Basin Street Blues

Nowy Orleans, miasto na Południu Ameryki jest sławny z wielu rzeczy. Jedną z nich jest jazz tradycyjny. Inną jest podział City na Kwartały (Quarters). We francuskim kwartale znajduje się dobrze znany teren zwany Storyville, na którym główną arterią jest Basin Street. Storyville w latach 1870-tych stał się dzielnicą czerwonych latarni. Jeśli dziś odbędziecie podróż potężną w dole Mississippi i dotrzecie w końcu do Basin Street macie nadal sporą szansę na posłuchanie dobrego jazzu i poczucie trochę kolorytu z nocnego życia miasta.

Basin Street Blues

"Basin Street Blues" to piosenka, którą bardzo chętnie wykonują zespoły dixielandowe i jazzu tradycyjnego. Jej autorem jest Spencer Williams. Utwór został opublikowany w 1926 roku a stał się sławny po nagraniu przez Louisa Armstronga w 1928 roku. Słynny wers tesktu „Czy nie przeszedł byś się ze mną w dół Mississippi ...” został dodany później przez Glenna Millera i Jacka Teagardena.

Basin Street Blues - Louis Armstrong, 1928

 

“Basin Street Blues” jest jedną z najmilszych nagrań we wczesnym okresie, gdy Armstrong nagrywał z “hot five and seven”. Chociaż tempo jest dosyć wolne to piosenka ma jedną z najładniejszych melodii a Louis gra ją w sposób wspaniały. Naprawdę, gra z tak niesłychanie beztroską swobodą, że nie sposób nie podzielać jego entuzjazmu. Śpiew Armstronga jest równie świetny, jego styl „scat” brzmi nieprawdopodobnie pięknie. “Basin Street Blues” stał się jedną z sygnatur Louisa Armstronga w całej jego karierze, a to nagranie pozwala zrozumieć dlaczego.

Louis Armstrong gra Basin Street Blues, 1959

 

Spencer Williams należał do grupki najwcześniejszych czarnych kompozytorów, którzy skierowali jazz w kierunku muzyki popularnej. Jego piosenki, takie jak "Royal Garden Blues," "Everybody Loves My Baby" czy "I Ain't Got Nobody" to hymny Wieku Jazzu i Ery Swingu – pozostają standardami do dzisiaj.

Spencer Williams

 

Spencer Williams urodził się w Nowym Orleanie w 1889 roku. Kształcił sie w St. Charles University, a gdy tylko mógł wyjechał do Chicago w 1907 i od razu podjął pracę jako wokalista i pianista. Występował z wieloma składami, w tym w orkiestrze Clarence’a Williamsa (bez żadnego pokrewieństwa). W okresie Pierwszej Wojny Światowej zaczął pisać piosenki pop, takie jak "Squeeze Me," którą skomponował wspólnie z Fatsem Wallerem.

Basin Street, 1909

 

W 1925 roku Spencer Williams pojechał do Paryża, gdzie tworzył piosenki dla zmysłowej amerykańskiej emigrantki , Josephine Baker, która była gwiazdą słynnej Follies Bergére. W 1930 roku, już w USA, nagrał sporo piosenek wspólnie z artystami bluesowymi, takimi jak Teddy Bunn i Lonnie Johnson. W 1932 roku znowu spędził wakacje we Francji, tym razem w towarzystwie Fatsa Wallera. Gdy Waller wracał do Ameryki, Williams wybrał się do Anglii, gdzie mieszkał aż do 1951 roku. Stamtąd przeniósł się na stałe do Szwecji.

Josephine Baker

 

"Basin Street Blues," sławi centrum nowoorleańskiego nightlife, które wzięło nazwę od słowa ‘basin’ (niecka), pochodzącego z dawniejszych czasów, gdy było tam wyrobisko materiałów budowlanych wykorzystywanych do budowy domów w Nowym Orleanie.

Mahogany Hall

 

Pianista i kompozytor zatytuował ten utwór od ulicy, na której mieszkał w młodości ze swoja ciotką. Jednak budynek, w którym mieszkał nie był zwyczajnym domem: był to Mahogany Hall, prawdopodobnie najsłynniejszy burdel w Storyville. Jego ciotka była bardzo znana jako madam Lulu White. Były to czasy kiedy prostytucja była całkowicie dozwolona.

Madam Lulu White

 

Osobą, z którą często łączono "Basin Street Blues" był, poza Armstrongiem, puzonista i wolkalista Jack Teagarden. Mimo, że nagrał go w 1929 roku z Louisiana Rhythm Kings (zespół, w którym nie było ani jednego muzyka z Louisiany) to hitem stało się dopiero inne nagranie z lutego 1931 roku z zespołem the Charleston Chasers, które zrobiło na słuchaczach olbrzymie wrażenie.

Basin Street Blues - Charleston Chasers, 1931

 

W latach 30-tych Esquire Magazine rozpoczął wydawanie seryjnych artykułów o jazzie, a w latach 40-tych był bardzo znaczącym wydawnictwem na rynku jazzowym. Ogłaszał wiele ankiet i sondaży wychodząc naprzeciw czytelnikom. Na ich m.in. żądanie zorganizował w 1944 roku All-Stars koncert, na którym wspólnie Louis Armstrong i Jack Teagarden wykonali unikalną wersję " Basin Street Blues ", śpiewając według swoich wcześniejszych nagrań.

Esquire Jazz All Stars Concert, 1944

 

Powszechnie za autora słów przyjmuje się Spencera Williamsa. Jednak we wspomnieniach Jack Teagarden podaje, że to on i Glenn Miller odpowiadają zarówno za muzykę i słowa „nowych” wersów jak i za tekst refrenu. W Bill Crow’s Jazz Anecdotes tak podano wspomnienia Teagardena:

„Byłem w domu przed nagraniem ‘Basin Street Blues’ kiedy zadzwonił do mnie Glenn ze swojego apartamentu w Jackson Heights. ‘Jack, myślę, że moglibyśmy wykonać kawał dobrej roboty gdybyśmy napisali trochę tekstu i mógłbyś to zaśpiewać. Przyjdź do mnie to zobaczymy co da się zrobić.’ Ostatecznie skończyliśmy pracę gdzieś nad ranem. Nagranie wykonaliśmy następnego dnia. To była najpopularniejsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem. Tekst nasz został umieszczony w wydawnictwie nutowym, ale nasze nazwiska nie.”

Jack Teagarden Orchestra, 1933

 

Muzycy jazzowi we wczesnym okresie byli przeważnie czarnymi Amerykaninami i pierwsze słowa tekstu „ciemni i jaśni ludzie” zmieniono później na „młodzi i starzy ludzie”, co jest znakiem naszych czasów.W rzeczywistości tekst tego utworu ulegał wielu zmianom przez lata. Bez wątpienia posiada ciągle ogromny urok, który pociąga nieustannie nowych artystów do jego nagrania. Śpiewają go też chętnie kobiety i to te największe jak Ella Fitzgerald , Liza Minnelli oraz Jo Stafford i Frankie Laine, które nagrały go w duecie.

Ella Fitzgerald - Basin Street Blues

 

Budynki wzdłuż Basin Street czy to slumsy, czy eleganckie posesje zostały starte z powierzchni w latach 30-tych by w ramach projektu Iberville zastąpić miejsca muzycznych hulanek i tajnych barów nowymi budowlami. Jednakże trochę rozproszonych oryginalnych budynków wciąż można spotkać w takim samym stanie jak za czasów gdy Louis Armstrong grał we francuskim Quarter.

Storyville

 

 

Louis Armstrong nagrał "Basin Street Blues" 4 grudnia 1928 roku, potem w 1933 z swoją orkiestrą 
oraz w 1958 z All Stars. Pierwszy oryginalny tekst był bardzo rasistowski, więc Armstrong dokonał 
zmian, takich by można go było spokojnie wykonywać.

 

Basin Street Blues, lyrics

Won't you come and go with me
Down that Mississippi
We'll take a boat to the land of dreams
Come along with me on, down to New Orleans

Now the band's there to greet us
Old friends will meet us
Where all them folks goin to the St. Louis Cemetary meet
Heaven on earth.... they call it Basin Street

I'm tellin' ya, Basin Street...... is the street
Where all them characters from the First street they meet
New Orleans..... land of dreams
you'll never miss them rice and beans
Way down south in New Orleans

They'll be huggin'.... and a kissin'
That's what I been missin'
And all that music....lord, if you just listen'
New Orleans....I got them Basin Street Blues

Now ain't you glad you went with me
On down that Mississippi
We took a boat to the land of dreams
Heaven on earth...they call it Basin Street

Basin Street Blues - Benny Goodman, 1934

 

Basin Street Blues, Tłumaczenie basiabijou, tekstowo.pl

Czy nie powędrowałbyś ze mną
Z biegiem Missisipi
Weźmiemy łódź do krainy marzeń
Wybierz się ze mną do Nowego Orleanu

Tam jest kapela by nas powitać
Starzy kumple spotkają się z nami
Tam gdzie spotykają się wszyscy goście idący na cmentarz St. Louis
Raj na ziemi.…zwą go Basin Street

Powiadam, tak Basin Street… to ulica
Gdzie wszystkie te typki z
Lepszej ulicy się spotykają
Nowy Orlean…. kraina marzeń
Nigdy nie zabraknie tu ryżu i fasoli
W drodze na południe w Nowym Orleanie

Będą uściski…i całusy
To za czym już tęsknię
I cała ta muzyka…Boże, jeśli tylko słuchasz
Nowy Orlean... mam jego bluesa z Basin Street

Nie cieszysz się dziś, żeś przejechał się ze mną
Z biegiem Missisipi
Wzięliśmy łódź do krainy marzeń
Raju na ziemi…zwą go Basin Street

Spencer Williams