Rock, Metal

Nazareth - Big Dogz (2011)

2011-04-19T08:39:18Z

Nazareth - Big Dogz (2011)


01. Big Dog's Gonna Howl :03:58		play
02. Claimed :03:55
03. No Mean Monster :05:01
04. When Jesus Comes To Save The World Again :06:24
05. Radio :04:17
06. Time And Tide :07:20
07. Lifeboat :04:58
08. The Toast :03:59				play
09. Watch Your Back :04:32
10. Butterfly :05:30
11. Sleeptalker :05:44

Musicians:
Dan McCafferty (vocals)
Pete Agnew (bass)
Lee Agnew (drums)
Jimmy Murrison (guitars)

Often times, when a veteran classic rock band tries to keep pace with the young pups and attempts a "stylistic makeover," it spells disaster. Thankfully, rowdy Scottish rockers Nazareth know exactly what their fans want on their 22nd album overall, 2011's Big Dogz. In other words, you get a healthy helping of unapologetic, in-your-face, amped-up blues-rock. Singer Dan McCafferty still possesses the most whiskey-soaked voice this side of Bon Scott and Brian Johnson, while musically, it's not all about plowing full-steam ahead. In fact, you have to give the lads some credit on such tracks as "Big Dog's Gonna Howl," "Time and Tide," and "Butterfly," as quite a lot of restraint is utilized to great effect. But let's face it, when most rock fans pick up a Nazareth album, they're not looking for dainty ditties, and the lads don't disappoint with such swaggering standouts as "Claimed," "Lifeboat," and "Watch Your Back." Not all of the tracks are winners (the clichéd lyrics of "Radio" result in a bit of a clunker), but this late in the game, for Nazareth to still be capable of penning rockers comparable to their earlier work is certainly an accomplishment. And that's exactly what McCafferty and company offer up bit time with Big Dogz. ---Greg Prato, AllMusic Review

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth - Boogaloo (1998/2010)

2009-10-12T13:25:32Z

Nazareth - Boogaloo (1998/2010)


1 Light Comes Down 
2 Cheerleader 
3 Lover Man 
4 Open up Woman 
5 Talk Talk 
6 Nothing So Good 
7 Party in the Kremlin 
8 God Save the South 
9 Robber and the Roadie 
10 Waiting 
11 May Heaven Keep Sou
12 Party
13 Robber And The Roadie

Pete Agnew - Bass
Simon Clark - 	Sax (Alto), Sax (Baritone) 
Ronnie Leahy - Keyboards
Roddy Lorimer - Trumpet
Dan McCafferty - Vocals
Tim Sanders - Sax (Tenor)
Paul Spong - Trumpet
Darrell Sweet - Drums

In the eyes of many classic rock fans, the Scottish band Nazareth will always be locked in the year 1976. That was the year their album Hair Of The Dog came out, bringing them their only top ten hit with "Love Hurts" - a song that I'm absolutely sick of hearing.

What many people don't realize is that Nazareth has been slugging it out since then, even if the fickle finger of fame hasn't always been pointing in their direction. Their latest effort, Boogaloo, is their attempt to recapture the spotlight - and they make some good attempts, but they eventually fall a little flat.

The core of the band is still the same as it was 23 years ago - vocalist Dan McAfferty, bassist Pete Agnew, and drummer Darrell Sweet all look like they should be members of The Chieftains. But musically, they still have their chops, even if McAfferty can't hit those high notes as well as he did two decades ago. The trouble is that it takes some time to get used to McAfferty's vocals, which can be grating at times.nbtc__dv_250

What takes even longer is the listener's ability to get into Boogaloo. I listened to the first half of this disc at least a dozen times, and each time I found myself drifting away for some reason. While there are some strong songwriting efforts on this disc, there just isn't anything to hook the listener in for the long haul. "LoverMan" and "Talk Talk" come the closest, but others like "Light Comes Down" and "Cheerleader" seem like weak attempts to recapture the glory of days past.

Other times, it seems like Nazareth isn't trying hard enough. "Party In The Kremlin" is possibly the weakest link in this album's chain, while "God Save The South" would have been believable had it come from a Southern band like Lynyrd Skynyrd, not from a Scottish band. But Nazareth does save some of their strongest efforts for the end, such as "Waiting" and "May Heaven Keep You".

I'm sure there are some who think that Nazareth should have packed it in years ago, but the stronger moments of Boogaloo make it hard for me to echo that sentiment. There still is some life in this band, as well as reason enough for people to check them out. But there's not enough excitement that this disc creates to suggest that the band will be experiencing a resurgence in popularity. Still, it's enough to win some new fans, especially some who may be hearing the band for the first time.

What Nazareth needs to do differently is to try and not replow old ground - although I'll give them credit for trying to update their sound into modern times. They need to just go at it full force for the sheer love of it - and that might just be the key to unlock the door to the charts again.

Until then, Boogaloo is a satisfactory effort, but one that suggests this band is still capable of better work. --- Christopher Thelen, dailyvault.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Close Enough For Rock ‘n’ Roll (1976)

2010-06-13T11:47:37Z

Nazareth – Close Enough For Rock ‘n’ Roll (1976)


1a 	Telegram Part 1: On Your Way 	3:06
1b 	Telegram Part 2: So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star 	0:25
1c 	Telegram Part 3: Sound Check 	2:23
1d 	Telegram Part 4: Here We Are Again 	1:56
2 	Vicki 	2:25
3 	Homesick Again 	4:31
4 	Vancouver Shakedown 	4:03
5 	Born Under The Wrong Sign 	3:58
6 	Loretta 	3:19
7 	Carry Out Feelings 	3:19
8 	Lift The Lid 	3:54
9 	You're The Violin 	2:52
	Bonus Tracks
10 	My White Bicycle (Single) 	5:20
11 	You're The Violin (Edit Single Version) 	3:37
12 	Loretta (Alternate Single Version) 	2:39
13 	Carry Out Feelings (US Single Edit) 	3:19
14 	Lift The Lid (Alternate Single Version) 	3:31
15 	My White Bicycle (Original Single Version) 	3:28
16 	Telegram (Edited Version) 	4:34

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Pete Agnew - bass, piano, vocals
- Manny Charlton - guitars, producer
- Darrell Sweet - percussion, drums

After cornering the hard rock market in 1975 with the international success of Hair of the Dog, Nazareth surprised fans and listeners alike the next year when they traded that style for a softer, more AOR approach on Close Enough for Rock & Roll. The resulting album isn't as successful as their previous one, but is a tuneful affair that offers plenty of highlights for the Nazareth fan. This time out, they go for an across-the-board experimental approach that covers everything from their traditional hard rock to country-rock and even straight pop tunes. The ultimate example of this experimentation is "Telegram," a four-part rock opera about life on tour for a rock band that starts as a frenzied rocker and ends a piano-led sing-along. Other strong tracks include "You're the Violin," a hard rocking love song that includes plenty of inventive guitar work to bring its music as love metaphors to life, and "Carry Out Feelings," a poppy love lament that successfully incorporates a reggae groove into the band's sound. Although hard rock is downplayed in general on this album, Close Enough for Rock & Roll does sport a few sharp rockers: "Born Under the Wrong Side" uses driving voice box guitar riffs to create a menacing atmosphere, and "Lift the Lid" is an effective slice of boogie rock. All in all, Close Enough for Rock & Roll is too unfocused to fully succeed as an album but offers solid tunes and the quality musicianship necessary to back them up. Casual fans may want to pick up the album's radio hits on a compilation, but this album is a worthwhile listen for the hardcore Nazareth addict. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Exercises (1972)

2010-06-12T10:35:37Z

Nazareth – Exercises (1972)


01. I Will Not Be Led – 3:03
02. Cat's Eye, Apple Pie – 3:01
03. In My Time – 3:28
04. Woke Up This Morning – 3:14
05. Called Her Name – 4:23
06. Fool About You – 2:45
07. Love, Now You're Gone – 2:24
08. Madelaine – 5:52
09. Sad Song – 2:11
10. 1692 (Glencoe Massacre) – 3:51

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Darrell Sweet - drums, backing vocals
- Pete Agnew - bass, acoustic guitar, backing vocals
- Manny Charlton - guitar, 12-string guitar, backing vocals
+
- David Hentschel - synthesizer (04, 06, 10)
- Jedd Lander - bagpipes (10), harmonica (02, 06)
- Colin Fretcher - string arrangements (01, 09, 10)

Listening to Exercises by '70s Scottish hard rockers Nazareth just one time will make you wonder how this could possibly be the same band that went on to record such hard rock classics as "Hair of the Dog," "Bad, Bad, Boy," and "Love Hurts." Exercises, the band's sophomore effort, is a collection of mostly acoustic tracks with lush harmonies and little sign of the driving in-your-face rock that they showcased on their debut Nazareth. The album has a few good moments but it certainly is a document of a band that has made a temporary mistake in deciding their musical direction. The band was known for being a pure powerful hard rock band in concert and on later releases, but on this album they decided to abandon the riff-heavy guitar assault they showcased as a live act. On tracks like "Madelaine" and "In My Time," the band comes across more like laid-back English pop balladeers Badfinger than their real contemporaries like Deep Purple and Thin Lizzy. The role of acoustic folkies does not suit Nazareth well. There are a few strong moments on the album. "Woke Up This Morning" is a strong track that provides a bluesy vocal performance by Dan McCafferty, driving rhythm, and some great slide guitar work by Manny Charlton. "Called Her Name" is another song where the listener will find the band hitting full stride and sounding much more comfortable. Unfortunately, moments like these are too far and few between on this album. Fortunately with the help of Deep Purple bassist/producer Roger Glover, the band managed to return to their hard rock style and finally captured their live sound on their follow-up album, 1973's Razamanaz, which cemented their reputation as an upper-echelon hard rock act of the '70s. ---Paul Tinelli, AllMusic Review

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Expect No Mercy (1977)

2010-06-13T13:00:46Z

Nazareth – Expect No Mercy (1977)

1 	Expect No Mercy 	3:26
2 	Gone Dead Train 	3:44
3 	Shot Me Down 	3:31
4 	Revenge Is Sweet 	3:05
5 	Gimme What's Mine 	3:46
6 	Kentucky Fried Blues 	3:08
7 	New York Broken Toy 	3:39
8 	Busted 	3:41
9 	Place In Your Heart 	3:02
10 	All The King's Horses 	4:32
+
11 	Greens 	2:51
12 	Desolation Road 	3:01
13 	Gone Dead Train -Edit Version- 	3:33
14 	Expect No Mercy -Alternate Version- 	2:55
15 	Place In Your Heart -Alternate Version- 	3:06
16 	Kentucky Fried Blues -Edit Version- 	2:50
17 	Expect No Mercy -Live Version- 	3:25

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Darrell Sweet - drums
- Pete Agnew - bass
- Manny Charlton - guitar, producer

On this 1977 album, Nazareth makes a full-blooded return to the hard rock sound they had neglected since their success with Hair of the Dog. The result is a potent, driving slab of hard rock that will please Nazareth fans and devotees of 1970s hard rock alike. The album sets its frenzied tone right off the bat with its title track, a blistering rocker that features Dan McCafferty spitting out a sharp-edged vocal about life's cruelty over a series of fast and relentless guitar riffs. The remainder of the album prominently features a similarly brutal string of rockers: standouts include "Revenge Is Sweet," a paean to getting even that combines chugging guitar riffs with a stomping beat, and "Gimme What's Mine," a fierce declaration of dominance that layers Southern rock-styled riffs over a churning bassline. Despite this preponderance of hard rocking tunes, Expect No Mercy isn't just a guitar-fest. It also takes time to explore country-rock (there is an excellent, rocked-up cover of the country standard "Busted" as well as a honky tonk-style original called "Place in Your Heart") and even a little bit of funk (a hard-grooving slice of funk-rock fusion called "New York Broken Toy"). The album never takes the daring stylistic chance within the hard rock formula that distinguished Razamanaz or Hair of the Dog, but this is minor quibble in light of the album's high levels of consistency and quality. In short, Expect No Mercy is a treat for Nazareth fans and a solid listen for any hard rock fan who wants a good indication of the group's style. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

Mimo, że na dwóch ostatnich albumach grupy widać pewną stagnację, Nazareth ani myśleli zwalniać tempa i w kolejnym roku wydali swoją następną, dziewiątą już studyjną płytę, zatytułowaną Expect No Mercy. Po wrzuceniu jej do odtwarzacza przez chwilę można poczuć euforię, bo tytułowy numer, rozpoczynający płytę to naprawdę mocna rzecz! Szybkie tempo, motoryczny riff, świetne gitarowe harmonie Charltona, przebojowe melodie, wykrzyczany przez McCafferty'ego refren, iskrząca solówka gitarowa... Brzmi to świeżo i co najmniej obiecująco. Czyżby nowy powiew weny twórczej Nazareth? Niestety, w kontekście całego albumu jednak nie.

W dalszej kolejności mamy takie utwory jak utrzymany w tradycyjnej stylistyce cover Gone Dead Train, melodyjną balladę Shot Me Down, czy porcję zjadliwego hard rocka w postaci Revenge Is Sweet. W Gimme What's Mine jest natomiast riffowanie, żywo kojarzące się z Stained Class Judas Priest, która było nie było, ukazała się dopiero w następnym roku. Ciekawe jest to skojarzenie, bo w kolejnym numerze zatytułowanym Kentucky Fried Blues także wokal McCafferty'ego we zwrotkach przypomina mi śpiew Roba Halforda.

Nazareth nie zapominają o coverach i sięgają tym razem po przebój specjalizującego się w muzyce country Harlana Howarda, Busted, który wykonany jest jednakże bluesrockowo. Są też opatrzone żwawymi akustykami Place in Your Heart i All The King's Horses. Tymczasem w bonusowym, hardrockowym Greens w pewnym momencie dostajemy szczyptę szkockiego folkloru, co nie zmienia faktu, że na płycie, a zwłaszcza w jej drugiej części doszukać się możemy raczej wpływów z amerykańskiego Południa niż ze szkockich gór.

Jako całość Expect No Mercy wypada tak sobie. ---Marcin Budyn, rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Hair of The Dog (1975)

2010-06-11T15:19:47Z

Nazareth – Hair of The Dog (1975)

1 	Hair Of The Dog 	4:11
2 	Miss Misery 	4:42
3 	Guilty 	3:39
4 	Changin' Times 	5:59
5 	Beggar's Day / Rose In The Heather 	6:30
6 	Whiskey Drinkin' Woman 	5:29
7 	Please Don't Judas Me 	9:50
	Bonus Tracks
8 	Love Hurts 	3:52
9 	Down (B-Side To Love Hurts Single) 	3:54
10 	Holy Roller 	3:25
11 	Railroad Boy (B-Side To Holy Roller Single) 	4:07
12 	Hair Of The Dog (Single Edit) 	3:21
13 	Holy Roller (Alternate Mix) 	4:17

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Manny Charlton - guitars, synthesizer
- Pete Agnew - bass guitar, backing vocals
- Darrell Sweet - drums, percussion, backing vocals
+
- Max Middleton - piano on "Guilty"
- Vicki Brown, Liza Strike, Barry St.John - backing vocals on "Guilty"
- Simon Phillips - tabla on "Please Don't Judas Me"
- Vicki Silva - backing vocals on "Please Don't Judas Me"

After slowly but surely building a fanbase around the world with albums like Razamanaz and Loud 'N' Proud, Nazareth finally hit the big time in 1975 with Hair of the Dog. The title track sets the mood for this stark album of hard rock with its combination of relentless guitar riffs, a throbbing, cowbell-driven beat, and an angry vocal from Dan McCafferty that denounces a "heart-breaker, soul-shaker." The end result is a memorably ferocious rocker that has become a staple of hard rock radio stations. The remainder of the album divides its time between similarly pulverizing hard rock fare and some intriguing experiments with the group's sound. In the rocker category, notable tracks include "Miss Misery," a bad romance lament driven by a doomy riff worthy of Black Sabbath, and "Changin' Times," a throbbing hard rock tune driven by a hypnotic, circular-sounding guitar riff. In the experimental category, the big highlight is "Please Don't Judas Me," an epic tune about paranoia that trades heavy metal riffs for a spooky, synthesizer-dominated atmosphere that is further enhanced by some light, Pink Floyd-styled slide guitar work. The American edition of this album also included a surprise hit for the group with their power ballad reinterpretation of the Everly Brothers classic "Love Hurts." However, the album's surprise highlight is a song that bridges the gap between the straight hard rock and experimental songs, "Beggars Day/Rose in Heather"; it starts out as a stomping rocker but smoothly transforms itself midway through into a gentle and spacey instrumental where soaring synthesizer lines support some moody guitar work. All in all, Hair of the Dog is the finest album in the Nazareth catalog. It is a necessity for both the group's fans and anyone who loves 1970s hard rock. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

W przypadku Nazareth nie mam żadnych wątpliwości: najlepszą płytą w ich dyskografii jest Hair Of The Dog z 1975 roku. Jest to bardzo równy album, który wręcz roznosi hardrockowa energia. Poza tym, znajdują się na nim chyba największe przeboje grupy.

Utwór tytułowy, wiadomo: absolutna klasyka zespołu. To niezwykle przebojowy numer oparty na charakterystycznym, szybko zapadającym w pamięć riffie. Furory na listach przebojów jednak nie zrobił, chyba głównie przez tekst, a zwłaszcza powtarzające się w nim słowa son of a bitch, co musiało nie podobać się stróżom moralności w rozgłośniach radiowych. Ostry (muzycznie) jest też wykrzyczany Miss Misery, a ileż mocy jest w wydatnie riffowanym Changin' Times! Z kolei w Beggars Day (kolejny cover) sam z siebie wychodzi zdzierający gardło McCafferty. Warto nadmienić, że wzorem kilku utworów z poprzedniej płyty kompozycja ta została w drugiej części rozwinięta przez instrumentalny utwór, tym razem zatytułowany Rose in the Heather, muzycznie zorientowany jednak w inne rejony niż sam utwór, co daje dość zaskakujący efekt. Przychodzi też czas na porcję zawadiackiego blues rocka w postaci Whiskey Drinkin' Woman. Uwagę przykuwa wydłużony do niemal dziesięciu minut Please Don't Judas Me, który jest znów wędrówką zespołu w tajemnicze, niespokojne, hipnotyzujące muzyczne rejony - bardzo dobrze, że taki mniej błahy utwór znalazł się na tej płycie.

Pisząc o Hair Of The Dog i o Nazareth ogólnie nie da się nie wspomnieć o piosence Love Hurts, chyba najsłynniejszej przeróbce utworu pierwotnie nagranego piętnaście lat wcześniej przez The Everly Brothers, po który sięgało wcześniej (i później) wielu innych wykonawców. Utwór pierwotnie znalazł się na amerykańskiej wersji płyty (zamiast innej, nastrojowej ballady Guilty, która pojawiła się w pozostałych edycjach). Na szczęście na wydaniach CD i w europejskich wersjach płyty Love Hurts nie brakuje. O samym utworze dużo pisać nie trzeba, to pozycja obowiązkowa na wszystkich imprezach w damsko-męskim gronie. To po prostu znakomite połączenie rockowej ekspresji i chrypki McCafferty'ego oraz klimatycznego, balladowego grania, mocno nasiąkniętego duchem lat 60.

W dostępnych obecnie wersjach CD posłuchać można też bonusów w postaci rockandrollowego Down, przypominającego nieco początki Nazareth - Holy Roller oraz masywnego, motorycznego Railroad Boy przywołującego na myśl ówczesne dokonania Judas Priest. Płyta naprawdę zachwyca i jest zdecydowanie jedną z najciekawszych pozycji na półce z etykietką "hard rock, lata 70.". ---Marcin Budyn, rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Loud ‘n’ Proud (1973)

2010-06-12T19:09:53Z

Nazareth – Loud ‘n’ Proud (1973)


01. Go Down Fighting (Nazareth) – 3:03
02. Not Faking It (Agnew/Charlton/McCafferty/Sweet) – 3:58
03. Turn On Your Receiver (Sweet/Agnew/Anthony/Charlton) – 3:17
04. Teenage Nervous Breakdown (Lowell George) – 3:41
05. Free Wheeler (Sweet/Agnew/Charlton/Sweet) – 5:29
06. This Flight Tonight (Joni Mitchell) – 3:20
07. Child In The Sun (Sweet/Charlton/Agnew/McCafferty) – 4:49
08. The Ballad Of Hollis Brown (Bob Dylan) – 9:08
Bonuses:
09. This Flight Tonight (US version) (Joni Mitchell) – 3:21
10. Go Down Fighting (US version) (Nazareth) – 3:02
11. The Ballad Of Hollis Brown (edited version) (Bob Dylan) – 5:07
12. Free Wheeler (edited version) (Sweet/Agnew/Charlton/Sweet) - 4:35

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Darrell Sweet - percussion, drums, backing vocals
- Pete Agnew - bass, fuzz bass, backing vocals
- Manny (Manuel) Charlton) - all guitars, backing vocals
+
- Roger Glover - producer, bass, percussion on track 5

After putting themselves on the hard rock map with Razamanaz, Nazareth took their new, forceful style even further the next year on Loud & Proud. With Roger Glover once again at the controls, the group added even higher levels of distortion and energy to create one of the hardest rocking items in their catalog: "Go Down Fighting" starts the album with a sonic boom thanks to its blend of furious riffing with a breathless tempo, and the group's cover of "Teenage Nervous Breakdown" transforms this Little Feat into a runaway locomotive of hard rock riffing. However, the album's definitive moment of heaviness is their extended reworking of Bob Dylan's "The Ballad of Hollis Brown," which drenches the tune in ungodly levels of feedback to create an ominous, horror movie-style feel. Loud & Proud also produced another hit single for the group with a cover of Joni Mitchell's "This Flight Tonight," which transforms the wistful original into a throbbing rock song. The end result of this ultra-heavy approach is that the album lacks the accessibility and high level of experimentation that characterized Razamanaz. That said, the album does retain a few stylistic curve balls to keep listeners on their toes: "Turn on Your Receiver" is a mid-tempo slice of country rock (complete with an exaggerated Southern accent in the vocal) and "Child in the Sun," a stately ballad dominated by acoustic guitars. In the end, Loud & Proud lacks the crossover appeal of Razamanaz but remains a bracing collection of rockers that will entertain Nazareth fans and anyone else with a yen for 1970s hard rock. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

Hardrockowy kierunek najwyraźniej wszedł w krew muzykom z Nazareth bo już pół roku po wydaniu Razamanaz w sklepach ukazało się kolejne wydawnictwo grupy, Loud'N'Proud, które chyba jeszcze mocniej osadzone jest na gruncie ciężkiego rocka. Taki Go Down Fighting będący numerem jeden na płycie to czysty żywioł. A zaraz potem Szkoci serwują słuchaczom kolejną kapitalną dawkę rockowej energii w postaci Not Faking It, przy czym w tym drugim przypadku jest nie tylko ostro i gitarowo, ale i niesamowicie przebojowo.

Przebojem numer jeden z tej płyty jest niewątpliwie cover utworu Joni Mitchell This Flight Tonight. W wykonaniu grupy numer ten nabiera niesamowitej mocy, zresztą Nazareth niejednokrotnie udowadniali, że wyjątkowo trafnie potrafią wykonać cudze hity na swój sposób. This Flight Tonight jest tego najlepszym przykładem, choć jak pokaże przyszłość, Nazareth osiągną jeszcze większy sukces z inną przeróbką. A skoro już o coverach mowa... Ostatnim utworem na płycie jest The Ballad of Hollis Brown z repertuaru Boba Dylana i również w tym przypadku Nazareth zrobiło ten utwór po swojemu. Ta wersja jest ciężka, przytłaczająca, brzmienie basu jest przetworzone by budować odpowiedni klimat, głos McCafferty'ego brzmi złowrogo, a gitara Charltona w podobny sposób jak niegdyś w Morning Dew potęguje ten złowieszczy nastrój.

Interesująco wypada kompozycja Free Wheeler oparta na pędzącym akompaniamencie z krzyczącym McCaffertym w roli głównej. Loud'n'Proud uzupełnia ognisty i całkiem interesujący Turn on Your Receiver i kompozycja Lowella George'a Teenage Nervous Breakdown w zasadzie niewiele odstająca od reszty albumu. Z kolei przy rzewnej balladzie Child in the Sun robi się w końcu nastrojowo...

Szkotom udała się rzecz wyjątkowa, nagrali dwa naprawdę dobre albumy w przeciągu jednego roku, co musi robić wrażenie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że aż tak udanych płyt nie mieli zbyt wiele w całej swojej dyskografii. Widać była dobra i forma, i dobry czas dla nich. Bardzo lubię ten album i szczerze polecam wszystkim fanom starego, dobrego hard rocka. ---Marcin Budyn, http://rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Malice in Wonderland (1980)

2010-06-11T19:23:31Z

Nazareth – Malice in Wonderland (1980)

1 	Holiday 	3:35
2 	Showdown At The Border 	4:09
3 	Talkin' To One Of The Boys 	4:11
4 	Heart's Grown Cold 	4:14
5 	Fast Cars 	4:35
6 	Big Boy 	3:34
7 	Talkin' 'Bout Love 	3:57
8 	Fallen Angel 	4:41
9 	Ship Of Dreams 	4:05
10 	Turning A New Leaf 	4:04
+
11 	Holiday (Single Edit) 	3:21
12 	Ship Of Dreams (Single Edit) 	3:08
13 	Heart's Grown Cold (Live 7" EP Version) 	3:55
14 	Talkin' To One Of The Boys (Live 7" EP Version) 	4:45
15 	Showdown At The Border (Live) 	4:07
16 	Holiday (Live) 	3:26
17 	Heart's Grown Cold (Live) 	4:25

Personnel:
- Dan McCafferty - nysse singer
- Manny Charlton - guitars
- Zal Cleminson - guitars, synthesiser
- Pete Agnew - bass, also nysse singer
- Darrell Sweet - drums
+
- Jeff Baxter - arrangement, producer, guitar, synthesizer
- Greg Mathieson - string arrangements on "Fallen Angel"
- Paulinho Da Costa - percussion on "Turning A New Leaf" and "Talkin' 'Bout Love"
- Alan Estes - vibes on "Fast Cars"
- Venetta Fields, Sherlie Matthews, Paulette Brown - back vocals on "Heart's Grown Cold"
- Terri & The Semiconductors - back vocals on "Big Boy"

As the 1980s began, Nazareth decided to return to the AOR experimentation they had toyed with during the 1970s on albums like Close Enough for Rock & Roll and Play 'N the Game. They also made a play for AOR viability by hiring West Coast session legend Jeff "Skunk" Baxter to produce the album. However, they managed to retain their identity as a hard rocking group this time out by tempering their pop experimentation with a tougher sound that took advantage of their new dual-guitar lineup. The end result is an album that effectively blends the energy and firepower that fueled Nazareth's best hard rock recordings with a slick, radio-friendly soundscape that is easy on the ears. A good example of this careful balance is the album opener "Holiday," a witty send-up of rich rock & rollers that effectively layers a sing-along chorus done in a mock-calypso style and some slick harmonies over its boogie beat and fat power chords. Other experimental highlights include "Big Boy," a mid-tempo rocker with a reggae chorus, and "Ship of Dreams," an acoustic rocker with a Spanish-inspired flamenco melody. Meanwhile, the group satisfies their hard rock fanbase with tracks like "Talkin to One of the Boys," a lightning-speed rocker built on a blinding dual-guitar riff, and "Showdown at the Border," an insistent guitar showcase with riffs and solos to spare. Malice in Wonderland also produced a notable hit for Nazareth in "Heart's Grown Cold," a kiss-off ballad that starts with a delicate acoustic melody and builds into an all-stops-out production where bombastic guitars support a group of backup singers wailing the song's chorus. All in all, Malice in Wonderland is one of the high points in Nazareth's career and the best-ever fusion of their hard rock and AOR tendencies. In short, it's required listening for the group's fans and also an album likely to please hard rock lovers and AOR fanatics alike. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

Jeśli porównać Malice In Wonderland z poprzednimi dokonaniami zespołu to różnica jest kolosalna. Cóż, na ostatnich albumach widoczna była pewna stagnacja, więc w sumie naturalna sprawa, że zespół odświeżył swoje brzmienie. Nie zdecydował się jednak na obranie kursu na popularny wówczas heavy metal, skierował się raczej w dokładnie przeciwną stronę. To co rzuca się w uszy na samym początku, nawet bez dokładnego wsłuchiwania się w poszczególne utwory, to po prostu świeżość i masa pozytywnych emocji.

Brzmienie Nazareth znacznie złagodniało, nawet jak pojawia się jakiś mocniejszy riff to robi wrażenie nieco "schowanego". Brak tu szaleństwa, nieokiełznanej rockowej energii, nawet McCafferty już tak nie forsuje głosu jak na poprzednich płytach. Jest za to porcja przyjemnych, dopracowanych utworów. Wystarczy posłuchać rozpoczynającego płytę Holiday - jest to utwór idealnie pasujący do radia - żwawy, melodyjny, lekki, optymistyczny, ma łatwy do zapamiętania i do nucenia refren. Nie da się zaprzeczyć, takie granie ma swój urok. Prawie to samo można by napisać o kolejnym przeboju Showdown in the Border, podobnie jak i o kolejnych pozycjach.

W pamięć zapada klimatyczna ballada Heart's Grown Old, aczkolwiek wolę ten utwór w wersji koncertowej, ze względu na niepotrzebnie pojawiające się w wersji studyjnej głośne, żeńskie chóry. Ciekawy klimat robi się za sprawą użytego wibrafonu w Fast Cars. Interesująco brzmi też chociażby kompozycja Talkin' 'Bout Love. W Ship of Dreams jest stosunkowo szybkie tempo, ciekawy refren i wciągająca instrumentalna wstawka w jego końcowej części. Widać, że panowie z Nazareth byli wówczas w dobrej formie.

Tej płyty dobrze się słucha - mimo gładkiego brzmienia, lekkie przeboje spod znaku Malice in Wonderland dalekie są od popowego banału. Choć i tak ci bardziej hardrockowi fani Nazareth mogą poczuć pewien niedosyt. ---Marcin Budyn, rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – Nazareth (1971)

2010-06-11T13:27:49Z

Nazareth – Nazareth (1971)


01. Witchdoctor Woman (Charlton, McCafferty) – 4:05
02. Dear John – 3:44
03. Empty Arms, Empty Heart (Nazareth) – 3:11
04. I Had A Dream – 3:20
05. Red Light Lady – 5:55
06. Fat Man (Agnew, Charlton, McCafferty) – 3:22
07. Country Girl – 4:02
08. Morning Dew (Bonnie Dobson, Tim Rose) – 7:04
09. The King Is Dead (Agnew, Charlton, McCafferty, Sweet) – 4:41
Bonuses:
10. Friends (B-side) (Agnew, Charlton, McCafferty, Sweet) – 3:22
11. Dear John (single edit) - 2:40
12. Morning Dew (alternate edited version) (Bonnie Dobson, Tim Rose) - 4:49
13. Friends (alternate edit of B-side) - 3:23
14. Morning Dew (extended single version, previously unreleased) - 8:05
15. Witchdoctor Woman (previously unreleased version) (Charlton, McCafferty) - 4:29

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Darrell Sweet - drums, backing vocals
- Pete Agnew - bass, guitar, backing vocals, lead vocals (4)
- Manuel "Manny" Charlton - lead guitar, backing vocals
+
- Dave Stewart - organ (5), harmonium (4)
- Pete Wingfield - piano (2, 8)
- Pete York - congas, jawbone, tambourine (9)
- B.J. Cole - slide guitar (8)
- Colin Fretcher - string and bass arrangements (5, 9)

This 1971 self-titled debut may stun fans who are accustomed to the hard-driving rock and gritty power ballads that characterize Nazareth's more popular work. Nazareth is a diverse collection of songs that points the way towards the pop leanings that would dominate the group's later output. Although it lacks the consistency of later albums like Hair of the Dog and Expect No Mercy, fans of 1970s rock will find plenty to enjoy on this surprisingly adventurous disc. The overall sound is softer than the hard rock the group is best known for, but that doesn't mean the album isn't lacking in good old-fashioned rock & roll. "Witchdoctor Woman" is a moody rocker built on a slow, spooky fuzz guitar riff, and the group's sinister cover of "Morning Dew" transforms this folk classic into a hard rock epic that provides a powerful showcase for Manny Charlton's powerful but imaginative guitar work. A lot of time is also devoted to country-styled ballads like "I Had a Dream" and "Country Girl," which set dreamy melodies against a gentle backdrop of keyboards and steel guitar. The most surprising thing about Nazareth is the experimental, effects-laden approach used to bring the songs to life; the best example is the use of a voice box guitar for the much of the vocal on "Fat Man," which enhances the loneliness of the lyrics. There are also touches of orchestration, the most interesting use appearing on "Red Light Lady," a song that starts off as a steamy, guitar-heavy rocker but transforms midway through into a stately ballad driven by a powerful string arrangement. All in all, Nazareth tries out too many different styles to ever cohere, but it does effectively show off the chops and songwriting skills of this oft-underrated band. It is a necessary listen for the group's fans and may even win over '70s rock fans who wouldn't normally go for the Nazareth sound. ---Donald A. Guarisco, AllMusic Review

Przełom lat 60. i 70. nieodłącznie kojarzy się z wielką rewolucją w muzyce rozrywkowej i powstaniem ciężkiego rocka. Prym w tych przemianach wiodły trzy zespoły nazywane wielką trójcą: Led Zeppelin, Black Sabbath i Deep Purple. Pośród zespołów jakie pojawiły się wówczas na rynku był także szkocki kwartet z Dunfermline - Nazareth, który zadebiutował w listopadzie 1971 roku. I choć ich pierwszy album furory na rynku muzycznym nie zrobił, to jest to debiut co najmniej ciekawy.

Sam początek płyty wydaje się być jednoznaczną deklaracją kierunku, w którym zmierza zespół: ostre brzmienie gitar, kąśliwe zagrywki i ekspresyjny śpiew wokalisty przywołują skojarzenia z muzyką ówczesnych mistrzów ciężkiego grania - Led Zeppelin i Deep Purple. Utwór Witchdoctor Woman, o którym mowa jest naprawdę świetny, aż dziwne, że nie stał się klasyką zespołu. Tymczasem poprzez skoczny, wesoły Dear John dochodzimy do Empty Arms, Empty Hand i tu mamy za sprawą dudniącego basu i partii gitarowych skojarzenia ze starym, dobrym Black Sabbath.

Choć początek wydaje się być dość ostry, z czasem dominować zaczyna spokojniejszy materiał. Tak więc są tu ballady: delikatna, gładka I Had a Dream, nostalgiczna Country Girl oraz patetyczna The King Is Dead, w której dużą rolę odgrywają orkiestrowe wstawki. Widać przy tym jak na dłoni zamiłowanie zespołu do tworzenia takich właśnie nastrojowych numerów, choć nie są to jeszcze rzeczy, które by rzucały na kolana. We wzbogaconym orkiestrą Red Light Lady i charakterystycznym z powodu zniekształconego głosu wokalisty Fat Man mamy trochę więcej rockowej ikry, aczkolwiek są to utwory mocno jeszcze przesiąknięte latami 60.

Za opus magnum płyty można uznać cover utworu Bonnie Dobson Morning Dew, który brali na warsztat wcześniej Tim Rose, Episode Six czy Jeff Beck. Wersja Nazareth jest naprawdę wyśmienita. Utwór ten to połączenie galopującego rytmu z psychodelią. Warto zwrócić uwagę na kapitalną pracę gitar, które doskonale ozdabiają basowo-perkusyjny galop. McCafferty śpiewa spokojnie, tajemniczo i dopiero pod koniec daje próbkę charakterystycznej dla siebie ekspresji. Naprawdę jest to dobra rzecz! Podsumowując całą płytę, trzeba powiedzieć, że debiut Szkotów wygląda bardzo interesująco. ---Marcin Budyn, rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back

Nazareth – No Mean City 1979

2010-06-13T14:17:31Z

Nazareth – No Mean City (1979)


01. Just To Get Into It (Charlton/Agnew/Cleminson/McCafferty/Sweet) – 4:21
02. May The Sunshine (Agnew/Charlton/Cleminson/McCafferty/Sweet) – 4:52
03. Simple Solution (Part 1 & 2) (Cleminson) – 4:57
04. Star (Charlton/McCafferty) – 4:53
05. Claim To Fame (Charlton) – 4:27
06. Whatever You Want Babe (Charlton) – 3:39
07. What's In It For Me (Charlton) – 4:17
08. No Mean City (Part 1 & 2) (Charlton/Cleminson/Agnew/McCafferty/Sweet) – 6:26
Bonuses:
09. May The Sunshine [single edit] (Agnew/Charlton/Cleminson/McCafferty/Sweet) – 3:29
10. Whatever You Want Babe [single edit] (Charlton) – 2:57
11. Star [US version] (Charlton/McCafferty) – 4:53
12. No Mean City [alternate edit] (Charlton/Cleminson/Agnew/McCafferty/Sweet) - 3:30
13. Simple Solution [edit] (Cleminson) - 4:14

Personnel:
- Dan McCafferty - lead vocals
- Manny Charlton - guitars
- Zal Cleminson - guitars
- Pete Agnew - bass, backing vocals
- Darrell Sweet – drums

1979’s ‘No Mean City’ is by far my favourite Nazareth album. It is an album that I obtained by accident. I was in a record club (you know the type) and didn’t send my ‘Don’t want the record of the month’ slip back. So along it came and I loved it from first listen.

For this album, Nazareth added SAHB guitarist Zal Cleminson to the line-up, A move that really enhances the ‘Naz’ sound with his fluent, intelligent riff based solos.

We start off with the fast, ass kickin’ ‘Just to Get Into It’ a great album opener that rocks away, letting the new double guitar attack shine, while Dan McCafferty’s growling voice hits the listener right in the guts. ‘May the Sunshine’ got the band some air-play and is a catchy, foliky song that sits well here. ‘Simple Solution Parts 1 and 2’ starts with a monster riff that loops and fills as the track thunders along. The side ends with the beautiful ‘Star’ a rock ballad about broken love caused by the rigours of fame.

Side two is opened by Manny Charlton’s ‘Claim to Fame’ again, a great stomping riff and ‘nasty’ vocals by McCafferty as he screams “Who the hell do you think you are?” at the listener. A touch of light relief can be found on ‘Whatever You Want Babe’ another catchy tune that moves along at a gallop. ‘What’s in it For Me’ is as heavy as it sounds, a real hard track that demands to know the answer. Closing the album is the title track ‘No Mean City Parts 1 and 2’ Based on the 1935 book of the same name by Alexander McArthur and Kingsley H Long. It is a story about Glasgow’s gangland in the 1920’s and a tale of life in the Glasgow slums. The song does this justice by giving it that desperate feel of hopelessness. The rhythm section of Darrell Sweet (drums) and Pete Agnew (bass) chug along with an excellent beat as the story unveils.

So that is it, a highly recommended album with a great rocking riffs, clever lyrics and some totally awesome moments. It also has a fantastic cover designed by Rodney Matthews. This is one to check out. ---Peter Devine, petesrocknewsandviews.com

„No mean city” jest albumem bardzo zróżnicowanym jak na Nazareth. Zespół w przyszłości miewał płyty, które od początku do końca mogłyby być jednym niecharakterystycznym utworem. Nie uświadczymy tego w przypadku „No mean city”. Powiem nawet, że ta różnorodność na początku była elementem, który najbardziej mnie zawiódł... doceniłem to nieco później. Sporo tu wpływów blues rocka, country, czy amerykańskiego rocka lat 60-tych. Tak naprawdę jeśli weźmiemy pod uwagę smaczki gospel, czy klimaty przywodzące na myśl Nowy Orlean... No mean city jawi nam się jako najbardziej amerykański album zespołu.

Jeśli chodzi o brzmienie – tu również płyta zaskakuje. Uzyskano na niej niesamowitą fuzję między hardrockowym pazurem, przestrzenią i przejrzystością brzmień akustycznych. Wydaje się również, że w większym stopniu niż na innych płytach zastosowano tu chóry.

Najbardziej mieszane uczucia mam wobec utworu „May the sunshine”. Zarówno rytmika jak i klimat gryzą się nieco z obrazem zespołu hardrockowego. Płytę za to rozpoczyna energetyczny „Just to get into it”. Ukoronowany zaskakującymi solówkami saksofonowymi. Uwagę zwraca fajnie prowadzony bas w „Simple solution” i riffy przywodzące nieco na myśl Kiss – jeden z lepszych utworów na płycie. „Star” - to we zwrotce fajny przestrzenny utwór, nieco mniej łzawy od „Love Hurts” - ale to jego zaleta, nieco bardziej żywy refren nie przeszkadza aby utwór ten był traktowany w kategorii ballady. W tym kawałku nieprzesterowane gitary w tle przywodzą na myśl wpływy country. Kolejnym mocnym punktem albumu jest walcowaty „Claim to fame” - przywodzący na myśl klimatem „Hair of the dog”. Z kolei następny „Whatever you want babe” jest kawałkiem, który najmniej lubię – zapewne z powodu głupkowatej melodii i banalnych gitar. „What's in it for me” zawiera wszystkie wspomniane atrybuty. Niezły riff, gitary w tle w stylu country, chórki – i kiepska melodia... która wbrew pozorom nie gryzie się zresztą utworu, lecz idealnie do niego pasuje. Album wieńczy utwór tytułowy, który przyznać trzeba jest reprezentatywny dla albumu mimo, że utrzymany w średnim tempie, mocno zaakcentowany rytmicznie – nie sposób go wysłuchać bez kiwania głową.

Płyta „No mean city” mimo że serwuje nam zmianę nastrojów i nastawienia wobec albumu jako całość jest albumem wyjątkowo dobrym. Powiedziałbym nawet że wybijającym się ponad przeciętność w dyskografii grupy. Zawiera utwory bardziej charakterystyczne i więcej ciekawych melodii. Zaskakuje także zmiennością. Oceniam go na pięć z minusem – czyli w skali serwisu prawie bardzo dobry.

Na zakończenie, jeśli miałbym przekonać do Nazareth młodszych adeptów rocka – napiszę, że zawsze wydawało mi się, że byli oni największą inspiracją dla Paula Dianno i Guns 'n' roses... ---Piotr Z, rockarea.eu

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett

back