Moskwa - Moskwa (1989/2002)

2017-07-23T12:21:30Z

Moskwa - Moskwa (1989/2002)


01] Nigdy
02] Ja wiem, Ty wiesz
03] SLowo
04] Slysze
05] Tam gdzie jasno
06] Urodziles sie zeby zyc
07] Nie oklamiesz prawd
08] Materialny syf
09] Tylu was
10] Powietrza
11] Nie starczy sil
12] Sen
13] Ja
14] Kochac chcesz
15] Co dzien
16] Samobojstwa
17] Stan i walcz
18] Decydu sam (Anarchia)
19] Swiatlo atomowe
20] Samobojstwa
21] Masturbacja
22] Za 3 lata koniec swiata (Pieklo na ziemi)
23] Propaganda
24] Co dzien
25] Nie wiem, co mam robic
26] Oj Oj Oj
27] Subkultura(15 sekund- Egzystencja)
28] Powietrza

Paweł "Guma" Gumola – wokal, gitara
Dariusz "Maleo" Malejonek – gitara basowa
Tomasz "Gogo Szulc" Kożuchowski – perkusja
Piotr "Stopa" Żyżelewicz – perkusja

Trzy razy przesłuchałem płytę przed jej zrecenzowaniem i tyleż samo razy zadawałem sobie pytanie, czy ukazała się ona za późno, czy też w samą porę. Z jednej strony, gdyby pojawiła się w sklepach gdzieś między 1980 a 1983 rokiem byłaby bardzo silnym głosem punkowego stronnictwa, na którego muzyce i tekstach przekaziory wieszały psy wszelkich ras i maści. Z drugiej, dobrze że wydano ją dzisiaj, kiedy w polskim rocku triumfuje piosenkowanie, harcerzykowanie i żenujące mruganie do publiczności – triumfuje pretensjonalność i rozmiękczona ekspresja. Moskwa jest zespołem o stricte rockowej proweniencji, znającym definicję gatunku i – co najważniejsze – potrafiącym to utrwalić na winylowym krążku. W osobie realizatora, Wojciecha Przybylskiego, mieli ponadto szczęście znaleźć pokrewną (i fachową) duszę. To co z tej współpracy wynikło, jest jedną z najlepszych płyt rock’n’rollowych mijającej dekady lat 80. Czternaście utworów charakteryzuje się – jak to w tej muzyce wypada – dwu-trzyminutową zwięzłością, witalnością, klarowną melodyką i dobrym gitarowym rzemiosłem, w którym splatają się elementy punkrockowe, postpunkowe i heavymetalowe. Stosunkowo najbanalniej wychodzi to w dwóch utworach, ”Tyle was” i ”Powietrza” – zdecydowanie najsłabszym fragmencie płyty; najlepiej w ”Nie starczy sił”, ”Ja” (najciekawsza moim zdaniem aranżacja w repertuarze Moskwy) i ”Kochać chcieć” (stopniowe zagęszczanie faktury, aż do gitarowej kulminacji). Wszystkie wymienione tu utwory znajdują się na stronie B. O ile strona A jest raczej równa, ta jak gdyby w ciągu 20 minut pokazuje, skąd zespół pochodzi i w jakim kierunku podąża. Od siebie tylko dodam (wbrew temu, co niegdyś napisałem w recenzji z koncertu w ”Hybrydach”), że w dobrym. Osobną sprawa są teksty i pod tym względem – gdybym musiał odpowiedzieć na postawione na wstępie pytanie – rzekłbym: ”za późno”. Nie mam nic przeciwko prostolinijności i maksymalnej komunikatywności – uważam je wręcz za zalety – nie wątpię też w szczerość i bezpretensjonalność wypowiedzi Gumy. Po prostu w czasach gdy czarne i białe jakoś dziwnie poszarzało, poetyka proponowana przez Moskwę, trąci lekko anachronizmem. Nie znaczy to, że jest źle, ale mogłoby być lepiej. Zastrzeżenia nie zmieniają faktu, iż płytę z czystym sumieniem polecam każdemu, kto lubi prawdziwy rock, a dotąd był odporny na twory Nieżywych Schabów z Placu Broni. ---Jerzy A. Rzewuski, Magazyn Muzyczny, nr 5/89, moskwa.serpent.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire uloz.to cloudmailru gett

back

Moskwa ‎– XXI wiek (2019)

2019-12-04T15:16:58Z

Moskwa ‎– XXI wiek (2019)


1 	Alternatywny świat 	
2 	Dzisiaj. Teraz. Tu. 	
3 	Proszę księdza 	
4 	Babilon 	
5 	System 	
6 	Stado 	
7 	Chore głowy 	
8 	Obudź moc 	
9 	Hard core punk 	
10 	Matka ziemia 	
11 	Pierwszy odważny krok 	
12 	Mind control 	
13 	Nasze prawa 	
14 	Społeczeństwo 	

Paweł „Guma” Gumola - guitar, vocals
Tomasz „Mech” Wojciechowski - bass
Gerard „Gero” Klawe - drums

Po 29 latach od ostatniej swojej płyty studyjnej Moskwa wydaje nowy materiał. Czy po tylu latach wciąż są w formie? Jak najbardziej! Punk rock z pewną dozą melodii udowadnia że załoga, która kieruje Paweł „GUMA” Gumola nie straciła pazurów! Ostre, poruszające aktualne tematy ale też osobiste teksty wchodzą do głowy i dają do myślenia. Punk w wykonaniu Moskwy dobitnie pokazuje że ten gatunek wciąż ma wiele do powiedzenia. Starzy fani będą usatysfakcjonowani a młodzi mają okazję poznać muzyczną stronę jednego z najbardziej utytułowanych bandów w kraju a następnie wszyscy razem spotkać się na koncercie. ---discogs.com

Grupa powstała w 1983 roku w Łodzi z inicjatywy basisty Piotra „Rogoza” Rogozińskiego, gitarzysty Pawła „Gumy” Gumoli oraz perkusisty Tomasza Grona. Pod koniec roku zadebiutowali publicznie, występując na festiwalach – Kontrrockowisko i Prawdziwe Brzmienie Łodzi.

Rok później nagrali swoje pierwsze demo, które wysłane do Jarocina pozwoliło im zakwalifikować się do grona tak zwanej „złotej ósemki” laureatów. Kilka miesięcy później, w łódzkim oddziale Polskiego Radia, zarejestrowali swoje cztery nagrania, które oficjalnie, ukazały się dopiero w 1998 roku – na składance „Porzucona generacja”. W 1985 roku pojawili się na trzech dużych imprezach – poznańskiej Rock Arenie, Rock Famie w Świnoujściu oraz jarocińskim Festiwalu Muzyki Rockowej. Fragmenty występu na tym ostatnim trafiły potem do filmu dokumentalnego „Jarocin '85”.

Na początku następnego roku doszło do przetasowań personalnych – ze składem pożegnali się Groń i Rogoziński, a na ich miejsce pojawili się – bębniarz Jarek „Wózek” Woźniak oraz basista Dariusz „Balon” Adryańczyk. W lecie znów wystąpili na festiwalu w Jarocinie, a jesienią pojawili się na warszawskiej imprezie Róbrege i nagrali swoje oficjalne demo „Nigdy!”. Z końcem roku znów nastąpiły w grupie zmiany osobowe – na miejsce Wózka i Balona przyjęto basistę Dariusza „Maleo” Majelonka oraz perkusistę Tomasza „Gogo Szulca” Kożuchowskiego. Wraz z tymi roszadami nastąpiła także mała zmiana w brzmieniu grupy – z typowego punka zaczęto iść w kierunku bardziej melodyjnego rock and rolla. Kolejny rok przyniósł nowy utwór „Wiem”, udział w festiwalach, a także kolejne przygotowania do debiutanckiej płyty.

W latach 1988-1989 grupa nie miała stałego składu – ciągle zjawiali się jacyś nowi muzycy, ale nie przeszkodziło to zespołowi intensywnie koncertować. Tymczasem, w 1989 roku ukazał się ich długo oczekiwany pierwszy album studyjnym zatytułowany po prostu „Moskwa”. Idą za ciosem, niedługo potem muzycy znów weszli do studia nagrań i przygotowali materiał na drugi krążek – „Życie Niezwykłe”. Nagrano go w składzie - Paweł „Guma” Gumola (gitara), Piotr "Stopa" Żyżelewicz (perkusja), Jacek Topolski (bas), Piotr Jełowicki (gitara) oraz Leszek Sokołowski (gitara). Co ciekawe, w warstwie brzmieniowej – płyta była kolejnym ustępstwem grupy na rzecz lżejszego rockowego grania, wzbogaconego o elementy bluesa.

Pod koniec 1990 roku Moskwa zagrała kilka koncertów i miało się okazać, że to jej ostatnie występy. W połowie następnego roku bowiem, muzycy postanowili rozwiązać zespół i pójść każdy w swoją stronę – Maleo i Stopa zaangażowali się działalność Izraela i Armii, Gumula powołał do życia zespół reggae – 5000 lat, a Gogo Szulc zakotwiczył w TILCIE.

W 2001 roku doszło do reaktywacji Moskwy. W nowym składzie znaleźli się – Paweł „Guma” Gumola (gitara), Tomasz „Mech” Wojciechowski (gitara), Krzysztof Grudziński (bas) oraz Jacek Cynkier (perkusja). Pod koniec roku zaczęli trasę koncertową, którą z powodzeniem kontynuowali w kolejnym roku, nie tylko w Polsce, lecz także za granicą. W drugiej połowie 2002 roku do sklepów trafiła reedycja ich pierwszej płyty „Moskwa”, poszerzona o bonusy z sesji nagraniowych i utwory koncertowe. W tym samym czasie z formacji odszedł Cynkier, a jego miejsce zajął znany z Proletaryatu – Piotr Pniak. W 2003 roku zagrali wspólną trasę z Dezerterem, a także pojawili się na jednej scenie u boku Abaddonu i GBH.

Na początku 2005 roku, z okazji 20-lecia formacji, w warszawskiej Stodole, odbył się jubileuszowy koncert, podczas którego na scenie pojawili się między innymi – Maleo i Stopa. W lecie zagrali na Przystanku Woodstock, a rok później pojechali w trasę razem z Armią. ---rmf.fm

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

Polish Music

Moskwa - Moskwa (1989/2002)

Moskwa ‎– XXI wiek (2019)