Reddingiem. Tymczasem, zawierająca przebojową kompozycję "All Along the Watchtower" płyta zawojowała muzyczny rynek.

Po serii koncertów stosunki pomiędzy Reddingiem a Hendriksem nie uległy poprawie. Po niesławnym, z powodu zamieszek i interwencji policji, koncercie w Denver zespół ostatecznie rozpadł się.

Wielkimi krokami zbliżał się festiwal w Woodstock. Jimi naprędce założył zespół Gypsy Sun and Rainbows i wraz z nowymi muzykami podbił serca ponad półmilionowej publiczności. Po zagraniu kilku koncertów nowa grupa gitarzysty rozpadła się. Na jej gruzach wirtuoz utworzył Band of Gypsys, z którą to formacją Hendrix zarejestrował płytę koncertową. Pomimo spektakularnego komercyjnego sukcesu i tym razem nowy projekt artysty dość szybko rozpadł się.

Muzyk postanowił reaktywować The Jimi Hendrix Experience. Na miejsce skłóconego z gitarzystą Noela Reddinga, trafił Billy Cox, który udzielał się też w ostatnich projektach Jimiego. Nowo narodzony zespół dał serię trzydziestu koncertów w USA. W międzyczasie Hendrix starał się spędzać każdą wolną chwilę na pracy nad nowym albumem. Wkrótce artysta założył też własne studio - Electric Lady Studios. To tam skomponował ostatnie utwory, które miały trafić na longplay zatytułowany "First Rays of The New Rising Sun".

W sierpniu 1970 roku wirtuoz zagrał jeden z najsłynniejszych koncertów. Miało to miejsce na festiwalu na wyspie Wight. Oprócz Hendriksowego zespołu można było tam podziwiać m.in. Milesa Davisa, Supertramp, Leonarda Cohena czy Jethro Tull. Show dany przez The Experience podziwiało wówczas 600 tysięcy osób zgromadzonych pod sceną.

Osiemnastego września 1970 roku Jimi Hendrix zmarł. Oficjalna przyczyną zgonu jest zadławienie się własnymi wymiocinami i silne zatrucie organizmu po zażyciu końskiej dawki środków nasennych zapitych alkoholem. Na temat odejścia artysty pojawiło się wiele innych teorii. Niektórzy dopatrują się tu nawet zabójstwa. Po śmierci wirtuoza wzrosło zapotrzebowanie na jego muzykę. Wydawano kolejne albumy z niepublikowanymi kompozycjami Hendriksa oraz materiałem, nad którym pracował w ostatnich miesiącach życia. ---muzyka.wp.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto solidfiles global-files

back