1.Ćmy		05:14
2.Disco		03:39
3.Ciało		04:31
4.Idę		03:48
5.Stygmaty		02:30
6.Kolejny krok		06:26
7.Na zawsze		03:21
8.Pomiędzy ciszą	11:13

Schröttersburg – Krzysiek, Marcin, Michał

Bez ogródek – „Ciało” to album ciężki, mroczny, wręcz depresyjny. W odniesieniu do „Krwi” – na pewno mniej noise’owy i bardziej… melodyjny? Choć utwory takie, jak „Pomiędzy ciszą” czy tytułowe „Ciało” starają się skutecznie ten pogląd o braku nojsowości negować. Album otwierają niesamowite „Ćmy” – definitywnie jeden z najsmutniejszych utworów, jaki pojawił się ostatnimi czasy w polskiej muzyce. „Ćmy” czy „Disco” zresztą, głównie ze względu na harmonie basowe i partie gitary na myśl przywołuje The Cure z okresu „Seventeen Seconds”, lub późniejszy okres działalności rosyjskiego zespołu Kino – każdy fan powinien zapoznać się ze Schröttersburgiem.

Wspomniane już „Disco” to kawałek wręcz hitowy, a na pewno będzie on flagowy dla tego albumu – żywy, z zapamiętywalnym gitarowym motywem – dla mnie to odpowiednik „Słońce Zmienia Kolory” z poprzedniego albumu. Gitara zresztą to najlepiej używany instrument na „Ciele”, bo wjeżdża w odpowiednich momentach z odpowiednimi motywami – każdy dźwięk jest przemyślany. Tak, jak powinno być w dobrych postach. Ascetyzm przejawia się również w liniach basu, który to w numerach takich jak „Disco” czy „Idę” brzmi fenomenalnie – delikatny chorus potrafi zmienić naprawdę wiele! Perkusja czasami potrafi zaatakować hardcore punkowym przejściem, czasem jest niezmienna i prosta – rodem z Joy Division – ale jednocześnie nie nudzi. Chapeau bas.

Album zamyka fenomenalne „Pomiędzy Ciszą”, gdzie z dużą dawką krzyków, te mroczne zakończenie trwające 11 minut przypomina raczej numery Behemotha po polsku („Lucifer”), niźli post-punkowe piosenki. W mroczny klimat płyty wpasowuje się to bardzo dobrze. W samą konwencję muzyczną – nie jestem do końca przekonany, podobnie jak z utworem „Stygmaty”. Ale to tylko delikatne zgrzyty na tle konwencjonalnym – kompozycyjnie jest bardzo dobrze.

„Ciało” to płyta przystępniejsza niż „Krew” – na pewno wiele mniej hałaśliwa. Te próbki hałasu tutaj wręcz lekko nie pasują, jak zresztą napisałem w akapicie wyżej. „Ciało” jest delikatne i spokojne. Zupełnie inne niż „Krew”. Mniej wściekłe, a bardziej zrezygnowane. Niemniej jednak – nadal bardzo dobre. ---Piotr, kvlt.pl

download (mp3 @128 kbs):

yandex mediafire uloz.to mega 4shared cloudmailru gett

back

1 	Schröttersburg 	5:34
2 	Słońce Zmienia Kolory 	3:14
3 	Pojutrze 	3:16
4 	Nieskończoność 	4:01
5 	Krew 	3:45
6 	Bocznice 	3:42
7 	Demencja 	4:21
8 	Trepanacje 	2:11
9 	Spokój 	5:11

Krzysiek - guitars
Marcin - drums
Michał – bass, vocals

Debiutancki materiał płockiej kapeli Schröttersburg zatytułowany „Krew” to dziewięć, w większości premierowych, utworów, silnie osadzonych w klimacie z pogranicza takich gatunków jak noise, post-punk, oraz nowa fala. Ich muzyka unika jednoznacznych klasyfikacji, stanowi punkt wyjścia do poszukiwania inspiracji zespołu – jak sami piszą o sobie: „Zespół jako twór muzyczny (…) eksperymentuje, zmienia się, jest jakby otwartym organizmem” – to najlepiej odzwierciedla muzykę Schröttersburg’a. Zakorzeniona w surowej i oszczędnej estetyce lat 80′, czerpie garściami z najlepszych wzorców, tworząc nową muzyczną jakość. Poetyckie teksty-manifesty z pogranicza makabreski i surrealistycznego snu, świetnie budują nastrój niepokoju, infekując mózg odbiorcy. Dance macabre na cztery instrumenty: bas, gitara, perkusja i głos, a wszystko to spowija industrialny dym z płockiej Petrochemii. Kunst! Larm! Punk! Gorąco polecamy! --- www.schrottersburg.pl

download (mp3 @VBR kbs):

yandex mediafire uloz.to mega 4shared cloudmailru gett

back