1. Piąte: nie odchodź 	
2. Alter Ego 	
3. Góra, Dół, Czuwanie, Sen 	
4. Dzień za dniem 	
5. Nim się zamienisz w żart 	
6. Nanana (Wszystko gra) 	
7. Brak 	
8. Ocean 	
9. Wielokropek 	
10. Nie będzie wiosny 	
11. Nie chcę wiedzieć nic (Feat.Marcin Spenner) 

Płyta „Alter ego” jest bardzo gitarowa! Jasne, jest to pop, ale mimo muzycznej lekkostrawności, brzmieniowo sięgający do samych korzeni rocka.

Już w pierwszej piosence „Piąte nie odchodź” usłyszymy gruby dźwięk klasycznego fuzza oraz naprawdę świetną solówkę gitarową. Utwór tytułowy, krążący od jakiegoś czasu po falach radiowych jako singiel promujący płytę, otwiera się lekko przesterowanym, lepkim basem – nie tego spodziewamy się zwykle po muzyce popowej, prawda? Dalej mamy bardzo wakacyjny „Nim się zmienisz w żart” z wpadającymi od razu w ucho akordami (czyżby kandydat na współczesny przebój ogniskowy?) oraz typowo rockowy „Brak”, którego zadziorne gitary współgrają z nieco buntowniczym tekstem. Na drugim biegunie napięcia znajduje się ballada „Ocean” zaśpiewana wspólnie z Arturem Gadowskim i umieszczona również na drugim krążku wchodzącym w skład albumu „X” zespołu Ira. Warto jeszcze zwrócić uwagę na długą instrumentalną końcówkę jedenastominutowego (!) „Nie będzie wiosny”, nawiązującą wyraźnie do klimatów lat siedemdziesiątych, a więc takich zespołów jak Deep Purple czy Led Zeppelin – tego ostatniego tym bardziej, że w pewnym momencie słychać najprawdopodobniej efekt gry smyczkiem na gitarze.

Cały album brzmi bardzo analogowo: ciepło, naturalnie, czasami nieco brudno (ale w jak najlepszym tego słowa znaczeniu), miejscami jest to wręcz sound, którego nie powstydziłby się na przykład Jack White. Przede wszystkim okazuje się, że nie jest to muzyka wykreowana i wyprodukowana wyłącznie za pomocą komputerów; za Patrycją stoi żywy zespół, który tak samo towarzyszy jej na koncertach, jak i angażuje się w procesy twórcze w studiu, czego dowodem jest ta oto płyta. Publiczności masowej przybliża ona gitarowe brzmienia, a i niejeden rockowy wyjadacz znajdzie w poszczególnych utworach kilka elementów godnych pogratulowania, a być może i naśladowania. Na pewno jest to dobra szkoła, jak pisać i aranżować chwytliwe piosenki; a także, że można być świetnym muzykiem i grać prosto – być może to właśnie świadczy o muzycznej klasie. Uznanie tutaj należy się gitarzyście Sebastianowi Piekarkowi, który jest autorem większości materiału. Nie będzie więc zbyt dużym nadużyciem, jeśli powiem, że to jego płyta z wokalem Patrycji Markowskiej. Z całym szacunkiem dla wokalistki, która pokazała, że świetnie czuje się w rockowym środowisku, chylę czoła przed wszechstronnym talentem kompozytorskim Sebastiana – bo o jego umiejętnościach wykonawczych wspominać chyba nie muszę. ---Mikołaj Służewski, topguitar.pl

download:  uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back

01 Hallo,Hallo
02 Lew Story
03 Księżycowy
05 Stoisz u Drzwi
05 Forfifi
06 Ostatni
07 Czarno-Biały Film
08 Uwolnieni
09 W Kamiennej Dżungli
10 W Hotelowych Korytarzach
11 Moja Kolęda               play
12 Chodź,Pomaluj Mój Świat   play
13 Modlitwa

Patrycja Markowska (ur. 21 grudnia 1979 w Warszawie) – polska piosenkarka popowa. Jest córką lidera zespołu Perfect – Grzegorza Markowskiego.

To piąty album w dyskografii Patrycji Markowskiej. Sama wokalistka tak go zapowiadała: "Wydaje mi się, że ten album jest bardziej dojrzały, bardzo osobisty, najlepszy do tej pory".

Fani Patrycji dość długo musieli czekać na nowy materiał, od ostatniej płyty "Świat się pomylił" - która pokryła się platyną - minęły właśnie 3 lata.

download:   uploaded 4shared mediafire ziddu divshare

back

1. Zacmienie serca 
2. Ogien 
3. Swiat sie pomylil 
4. Bla bla 
5. Kilka prostych prawd 
6. Jeszcze raz 
7. Na obrazach zwyklych slow (dla synka) 
8. Zapach lata 
9. Mamo 
10. Bezsennosc, blues i ja 
11. Jeden gest 
12. Poki wiruje noc 
13. Nie pomyl sie 
14. Swiat sie pomylil (radio edit)

"Świat się pomylił" to czwarty album w dorobku Patrycji Markowskiej. Artystka nadal podąża pop-rockową ścieżką, którą wytyczyła sobie już na początku swojej kariery, aczkolwiek pokazuje także swoje delikatne, kobiece oblicze. Nowy album zapowiadał tytułowy singel, z którym Patrycja zwyciężyła w koncercie Premiery 44. Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 2007. Wokalistka została też uhonorowana nagrodą Dziennikarzy.

Na krążku znalazło się 13 piosenek, w tym m.in. "Zaćmienie serca", "Nim przyjdzie sen" i "Zapach lata". --- muzyka.onet.pl

download:  uploaded 4shared mediafire ziddu gett

back

1 	Na Szczycie	3:21
2 	Aż Po Horyzont	3:09
3 	Droga	3:31
4 	Pan Pożarów I Pani Burz	3:43
5 	Nocy Na Złość	3:18
6 	Kontrablues	3:23
7 	Z Daleka Sobie Patrzę	2:48
8 	Echem Zostawimy Ślad	3:06
9 	Lustro	3:22
10 	Coraz Mniej	4:06
11 	Déjà Vu	2:59
12 	Napój Złotawy	4:33
13 	Zawsze Będę Tu	3:57

Pierwsza wspólna, długo wyczekiwana przez fanów płyta Patrycji Markowskiej i Grzegorza Markowskiego.

Patrycja Markowska: `Nie wiem, kiedy po raz pierwszy zakiełkowała we mnie i w Tacie myśl, żeby nagrywać razem. Myślę, że ten pomysł pojawiał się od lat. Mieliśmy już za sobą pierwsze podejścia, jak choćby `Kołysankę` czy `Trzeba żyć`. Za każdym razem, kiedy stawaliśmy razem na scenie, działo się coś magicznego i niepowtarzalnego. Ciągle jednak nie czułam się gotowa do nagrania całego albumu. Przełomem był nasz wyjazd do Hiszpanii. Tata zabrał gitarę, ja ukulele. Piliśmy wino i jamowaliśmy razem`.

`Wysłałam te szkice do zaprzyjaźnionych muzyków. Pierwszy był Maciek Wasio. W kilka godzin odesłał pierwszy szkic piosenki. Zgromadziliśmy wokół siebie ludzi, których lubimy i szanujemy i z którymi muzycznie nam po drodze. Braliśmy z Tatą czynny udział w powstawaniu każdej demówki i każdego dźwięku. Praca szła jak burza. Brak ciśnienia i oczekiwań wobec siebie i tej płyty spowodował, że powstawał materiał prawdziwy i bardzo nam bliski. Ta płyta jest dla mnie dowodem, że z przyjaźni i miłości powstają najlepsze rzeczy...` kontynuuje artystka. ---gandalf.com.pl

Wszystko wskazywało na to, że ta płyta musi powstać. Patrycja Markowska spotykała się kilkakrotnie z ojcem Grzegorzem Markowskim na jednej scenie. Nagrali wspólnie “Kołysankę” (cover piosenki Davida Bowiego z polskim tekstem) oraz “Trzeba żyć” na płytę Perfectu. Choć od lat tworzyli własne piosenki, to gdzieś ich drogi się krzyżowały. Jednak wcześniej taki wspólny album nie mógł zaistnieć.

Patrycja długo pracowała na własne nazwisko, bo wszyscy patrzyli na nią przez pryzmat ojca. Wokalistka pokazała, że potrafi sama zawalczyć o siebie i to fatum w końcu zniknęło. Wydając płytę z ojcem pt. “Droga” nie musi już niczego udowadniać.

Powstały kompozycje na zupełnym luzie, obezwładnione charyzmą obu artystów. Pewnie mogła powstać płyta jeszcze bardziej rasowa, wręcz zdarta surowym rock’n’rollem. Produkcja jednak sprowadziła te kompozycje do chwytliwej “piosenkowości”, co wbrew pozorów nie jest zarzutem.

Nie da się jednak ukryć, że kilka piosenek podkręconych zostało energetycznym, gitarowym brzmieniem (“Aż po horyzont”), czy też zostały zaprezentowane w bardziej oszczędnej formie (“Droga”). Dobrym zabiegiem było zatrudnienie wielu gości, bo dzięki temu zrodziły się nie tylko sprawne kompozycje (niemały wkład m.in. Macieja Wasio), ale też ciekawe teksty.

Nie oscylują w żaden sposób wokół miłości, bo takie słowa w ustach rodzinnego tandemu mogłyby być pretensjonalne. Jeden z ciekawszych tekstów – napisany przez Michała Wiraszko (Muchy) – dotyka dzisiejszej rzeczywistości i głębokich podziałów (“Deja Vu”). W ogóle to najlepszy utwór na płycie. Wartościowy znak pozostawił też Wojciech Waglewski w “Napoju złotawym”.

Zupełnie niekomercyjna kompozycja (muzyka samego Grzegorza) “Kontrablues”, z jazzującym brzmieniem puzonu, to także coś wartego uwagi. “Coraz mniej” przykuwa znów uwagę szlachetnością i zaciszną formą. Czy ktoś słyszał Patrycję śpiewającą aż tak nisko? Wokalistka wspominała, że pierwsza próba nagrania wokalu była jedyną słuszną.

Takiej płyty można było się spodziewać więc nie jest ogromnym zaskoczeniem, że Patrycja nagrała piosenki wspólnie z Grzegorzem Markowskim. Efekt końcowy staje się przyjemnym zaskoczeniem, tym bardziej, że dźwięki tu wydobyte czarują rockowym, czasem bluesowym podtekstem. Nawet takim wyciągniętym z innego kontynentu. I to jest akurat ogromny komplement.

Do tego ich głosy są na tyle charakterystyczne, że świetnie spełniają rolę opowiadaczy różnych historii. I co ważne, każdy z wokalistów skręcił w delikatnie inną stronę. Pewnie takiej płyty nie nagraliby osobno. To wyróżniająca się wartość “Drogi”. ---Łukasz Dębowski, polskaplyta-polskamuzyka.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back