Jazz

Andrzej Przybielski - Sesja Open (2011)

2012-08-17T18:32:28Z

Andrzej Przybielski - Sesja Open (2011)


1. Deszczowy
2. Rotacje II
3. Afro Blues
4. O Czasie
5. Freebop Towarzyski
6. Góru
7. Dzien Satyra
8. Szkic

Artists:
Andrzej Przybielski - trumpet, flugelhorn
Yuriy Ovsyannikov - alto saxohpoe, soprano saxophone
Grzegorz Nadolny - double bass
Grzegorz Daron – drums

Andrzej Przybielski was an undersung giant of polish jazz scene. He released only one album as a leader during his lifetime ("Abstract" on Not Two records with Oles brothers rhythm section). It's kind of ironic that he has now already three post mortem albums ("De Profundis" one of them). Not that it's bad thing, rather the opposite. While Przybielski never cared this much for recording dates, this one is different, as he tried to get his Asocjacja band's music documented. When the recording opportunity came along the Asocjacja session was jeopardized since Karol Szymanowski (vibraphone) a member of the band coulnt' show up, It would be pointless though to cancel the studio hours, Yuriy Ovsyannnikov was asked to join the band and that's how this music become recorded.

And it's as free, pure, fun jazz as one can found. A powerfull quartet in the tradition of the best trumpet-sax-bass-drums line-ups. Przybielski's compositions (some of them returning from other known recordings as "Guru", "Afro Blue"- here as "Afro Blues") have melodic, straight catchy themes, pure jazz, no adjectives. He's improvisations on the other hand are freejazz (freebop?), played with a loose feeling, with true jazz panache, freewheling, surprising, joyfull. The rhythm section gives passionately full support (especially Nadolny's full bodied tone is a pleasure) and Yuriy Ovsyannikov's light sound and playfullnes is a perfect match for Don Cherry'sque trumpet of Andy "Major" Przybielski.

This music is not revelatory in any way, it's rooted deeply in free jazz tradition of the 70s, could have easily been a freshly discovered recording by the Old and New Dreams (quartet with Don Cherry, Dewey Redman, Charlie Haden, Ed Blackwell). It's not though whether it's unique that matters in this case. It's played with bravado, skills, passion, heart, it's energetic and inspiring. Amost impossible not to enjoy this wholeheartedly. --- jazzalchemist.blogspot.com

download: uploaded yandex 4shared mediafire solidfiles mega zalivalka filecloudio anonfiles oboom

back

Andrzej Przybielski – Abstract (2005)

2015-07-15T15:46:24Z

Andrzej Przybielski – Abstract (2005)


1. Openscat [04:44]
2. Ride [03:59]
3. Afroblue [04:25]
4. Skok [02:39]
5. Ballada [07:43]
6. Epitafium dla Jacka [06:31]
7. Cherry [05:00]
8. Afroblue II [04:14]
9. Final [04:10]

Andrzej Przybielski - trumpet, flugelhorn, pocket trumpet
Marcin Oles - double bass
Bartlomiej Brat Oles - drums, bells, gong

The album you are holding was recorded in 2003 and its origins go back to a couple of days in July we spent together recording the soundtrack for the TV Theater show (Parasite, directed by Marcin Wrona). As long-time devoted fans of Andrzej Przybielski's music, after having collaborated with him for a number of years, we remain constantly impressed by his working methods and the way he views life through the prism of improvisation. At the same time, we believe his music has never been fully presented. That is why we dared produce this disk and be his accompanying musicians during the recording sessions. Most of the music recorded here has been made with no previous rehearsals, preparations or agreements, which reflects Andrzej's working methodology as well as his firm conviction that real music does not require declarations and if it is to come into being, it wilt do so without them - hence the comments made ad hoc in the studio right before recording a given track. In order to underline the rawness of this music we decided to record it using only three microphones, so that each instrument could fill the same portion of space and therefore be equally important as the other two. ---Marcin & Bartlomiej Brat Oles, nottwo.com

Andrzej Przybielski was one of those truly underrated musicians that never got even close to the word "recognized" in the wider public. For probably those outside Poland and parts of Europe, the name Andrzej Przybielski will unfortunately mean nothing. But, he is revered in his homeland and his passing this February will touch the artistic community in Poland for years to come. Fellow Polish trumpeter, Tomasz Stanko has also acknowledged Przybieslski's legendary status. Przybielski's playing might be more fierce and adventurous than Stanko. He could turn phrases like Woody Shaw, Freddie Hubbard or Don Cherry. His loss is the entire jazz community's loss but hopefully in this digital age his legend can grow and be cemented.

Andrzej Przybielski, while having a pretty lengthy catalog, didn't record with any great frequency. Only in the last decade did it seem like he was really recording at a decent pace. He began playing more in the avant garde style in the 60s and 70s. As he got older his playing became more statesman-like but still had a distinctive bit to it. In the last few years he paired up with Europe's most prolific rhythm sections, the Oles Brothers, and formed a trio that recorded two albums under Przybielski's name, and two under the Oles Brothers direction as Custom Trio.

Abstract (Not Two Records, 2005) is a perfect introduction to Przybielski style. Abstract features moments of hard bop mixed with free jazz that form a beautiful and crisp document for a group with evolving ideas. You could compare the youthful injection from the Oles Brothers to that of the Marcin Wasilewski Trio for Tomasz Stanko. The energy featured on "Ride" forces the group into exchanges that are both explosive and beautiful. Przybielski and Bartlomiej demonstrate a brilliant piece of interplay midway through "Ride" that will undoubtedly have you stunned. The classic "Afro Blue" also gets a deep rendering which is drastically different from both the Mongo Santamaria original and the more well-known John Coltrane version. The trio really deconstruct this piece with a great deal of improvisation and post-bop vision. Elsewhere, "Epitafium dla Jacka" illustrates a more relaxed nature to Przybielski's playing that sets him alongside Miles Davis or even Clifford Brown. ---Stephan Moore, polish-jazz.blogspot.com

Trzech instrumentalistów. Co tu dużo kryć - wybitnych. I tak rzadkie nagranie Andrzeja Przybielskiego. Outsidera polskiej sceny jazzowej. Trębacza, który w dalszym ciągu traktowany jest jako ikona polskiej awangardy jazzowej. I pewnie nią jest. Mimo faktu, że muzyka którą gra sięga głęboko już w przeszłość.

Bardzo głęboko. Don Cherry uber alles. Wzór? Naśladownictwo? Wzór - jak najbardziej, naśladownictwo - daleki jestem od takich skojarzeń, po którymś z rzędu przesłuchaniu tej płyty. Duch Cherry'ego jest jednak obecny. Jest wszechobecny. Surowe brzmienia instrumentów. Surowa muzyka z pozostawionymi wstawkami Przybiełki. Nuci, instruuje, mówi pomiędzy utworami. Przyznam, że zabieg to przedni. Daje pojęcie o realizowaniu płyty. O jej nagrywaniu. Autentyk. Nie wiem, nie potrafię powiedzieć, czy to właśnie dzięki, czy też przez te "wstawki" nagranie nabrało takiego autentyzmu, jednak słuchając go nie mogę oprzeć się wrażeniu, że muzyka tu zawarta płynie głęboko z serca, czy też serc muzyków.

Dodatkowo wrażenie to wzmacnia surowość nagrania. Przypomina mi realizacje C.I.M.P. To wielka zaleta. Pochwała, bowiem uważam, że są to jedne z lepiej zrealizowanych płyt z muzyką improwizowaną. Być może punktowe ulokowanie instrumentów dla niektórych słuchaczy będzie wadą tej realizacji. Może się nie podobać, bo do czego innego jesteśmy zwykle przyzwyczajeni. Niemniej jednak - cokolwiek by nie powiedzieć, siląc się nawet na krytyczne słowa - ma to swój urok. Urok autentyzmu. Muzycznie, kompozycyjnie otrzymujemy utwory, które bardziej przypominają szkice kompozycji niż w pełni "dorosłe" utwory. Chwila. Przecież niemal za wyjątkiem fragmentu "Cherry", są to utwory zagrane niejako ad hoc. Jedynie z podanym tematem, a potem muzycy oddają się nieskrępowanej improwizacji. Jeszcze raz autentycznie.

Gorąco polecam zapoznanie się z tymi jednie 40 minutami muzyki (włączywszy "instrukcje" Przybiełki). Dawno nie słyszałem polskiego, a nawet pochodzącego spoza naszego kraju, nagrania które dawałoby tyle przyjemności niemal uczestniczenia w procesie nagrywania. Nie będąc realizacją koncertową przenosi niemal do studia nagraniowego. Daje wrażenie bezpośredniego obcowania z muzykami. A że muzyka, dla wszystkich sympatyków Cherry'ego, Colemana i ich następców będzie miodem na uszy nie mam wątpliwości. ---Paweł Baranowski, ebay.com

download (mp3 @ kbs):

uploaded yandex 4shared mega mediafire solidfiles zalivalka cloudmailru oboom

back

Andrzej Przybielski – W Sferze Dotyku (1984)

2009-10-15T16:00:02Z

Andrzej Przybielski – W Sferze Dotyku (1984)


 1. Promotion
 2. Krzykousty
 3. Free Bop Towarzyski
 4. Big Jack
 5. W Sferze Dotyku
 6. On
 
Performer:
Andrzej Przybielski - trumpet

I was always fascinated by a person of Doubting Thomas. Unlike majority of people he seemed to me no stupid and vulgar man who could not believe in Jesus resurrection. I felt that in deepest sense his desire to actually touch his Master is the essence of humanity. Because in the sphere created by touch all most important human affairs are taking place. Starting from mothers hug soon after our birth. To first kiss exchanged between lovers. First blow you receive from enemies. And so on until the end when we can only pray to have some friendly soul to eventually close our eyes.

But can one somehow touch music? Well, I may surprise you, but I think it is possible. When music really touches me not only my mind answers but my body resonates as well. Honestly without my body answering to such a call by stepping, dancing, moving around I feel a bit like Doubting Thomas. I simply do not believe in music which leave me bodyless, ethereal, unreal. I am flesh and bone. I live and one day I will die. Music invades my soma and we are both in kind of erotical relation.

Well, I believe I will stop here. What is the point of talking about all these things? No point obviously. It is only a pretext to cast more light on music whose rehearsal is no ordinary experience. Music which touches innermost of my soul and trancends this moment into. Into what? Check it for yourself. Confront yourself with piece of art that is overstepping all boundaries of muscical genres, of space, of time. Clearly one of the most powerful recordings in history of Polish Jazz remains uknknown almost to everybody as much in Poland as abroad. Obscure to the absurd point that it is impossible for me to reconstruct the full line-up of of musicians who took part in this astonishing session. I know for sure only that it featured trumpeter Andrzej Przybielski. --- Maciej Nowotny, polish-jazz.blogspot.com

download: uploaded yandex 4shared mediafire solidfiles mega zalivalka filecloudio anonfiles oboom

back

Andrzej Przybielski, Jacek Mazurkiewicz, Paweł Model Osicki – Tren Żałobny (2011)

2021-02-26T16:03:40Z

Andrzej Przybielski, Jacek Mazurkiewicz, Paweł Model Osicki – Tren Żałobny (2011)


1	Intro	0:56
2	Tren Żałobny (1)	4:31
3	De Profundis	4:50
4	Rotacje II 1	10:24
5	Rotacje II 2	5:00
6	Rotacje II 3 (Guru)	5:34
7	Sacrum	4:16
8	Tren Żałobny (2)	4:49
9	Outro	0:52

Double Bass, Electronics – Jacek Mazurkiewicz
Drums – Paweł 'Model' Osicki
Trumpet [Trumpet & Pocket Trumpet], Cornet, Flugelhorn – Andrzej Przybielski

The improvisations of Andrzej Przybylski, Jacek Mazurkiewicz and Paweł Osicki have the atmosphere of evanescence and nostalgia expressed by beautiful, oneiric melodies resonating with the subtle rhythms of percussion which is complemented in terms of color by electronics. The piece "De Profundis" is distinguished by almost insistently repeated melody whose intensity of expression and impact stem from juxtaposing the "hoarse", low timbre of a double bass with the light and sonorous timbre of a trumpet. As a result, the unusual dialogue has emerged, which might be as well described as a dance.

The mood of music transforms all the time. In "De Profundis" the leading, reflective melody is nearly virtuosically transformed by the rock context given at the end of the piece.

Each "Rotation" has its own particular character. The first one, due to delicate, dynamic modulation seems to be floating on the surface where shapes and colors vanish in "the fog of melancholy". The second one, whose pulse is given by a descending melodic line in bass, is classically played as though it was a jazz standard. The third "Rotation" and "Sacrum" are distinguished by, one could say, blues narration.

The most ephemeral pieces in the album are Andrzej Przybylski's authorial "Treny żałobne" ["Threnodies"], enriched by spatial electronic sounds, the whir of cymbals and Przybylski's voice, where the disturbing pulsation of sounds may be interpreted as the imitation of smoldering pain.

The project of the three Polish musicians blends into the movement of narrative music stimulating both imagination and spirituality of a listener. The fact that the artists who have created the improvisations presented in the album are from two different generations is also inspiring. Jacek Mazurkiewicz and Paweł Osicki belong to a younger generation while Andrzej Przybielski has been a part of the Polish scene of improvised music since the sixties and is recognized as one of the top Polish jazz musicians alongside with Krzysztof Komeda, Tomasz Stańko and Zbigniew Namysłowski. ---Kasia Misiaczyk, multikultiproject.bandcamp.com

Improwizacje Andrzeja Przybielskiego, Jacka Mazurkiewicza oraz Pawła Osickiego posiadają atmosferę przemijania i nostalgii wyrażaną poprzez piękne, oniryczne melodie rezonujące z subtelnymi rytmami perkusji, którą kolorystycznie uzupełnia elektronika. Doskonale komponują się z całością, dodające jej osobliwego charakteru, szamańskie zawodzenia Przybielskiego, zarówno grane na trąbce jak i wokalne, czasem przeradzające się w recytację, ewokują skojarzenie z bluesem i spiritualsami. Utwór 'De Profundis' wyróżnia natarczywie wręcz powtarzana melodia, której głębia wyrazu i siła oddziaływania wynika z zestawienia 'ochrypłej', niskiej barwy kontrabasu z jasnym i dźwięcznym kolorem trąbki. W efekcie powstaje niezwykły dialog, który równie dobrze można określić jako taniec.

Nastrój muzyki ulega ciągłym przetworzeniom. W 'De Profundis' wiodąca, refleksyjna melodia, wręcz wirtuozowsko zostaje przekształcona przez nadany jej pod koniec utworu rockowy kontekst.

Każda z 'Rotacji' posiada swój szczególny charakter. Pierwsza, dzięki delikatnemu cieniowaniu dynamicznemu zdaje się snuć po powierzchni, gdzie kształty i barwy rozpływają się 'we mgle melancholii'. Druga, której puls nadaje opadająca linia melodyczna w basie, grana jest klasycznie jakby była standardem jazzowym. Trzecią 'Rotację' oraz 'Sacrum' wyróżnia, chciałoby się rzec bluesowa narracja.

Najbardziej efemeryczne utwory na płycie to wzbogacone przestrzennymi, elektronicznymi dźwiękami, szumem perkusyjnych talerzy oraz głosem Andrzeja Przybielskiego, jego autorskie 'Treny żałobne', w których niepokojącą pulsację dźwięków można zinterpretować, jako imitację tlącego się bólu.

Projekt trzech, polskich muzyków wpisuje się w nurt muzyki narracyjnej, pobudzającej zarówno wyobraźnię jak i duchowość słuchacza. Inspirujący jest również fakt, że prezentowane na płycie improwizacje stworzyli artyści z dwóch różnych pokoleń. Do młodszego pokolenia należą Jacek Mazurkiewicz oraz Paweł Osicki, zaś Andrzej Przybielski na polskiej scenie muzyki improwizowanej działał już od lat sześćdziesiątych i zaliczany jest do ścisłej czołówki polskiego jazzu obok Krzysztofa Komedy, Tomasza Stańko i Zbigniewa Namysłowskiego. ---Kasia Misiaczyk, multikultiproject.bandcamp.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto solidfiles global-files

back