1. Pieśń o Małyszu, czyli frustracje sprawozdawcy sportowego 	
2. Przerywnik 	
3. Powróćże komuno II 	
4. Idol 	
5. Przerywnik 	
6. Virus_sLd 	
7. Różowe gadu-gadu 	
8. Piosenka z takim tekstem, żeby w radiu puszczał 	
9. Ordynacka 	
10. Wartości chrześcijańskie 	
11. Przerywnik 	
12. Bydlęta 	
13. Bo to mój kraj 	
14. Sejmowe tango 	
15. Nie gniewaj się Janek 	
16. Barok (bonus) 	
17. Satany (bonus) 	
18. Partyjo! (bonus) 	
19. Rzucam palenie (bonus) 	
20. W tym kraju wszystko... (bonus) 	
21. Bolszewicy na mszy (bonus) 	
22. Gdzie mi tam do nich (bonus) 	
23. Ułani (bonus) 	
24. Kurze móżdżki (bonus) 	
25. Suka ciemna (bonus) 	
26. Zgubne skutki picia wódki (bonus) 	
27. Idę przez Lwów (bonus) 	
28. Do Warszawy jadą Pany (bonus) 	
29. Rodzina słowem silna (bonus) 	
30. Hej panienki posłuchajcie (bonus) 	
31. Nie samym chlebem (bonus)

Wojciech Cieślak  - guitar
Krzysztof Imiołczyk  - keyboards
Marek Kryjom  - backing vocals, harmonica, harp, tambourin
Paweł Kukiz  - vocals
Zbigniew Moździerski "Dziadek"  -  bass
Marcin Papior  - drums
+
Krystian Broniarz  - saxophone
Sebastian Sołdrzyński  - trumpet

Paweł Kukiz i Piersi mają fenomenalną zdolność koncentrowania się na osobach i zjawiskach, dzięki którym w naszym kraju stężenie absurdu utrzymuje się na odpowiednio wysokim poziomie. Połączenie trafnej obserwacji z trafną muzyką może czasem wywoływać efekt piorunujący – dowodów mamy tu co najmniej kilka.

Układ płyty – z bonusowo dodanym materiałem z wcześniejszych albumów – nawiązuje do „dodatkowych atrakcji” proponowanych na wydawnictwach pirackich. Natomiast od strony muzycznej jest tak, jak zwykle. Wirtuozerskie żonglowanie stylami i tak zwany śmiech rozpaczliwy. Nie brakuje punkujących, najbardziej kojarzących się z Piersiami numerów (wszystkie Przerywniki), ostra jazda pojawia się zresztą już na samym początku w ironicznej Pieśni o Małyszu, a „góralszczyzna” – w Powróćże komuno II. Najbardziej jajcarsko (cały czas na maksymalnej górze) zaśpiewane Różowe gadu-gadu to istny miód na duszę tej garstki dziwaków, którzy dostrzegają inne sposoby porozumiewania się, niż za pomocą komputera. Z kolei Piosenka z takim tekstem, żeby w radiu puszczali w warstwie słownej nawiązuje do szczególnie modnych szlagierów z ostatnich lat. Natomiast Ordynacką warto byłoby puścić w szkole przy omawianiu gwar środowiskowych – natrafiamy tu na żargon tradycyjnego warszawskiego menela (notabene dużo bardziej sympatyczny od slangu meneli współczesnych). Za sprawą klimatu Bo to taki kraj (nawiasem mówiąc: kapitalne trąbki!) przenosimy się nawet w lata pięćdziesiąte, by naraz powrócić do współczesności za sprawą – nie pierwszego już – nawiązania do Samoobrony. Posłowie tej partii jednak nadzwyczajnie działają na wyobraźnię rockmanów: Big Cyc zareagował wprawdzie wcześniej, za to ekipa Kukiza z większą finezją. Numer trzynasty to – zgodnie z tytułem – stylowe tango: posłanko Beger, to tango jest dla ciebie (...) ach, nadużywaj swojej władzy, do jakiejś rury przykuj mnie... Natomiast kończące właściwą część albumu Nie gniewaj się Janek to kapitalna parodia stylistyki hiphopowej, ukazująca – wcale niewesołe – reguły hiphopowego biznesu. Tekst cytuję według książeczki: to łatwy jak skurwysyn dostęp do kapuchy/ wystarczy walnąć ryma i zajebać komuś lupy. ---Paweł Brzykcy, terazrock.pl

download (mp3 @128 kbs):

uploaded yandex 4shared mega mediafire solidfiles zalivalka cloudmailru oboom

back

1.	Widzę cię w zieleni	02:31
2.	Jedziemy autostopem	02:45
3.	Dwudziestolatki	02:14
4.	Matura	04:28
5.	Nikt na świecie nie wie	02:46
6.	Na moście w D`Avignon	02:09
7.	Umówiłem się z nią na dziewiątą	03:01
8.	Niedziela będzie dla nas	03:47
9.	Poszłabym za tobą	03:40
10.	Baw się w ciuciubabkę	03:34
11.	Gdybyś kochał hej	03:01
12.	Płonąca stodoła	02:50
13.	Szanujmy wspomnienia	02:44

Muzycy:
Rafał Jezierski "Jezioro" – guitar, vocals
Paweł Kukiz - vocals
Krzysztof Wiercigroch - 	drums
Ireneusz Zarzycki – bass guitar
Tomasz Żelasko	 - guitar
+
Bogdan Boratyn - vocals
Artur Gadowski	 - vocals
Kasia Kowalska	- vocals
Anna Najman "Anja Orthodox"	- vocals
Tomasz Olejnik "Oley" - vocals
Kazimierz Staszewski "Kazik" – vocals

Zespół Piersi powstał w 1984 roku w Niemodlinie na gruzach formacji Hak, założony przez wokalistę Aya RL Pawła Kukiza, Rafała "Jezioro" Jezierskiego, Zbyszka "Dziadka" Moździerskiego i Orina. Od razu przylgnął do niego wizerunek prześmiewcy, przecież muzycy zamiast tekstów zaangażowanych - obowiązkowych dla punkowych grup - wykorzystywali poezję socrealizmu (m.in. Tuwima, Gałczyńskiego i Brzechwy) z tomiku "Idzie wojsko i śpiewa - piosenki dla dziecięcych zespołów artystycznych o wojsku" wydanego przez Ministerstwo Obrony Narodowej - w ten przewrotny sposób wyprowadzając w pole bezsilną cenzurę.

Taki repertuar dał zespołowi miejsce w "złotej ósemce" festiwalu w Jarocinie '84. Do czasu wydania pierwszej płyty zatytułowanej "Piersi" przez zespół przewinęli się jeszcze: Krzysztof Wiercigroch, Leszek "Duce" Jakubowski, Wojtek "Amorek" Cieślak, Krzysztof "Kuba" Feliński, Ołtarzyk.

Album "Piersi" ukazał się w 1992 roku i nagrał go zespół w trzyosobowym składzie Kukiz - Jezioro - Dziadek. Najpopularniejszym fragmentem płyty okazała się prowokacyjna satyra na współczesne zachowanie kleru "ZCHN zbliża się" do melodii kościelnej "Pan Jezus już się zbliża", za którą grupa została oskarżona przez partię ZCHN o obrazę uczuć religijnych i ciągana po sądach. Płyta zawierała jeszcze utwory: "Marsz KPN", "Jestem ajron men", "Nie bój się Jonek" oraz "Rezerwę". W sesji gościnnie wziął udział gitarzysta Edmund Stasiak (Emigranci, eks-Lady Pank). Sukces "Piersi" umożliwił grupie częste koncerty już z Wiercigrochem - m.in. na Odjazdach '92 w Katowicach (Piersi pojawiły się jeszcze tam dwukrotnie) oraz w Jarocinie '92 i '93. Szczególnie udany był ostatni z wymienionych koncertów , na którym Kukiz śpiewał w stroju Batmana i w gumofilcach.

W drugiej połowie roku 1993 Piersi - już bez Dziadka, zastąpionego przez Zbigniewa Monterskiego, a także z drugim gitarzystą Tomkiem Żelasko - wydały album "My już są Amerykany", na którym wyśmiewały heavy metal ("Suka ciemna" z muzyką Nazareth "Miss Misery", "Satany"), piłkarskich kibiców ("Ułani" zaśpiewani przez Kukiza ze śląskim akcentem), biznesmenów nowej daty ("On nie jest cham" z muzyką Electric Light Orchestra "Don't Bring Me Down"), wreszcie powszechną amerykanizację polskiego rocka (piosenka tytułowa). Ponadto muzycy sięgnęli do skarbnicy folkloru ("Idę przez Lwów", "Hej panienki posłuchajcie"), do ckliwej estetyki charakterystycznej dla lat 20. ("Leżę"), a nawet do estetyki typowego kiczu (największy przebój z płyty - "Nie samym chlebem człowiek żyje", do którego teledysk zdobył główną nagrodę na przeglądzie Yach Film Festival w 1994 roku w Sopocie).

W roku '94 ukazała się kaseta "Live '93 będąca zapisem całego występu Piersi w "stolicy polskiego rocka". W wersjach koncertowych piosenki zabrzmiały dużo ostrzej niż w wersjach studyjnych - wręcz punkowo. 24 września' 94 grupa obchodziła swoje dziesięciolecie. w rodzinnym mieście muzyków – Niemodlinie. Scenę ucharakteryzowano na wiejską chałupę, pośrodku której stał stół z dużą ilością jadła i napitku, a obok drewniany wychodek. Impreza zaaranżowana na wiejskie wesele, przyciągnęła wielu gości - Kazika, Acid drinkers, Closterkeller, T.Love, Big Cyc, Skawalkera, Proletaryat. Sami jubilaci zaprezentowali się z nowym basistą Ireneuszem Zarzyckim. Kilku uczestników koncertu X - lecie Piersi, a także m.in. Kasia Kowalska, zaśpiewało na następnej płycie grupy - "60/70", firmowanej szyldem Piersi i Przyjaciele, a wydanej jeszcze w roku 1994 - wypełnionej nowymi wersjami standardów polskiego big beatu.

Po wydaniu "60/70" Piersi... rozwiązały się. --- muzyka.onet.pl

download:  uploaded anonfiles gett yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back

01. Barock - 2:22
02. Satany - 3:20
03. O, Partyjo! - 3:36
04. Suka ciemna - 3:15
05. Hej panienki, posłuchajcie - 1:59
06. Gdzie mi tam do nich - 2:35
07. Ułani - 2:56
08. Idę przez Lwów - 3:00
09. On nie jest cham - 2:58
10. Nie samym chlebem człowiek żyje - 4:14
11. Rodzina słowem silna - 1:40
12. Leżę - 1:45
13. My już są Amerykany - 4:38
14. Rzucam palenie - 1:24
15. ZCHN - Jarocin `93 - 1:38
16. Paranoid - Jarocin `93 - 4:11

Acoustic Guitar, Backing Vocals – Rafał "Jezioro" Jezierski
Bass – Zbigniew Mousterski
Drums – Krzysztof Wiercigroch
Guitar – Tomasz Tschelas
Vocals, Keyboards – Paweł Kukiz

Zespół Piersi powstał w 1984 roku w Niemodlinie na gruzach formacji Hak, założony przez Pawła Kukiza, Rafała "Jezioro" Jezierskiego, Zbyszka "Dziadka" Moździerskiego i Orina. Od razu przylgnął do niego wizerunek prześmiewcy. Album "Piersi" ukazał się w 1992 roku. Najpopularniejszym fragmentem płyty okazała się prowokacyjna satyra na współczesne zachowanie kleru "ZCHN zbliża się" do melodii kościelnej "Pan Jezus już się zbliża", za którą grupa została oskarżona przez partię ZCHN o obrazę uczuć religijnych i ciągana po sądach. Sukces "Piersi" umożliwił grupie częste koncerty - m.in. na Odjazdach '92 w Katowicach (Piersi pojawiły się jeszcze tam dwukrotnie) oraz w Jarocinie '92 i '93. Szczególnie udany był ostatni z wymienionych koncertów , na którym Kukiz śpiewał w stroju Batmana i w gumofilcach.

W drugiej połowie roku 1993 Piersi wydały album "My już są Amerykany", na którym wyśmiewały heavy metal ("Suka ciemna" z muzyką Nazareth "Miss Misery", "Satany"), piłkarskich kibiców ("Ułani" zaśpiewani przez Kukiza ze śląskim akcentem), biznesmenów nowej daty ("On nie jest cham" z muzyką Electric Light Orchestra "Don't Bring Me Down"), wreszcie powszechną amerykanizację polskiego rocka (piosenka tytułowa). Ponadto muzycy sięgnęli do skarbnicy folkloru ("Idę przez Lwów", "Hej panienki posłuchajcie"), do ckliwej estetyki charakterystycznej dla lat 20. ("Leżę"), a nawet do estetyki typowego kiczu (największy przebój z płyty - "Nie samym chlebem człowiek żyje", do którego teledysk zdobył główną nagrodę na przeglądzie Yach Film Festival w 1994 roku w Sopocie). --- muzyka.onet.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire uloz.to cloudmailru uptobox ge.tt

back

01. Kujawiak
02. Marsz KPN
03. ZChN zbliża się
04. Nie bój się, Jonek...
05. Cup, cup, cup
06. Jestem ajron men
07. Rezerwa
08. Lombardino
09. Silesian song
10. Idą chłopcy
11. Miła
12. W Poroninie
13. Kongres pokoju
14. Milicjant

Muzycy:
Paweł Kukiz (śpiew)
Rafał "Jezioro" Jezierski (gitara)
Zbigniew "Dziadek" Moździerski (gitara basowa)
Krzysztof Wiercigroch (perkusja)
+
Andrzej "Oli" Olszewski (perkusja)
Wojciech Cieślak (gitara)
Leszek Jakubowski "Duce" (gitara)
Grzegorz Piwkowski (chórki)
Edmund Stasiak (gitara)

W 1984 roku podczas pobytu w Jarocińskim Ośrodku Kultury w ręce Pawła Kukiza trafiła książeczka wydana przez Ministerstwo Obrony Narodowej, zatytułowana "Idzie wojsko i śpiewa - piosenki dla dziecięcych zespołów artystycznych o wojsku". Wypełniały ją socrealistyczne teksty Brzechwy, Tuwima i Janczarskiego. Po krótkim zastanowieniu zapadła decyzja - to trzeba zagrać! Skompletowany naprędce zespół pod nazwą Piersi, w którego skład oprócz Kukiza weszli także Rafał "Jezioro" Jezierski, Zbyszek "Dziadek" Możdzierski i Orin, znalazł się wśród laureatów festiwalu. Po imprezie działalność Piersi osłabła, radio i telewizja nie były gotowe na promocję takiego zespołu.

W demokratycznej już Polsce Kukiz mógł wrócić do grania z Piersiami, wcześniej blokowanymi przez cenzurę. W 1992 roku zespół wydał pierwszą płytę, zatytułowaną po prostu "Piersi". Znalazła się na niej kompozycja "ZChN zbliża się", z prowokacyjnym, satyrycznym tekstem piętnującym niektóre zachowania kleru napisanym do znanej melodii kościelnej. Zespół oskarżano o obrazę uczuć religijnych, odbyło się kilka rozpraw. Kukizowi, jako autorowi tekstu, groziły dwa lata więzienia. Ostatecznie wydano wyrok uniewinniający, a towarzyszące temu zamieszanie tylko pomogło w promocji. --- muzyka.wp.pl

download:  uploaded anonfiles gett yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back

01. Bałkanica
02. Pigułka szczęścia
03. Huana
04. Ciacho
05. Kowalscy
06. Komornik
07. Cymbały
08. Idą zbójcy
09. Pali się
10. Kiedy jadę
11. Meksykańska fala
12. Miłość w rytmie disco
13. Dubstepolo
14. Skóra 2013
15. System
16. The USA
17. Smooth pigułka

    Adam "Asan" Asanov - wokal
    Marek "Mały" Kryjom - wokal, instrumenty perkusyjne
    Adam "Hans" Kłos - gitara, wokal
    Zbigniew "Dziadek" Moździerski - gitara basowa, instrumenty klawiszowe, wokal
    Marcin "Manio" Papior - perkusja
    Marcin "Rospor" Respondek - puzon
    Erwin Żebro – trąbka
+
    Jacek "Dżej Dżej" Jędrzejak - gościnnie wokal (2)
    Trebunie-Tutki - gościnnie (8)
        Krzysztof Trebunia-Tutka - skrzypce, wokal
        Andrzej Polak - gościnnie wokal, skrzypce
        Jan Trebunia-Tutka - gościnnie wokal, skrzypce, wokal
        Anna Trebunia-Wyrostek - basy podhalańskie
    Andrzej Polak - gościnnie wokal (8)
    Andrzej Nowak - gościnnie wokal (10)
    Tomek "Lipa" Lipnicki - gościnnie wokal (11)
    Rafał "Jezioro" Jezierski - gościnnie wokal (14)
    Paweł Golec - gościnnie puzon (2, 4, 9)
    Łukasz Golec - gościnnie trąbka (2, 4, 9)

Piersi bez Pawła Kukiza, a jednak przez większą część tej płyty nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia właśnie z Piersiami. Ten zespół słynął z żonglowania stylistykami, zamiłowania do pastiszu – tak jest i tutaj, a różnorodność jeszcze wzmocnił udział licznych gości, niekiedy z innych muzycznych kręgów. Jednak w propozycjach formacji zawsze był wspólny mianownik za sprawą głosu wokalisty i odpowiedniego wyważenia kpiarstwa i rockowej, czadowej estetyki. Wobec zawartości Piersi i Przyjaciele 2 (najwięcej muzyki napisali basista Zbigniew „Dziadek” Moździerski i nowy frontman Adam „Asan” Asanov, również autor znakomitej większości tekstów) mylący jest przebój Bałkanica – nie ma w nim rockowego pazura, drapiącego w wielu innych nagraniach. Jest za to biesiadno-tanecznie. Hitową piosenkę skomponować trudno, doceniam więc chwytliwość, aczkolwiek taka estetyka (plus przekaz tekstowy, z tym: Przynieście dla mnie wina dzban/ Potem ruszamy razem w tan) to nie moje klimaty. Pigułka szczęścia jest już rockowa, ale utwór, śpiewany przez Jacka Jędrzejaka z Big Cyca, przypomina wczesne poczynania tego właśnie zespołu (tym bardziej, że tekst jest ironiczny wobec polityków).

Dalej robi się już stricte piersiowo. W niby-latynoskiej, pełnej trąbek Huanie (pierwszy z trzech numerów z udziałem braci Golców), w Idą zbójcy, z opracowaniem tradycyjnego motywu i pierwszoplanową rolą zespołu Trebunie Tutki („góralszczyzna” była zawsze w muzyce Piersi obecna), a także w czadowym Kiedy jadę, gdzie z „motocyklowym” tekstem idealnie współgra udział Andrzeja Nowaka z TSA i Złych Psów. Owszem, znajdziemy kilka utworów przeciętnych, jak Pali się, Ciacho czy The USA (z wiele razy słyszanym, udawanym amerykańskim akcentem), ale i kompozycje znakomite! System zawiera partie dęciaków podobne w klimacie do tych z Bałkanicy, lecz także ostre riffy i fragmenty niczym z ludowej przyśpiewki (la la la la laj, biegnie chłopak do dziewczyny przez zielony gaj). Wesołe? A skąd. To rzecz z mocnymi wersami: A gdyby tak choć raz powiedzieć wojnie pass, zaprzestać w imię Boga zniewalać i mordować czy wybornie ironicznym: Interes się nie kręci, zmartwieni prominenci.

Nowy wokalista na całej płycie daje dowód umiejętności śpiewania „plastycznego”, a tu mamy rewelacyjne zdzieranie gardła. Zakochany chłopak nie dobiegł, gdyż kula szybsza jest, zaś puenta utworu brzmi: Chory jest ten świat, żeby za dolara brata zabił brat. Odlot – ale już na innym poziomie przekazu – to Komornik. Utwór niemal w całości „zrobiony paszczami”: grobowe bim-bam naśladuje bicie dzwonu, ale pochodzi także od czasownika „bimbać”. Bohater bimbał całe życie, więc komornik zabrał mu telewizor, pralkę i dvd... a co jeszcze, posłuchajcie sami. Kolejny strzał: Dubstepolo. Tytuł mówi wszystko o rytmie i partii klawiszy (brawo za połączenie!), zaś owo Zaraz ci przyniosę fiołków pięć/ Bo na miłość z Tobą miałbym chęć – zaśpiewane z zaangażowaniem, którego nie powstydziłby się frontman zespołu Akcent – sprawia, że numer jest jednocześnie chwytliwy i zabawny. W Miłości w rytmie disco jest tanecznie, ale i z rockowym drive'em (a najpierw zapowiedzią, że gra zespół Cellulitis). Są jeszcze Kowalscy, gdzie po orientalizującym wstępie wchodzi heavy riffowanie, a refren to... reggae (połączenie, okazuje się, wcale nie karkołomne), ponadto Skóra 2013 (z udziałem i współautorstwem byłego muzyka Piersi, Rafała „Jezioro” Jezierskiego, wcale nie nowa wersja Skóry Ayi RL) i wreszcie Meksykańska fala, z udziałem Tomka Lipnickiego i jego tekstem, montypythonowsko-gombrowiczowskim: Gwizdek sędziego, to druga połowa/ Meczu na więcej kultury w głowach. Wyobrażacie sobie tłumy szalikowców, które zgodnie recytują na stadionie Staffa, Miłosza czy Szymborską? ---Paweł Brzykcy, terazrock.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru oboom uplea

back

01. Szał 4:16
02. Po Tamtej Stronie I Obok Ciebie 3:24
03. Pobłogosław Biednym 2:37
04. Policja
05. Ty Dałaś Mi Wyrok 4:07
06. Miasteczko South Park 3:00
07. Tańczę 4:47
08. Lecą Bociany 4:47
09. Rowerek 1:57
10. Mówię Do Widzenia 4:01
11. Państwo Wielkiej Powszechnej Niemocy 2:40
12. Młode Tłoki 4:58
13. Żywot Staruszka - Track Nadplanowy 3:49

Marek Kryjom - Acoustic Guitar, Vocals 
Zbigniew "Dziadek" Moździerski - Bass
Krzysztof Wiercigroch - Drums 
Wojciech Cieślak - Guitar, Acoustic Guitar, Bass 
Paweł Kukiz - Vocals, Keyboards, Loops 
+
Krystian Broniarz – Alto saxophone
Maciej Gładysz - Guitar
Łukasz Golec - Trumpet
Paweł Golec - Trombone
Kacper Kryjom - Vocal
Natalia Kryjom - Vocal
Dominika Kurdziel - Vocal
Adam Lomiana – Hammond organ
Piotr Marzec "Liroy" - Vocal
Artur Włodkowski – Alto and tenor saxophone

Najnowsza płyta Pawła Kukiza świadczy o tym, że jest to niewątpliwie najbardziej kontrowersyjny artysta polskiej sceny rockowej. Jego nowy album to swego rodzaju autorski komentarz muzyczny politycznych i społecznych wydarzeń jakie mieliśmy okazję obserwować w minionych latach w naszym kraju. Na płycie znajdziemy mieszankę różnych stylów: od ostrego rocka, poprzez hip-hop i disco, na muzyce latynoskiej i ludowej kończąc. Duże zróżnicowanie muzyczne i sugestywność tekstów, autorstwa samego Pawła Kukiza, to na pewno atuty "Pieśni Ojczyźnianych". Pierwszym singlem zwiastującym nową płytę było "Miasteczko South Park". Utwór pojawił się w tym samym czasie, kiedy film pod tym samym tytułem wchodził na ekrany. To bynajmniej nie jest zbieg okoliczności - artysta jest zagorzałym fanem tego rysunkowego widowiska i dlatego zdecydował się nagrać "Miasteczko...", a tym samym promować "kultowy" już film. --- inbook.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to mega 4shared cloudmailru gett

back

01. Powróć że Komuno 3:18
02. W Tym Kraju Wszystko Może Się Zdarzyć 2:18
03. Bolszewicy Na Mszy, Czyli Pieśń O Cudownym Nawróceniu 2:09
04. Do Warszawy Jadą Pany 1:49
05. Nudzi Mi Się 4:03
06. Różnie Bywa 1:42
07. Będziemy Piwo Pić 3:11
08. Zgubne Skutki Picia Wódki 3:51
09. Maryna 4:00
10. Dnia 15-go Sierpnia 1:59
11. O, Miły Doktorze!!! 1:43
12. Witaj, Dziecię Miłe... 2:05
13. Jestem Ajron Men - Remix 2:27
14. Kurze Móżdżki 2:36
15. Zośka 3:36

Paweł Kukiz - wokal
Marek Kryjom - harmonijka ustna, wokal
Wojciech Cieślak - gitara
Leszek Jakubowski - gitara, wokal wspierający
Zbigniew Moździerski - gitara basowa, wokal wspierający
Krzysztof Wiercigroch – perkusja
+
Renata Gabryjelska – pisk (2)
Rafał Jezierski - gitara (13)

W 1984 roku Kukiz ponownie, tym razem z Aya RL, występował w Jarocinie. Podczas pobytu w Jarocińskim Ośrodku Kultury w jego ręce trafiła książeczka wydana przez Ministerstwo Obrony Narodowej, zatytułowana "Idzie wojsko i śpiewa - piosenki dla dziecięcych zespołów artystycznych o wojsku". Wypełniały ją socrealistyczne teksty Brzechwy, Tuwima i Janczarskiego. Po krótkim zastanowieniu zapadła decyzja - to trzeba zagrać! Skompletowany naprędce zespół pod nazwą Piersi, w którego skład oprócz Kukiza weszli także Rafał "Jezioro" Jezierski, Zbyszek "Dziadek" Możdzierski i Orin, znalazł się wśród laureatów festiwalu. Po imprezie działalność Piersi osłabła, radio i telewizja nie były gotowe na promocję takiego zespołu.

Kukiz wrócił do pracy z Aya RL. W 1989 wydał z zespołem drugą płytę. Była ona jednak zbyt trudna w odbiorze i nie odniosła większego sukcesu. W zespole narastały napięcia, w wyniku których Kukiz rozstał się z kolegami. Okres zmian ustrojowych zmusił muzyka do emigracji z powodu trudnej sytuacji finansowej. Wyjechał do Niemiec, gdzie zajmował się m.in. montowaniem konstrukcji stalowych.

W tym czasie związał się na krótko z zespołem Emigranci, z którym wylansował hit "Na falochronie". Sukces singla skłonił ich do wydania debiutanckiej płyty "Rosja i Ameryka". W demokratycznej już Polsce Kukiz mógł wrócić do grania z Piersiami, wcześniej blokowanymi przez cenzurę. W 1992 roku zespół wydał pierwszą płytę, zatytułowaną po prostu "Piersi". Znalazła się na niej kompozycja "ZChN zbliża się", z prowokacyjnym, satyrycznym tekstem piętnującym niektóre zachowania kleru napisanym do znanej melodii kościelnej. Zespół oskarżano o obrazę uczuć religijnych, odbyło się kilka rozpraw. Kukizowi, jako autorowi tekstu, groziły dwa lata więzienia. Ostatecznie wydano wyrok uniewinniający, a towarzyszące temu zamieszanie tylko pomogło w promocji.

Kolejne płyty to kolejne sukcesy i koncerty w całej Polsce. Zespół bawił się konwencjami, nagrywając prześmiewcze utwory utrzymane w skrajnie odmiennych stylach. Piersi hucznie obchodziły 10-lecie w 1994 roku. W Niemodlinie, gdzie odbywały się próby zespołu, miał miejsce wielki plenerowy koncert stylizowany na wiejskie wesele. Na scenie przy suto zastawionych stołach zasiedli goście, wśród których znaleźli się m.in. Kazik, Kasia Kowalska, zespoły Acid Drinkers i T.Love. Cześć z nich wzięła później udział w nagraniu płyty "60/70", sygnowanej jako Piersi i Przyjaciele, na której znalazły się nowe wersje klasyków polskiej piosenki. Popularność zespołu przestała jednak z czasem odpowiadać Kukizowi, któremu znudziła się rola narodowego błazna. Jesienią 1994 roku Piersi zawiesiły działalność.

Niespodziewanie rok później na półki sklepowe trafiło nowe wydawnictwo Piersi - "Powrót do raju". Album zdominowały teksty komentujące zdobycie władzy w kraju przez obóz postkomunistyczny. --- muzyka.wp.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea

back

1 	Wiecna 	2:02
2 	Gorzałeczka - Kochaneczka 	3:47
3 	To Przesłuchanie, Chamie 	0:55
4 	Wyrzucił Mnie Z Roboty... 	2:27
5 	Siwy Koniu, Siwy 	0:45
6 	Gnaj Koniku Kopytniku... 	3:40
7 	Co Masz W Sobie Takiego? 	3:49
8 	Oszukałaś Mnie... 	2:37
9 	Adios Czikita, Adios... 	4:11
10 	Całuj Mnie 	4:18
11 	O, Hela !!! 	3:36
12 	Małżeństwo Na Wieczne Ślubowanie 	1:49
13 	Starem Zjechany Jadę 	4:40
14 	No To Jeszcze Raz 	3:01
15 	Męki Pokonsumpcyjne 	0:35
16 	Syn Nam Się Narodził !!! 	3:54
17 	Impresje Nacjonalistyczne - Czyli Rzecz O Syna Wychowaniu 	2:39
18 	Chodź Tu Miła 	2:29
19 	Corridowy Bonus 	0:25

Wojciech Cieślak  - guitar, vocals
Marek Kryjom  -  banjo, flute, harmonica, vocals
Paweł Kukiz  - keyboard, vocals
Zbigniew Moździerski "Dziadek"  -  bass guitar, backing vocals
Krzysztof Wiercigroch  - drums

Na początek drobna niespodzianka. No bo nie jest to już płyta Piersi, tylko Kukiza i Piersi. Prawdę powiedziawszy, nie ma się czemu dziwić. Paweł jest przecież postacią znaną już nie tylko w rockowym światku. Jego nazwisko na okładce płyty może być dodatkowym magnesem dla potencjalnego nabywcy...

Poza tym jednak bez zmian. Czego spodziewać się po Piersiach, wie każdy. Że będzie czadowo. Trochę punkowo i metalowo, a trochę ludowo. Trochę po góralsku, a trochę po śląsku. I że do tego będzie wesoło, bo Paweł Kukiz na pewno dopisze do swoich piosenek jakieś zabawne historyjki, do których zainspirowało go to wszystko, co można przeżyć, zobaczyć i usłyszeć w naszym pięknym kraju...

I dokładnie to wszystko można znaleźć na tej płycie. Tyle, że tym razem Kukiz z kolegami postanowili ułożyć swoje piosenki w jedną historię. Słuchamy więc na Raju na ziemi opowieści o pewnym Janie i jego miłosnych perypetiach z niejaką Heleną. Słuchamy, i zastanawiamy się, czy aby taka formuła jest dla Piersi najlepszym rozwiązaniem. No bo niby wszystko jest w porządku. Jest ta dobrze znana energia, jest typowa dla Kukiza ironia i przewrotność. Jest też kilka naprawdę chwytliwych piosenek. Czadowo–góralska Wiecna. Albo też mocno ludowa Gnaj koniku kopytniku. Trochę jakby cygańska, czy może bardziej węgierska Oszukałaś mnie. Wyrazista, rockowa Całuj mnie. Albo nawet trochę zakręcona, rozbujana Co masz w sobie takiego?...

A jednak czegoś tu brakuje. Czego? Nie wiem do końca. Być może piosenki z Raju na ziemi są za bardzo stonowane. Może brak im tej ciętości, tej ostrości, którą odnaleźć można na wcześniejszych albumach grupy. A może po prostu nikt ostatnio nie wkurzył porządnie Kukiza. Bo przecież najlepsze utwory pisał właśnie wtedy, gdy chciał komuś przyłożyć. Nieważne, komu. Komunistom albo Kościołowi. Disco polo albo „Solidarności”. Tym razem wygląda na to, że Paweł chce nas przede wszystkim rozśmieszyć. I nic więcej. ---Robert sankowski, terazrock.pl

download (mp3 @128 kbs):

uploaded yandex 4shared mega gett mediafire solidfiles zalivalka cloudmailru oboom

back