01.Blues and Rock
02.Kominiarz Johny
03.Czlowiek bez swojej twarzy
04.Rock and Rolla kazdy zna
05.Gdybys miał dwa zycia
06.Inwokacja wedrownego szklarza
07.Rowny był gosc
08.Ludzie cos mi tutaj nie gra
09.Ja to sie ciesze byle czym
10.Za jasna rzeka
11.Cały swiat jasnieje
12.Stopin'in the Savoy
13.Kiedy swiat jest wiecej wart
14.Do tych dni kolorowych dni
15.Szssta rano na trasie
16.Rock and Roll i ja

Musicians:
Wojciech Skowroński – vocals, piano
Andrzej Iskra – bass
Przemysław Lisiecki – drums
Maciej Dobrzyński, Maciej Winiewicz – percussion
Ewa Góra, Halina Zielińska, Krystyna Stolarska – vocals

Jeśli ktoś kojarzy rock wyłącznie z Genesis i Deep Purple, to debiutanckim albumem Wojciecha Skowrońskiego może się rozczarować. Zresztą nazwa albumu - jednocześnie jego grupy - może nieco mylić. Muzyka wypełniająca płytę to mieszanina bluesa, soulu, rock'n'rolla, rhythm'n'bluesa i jazzu. Jest to jednak miesznina, która ma w sobie tyle energi, witalności i siły, co muzyka rockowa. I ta właśnie siła łaczy świat muzyki Wojciecha Skowrońskiego ze światem rocka.

Album dość dobrze obrazuje muzyczne zainteresowania artysty. Z upodobaniem stosował scat, podpierając go fortepianem. Skowroński boweim - tak, jak np. Ray Charles czy Jerry Lee Lewis - był śpiewającym pianistą. Takim, który grę i śpiew traktował jako jedność. Mógł szeptać, mógł zdobyć się na krzyk. Pod względem ekspresji - nie miał sobie równych. I mimo, iż jego następne płyty powielały pomysły debiutu, to ta pierwsza naprawdę warta jest poznania.

Ciekawe, że każde nagranie jest inne, o indywidualnym charakterze, a mimo to - całość jest spójna. Z pewnością częściowo jest to zasługa skromnego instrumentarium, obejmującego piano, bas i perkusjonalia. Niektóre z nagrań wzbogacono o organy Hammonda. Jeśli ktoś chciałby zaszufladkować muzykę, jaka wypełnia ten album, byłby problem. Kominiarz Johnny to przebojowa, czerpiąca z country i soulu piosenka. Rock And Rolla każdy zna to - zgodnie z tytułem - rock'n'roll w duchu Billa Haleya. Blues and Rock to luźna, rozimprowizowana forma o soulowym rodowodzie, z niesamowitymi popisami wokalnymi artysty (swobodą dorównuje Thijsowi van Leerowi z Focusa w koncertowej wersji Hocus Pocus). Równy był gość to żywy, bluesowy kawałek. A Inwokacja wędrownego szklarza to mocny soul-rock (jeśli można tak to nazwać), czy raczej afro-rock - dużo perkusji, Hammondy i przejmujący śpiew. Prawda, że to różnorodny album?

Na marginesie chcę wyjaśnić, że soul utożsamiam z żywiołowym graniem Jamesa Browna, a nie wyciem jakiejś Whitney Houston.

Wracając do Blues & Rock. Jeśli traficie na tą płytę, a nie gardzicie przyjemną, niekoniecznie stricte rockową, ale o niesamowitej sile wyrazu muzyką - kupcie ją. Na CD wydano ją wraz z drugim albumem artysty, troszkę gorszym (z przebojem Ja to się cieszę byle czym). A na winylu można ją kupić za grosze - mój egzemplarz kosztował 2 złote. Zresztą większe sumy również nie będą pieniędzmi wyrzuconymi w błoto. Wręcz przeciwnie. --- Michał "Art" Wilczyński, rockmagazyn.pl

download:  uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

1. Ja to się cieszę byle czym
2. Lecz głupiego życia żal
3. Miałem sen
4. Rock and Rolla każdy zna
5. Nas trzech
6. Za rok
7. Kominiarz Johny
8. Gdybyś miał dwa życia
9. Alleluja, kocham ją
10. Trochę żal
11. Człowiek bez swojej gwiazdy
12. Do tych dni, kolorowych dni
13. Ludzie coś mi tutaj nie gra
14. Rock and Roll i ja
15. Za jasną rzeką
16. Szósta rano na trasie
17. Poczułem bluesa
18. Wołaj, czekaj, wspomnij mnie
19. Równy gość

Pianista, wokalista, aranżer, klarnecista, kompozytor. Ukończył ŚSM w klasie klarnetu, studiował na AM w Poznaniu. W 1962 roku został pianistą dixielandowego STORYVILLE JAZZ BAND. Rok później znalazł się w finale II Ogólnopolskiego Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Przez kilka miesięcy współpracował z zespołem CZERWONO CZARNI. W latach 1963-67 występował z poznańskim zespołem BARDOWIE. Zdobył z nim I miejsce w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Instrumentalnych, Wokalistów i Piosenkarzy. Wystąpił też w imprezach towarzyszących KFPP OPOLE '67 oraz w koncercie Nowe Twarze w Polskim Jazzie na MFMJ Jazz Jamboree '67 w Warszawie. Od stycznia do maja 1968 z Hubertem Szymczyńskim - bg i Jerzym Skowronkiem - dr utworzył trio HUBERTUSY, z którym 8-10 marca wziął udział w V festiwalu „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu, gdzie zdobył nagrodę publiczności oraz I nagrodę w kategorii wokalistów ex aequo z Marianną Wróblewską. Współpracował z zespołami DRUMLERSI (1968, udział w VI KFPP w Opolu w koncercie "Pieśń i piosenka jazzowa), NOWI POLANIE (jesień 1968, Dana Lerska - voc; Wojciech Skowroński - p, voc; Andrzej Nebeski - dr; Włodzimierz Wander - sax; Andrzej Mikołajczak - org; Zbigniew Karwacki - sax;) oraz GRUPA ABC ANDRZEJA NEBESKIEGO (1969, Wojciech Skowroński; Andrzej Nebeski; Hubert Szymczyński; Andrzej Mikołajczak; Zbigniew Karwacki i Aleksander Michalski - sax). Po odejściu z ABC w maju 1969 roku prowadził własne zespoły: Od 11 sierpnia 1969 TRIO BLUESOWE zwane też BLUES TRIO w składzie: Skowroński - p, voc; Kazimierz Plewiński - bg, h-ca; oraz Andrzej Nackoski - dr; którego w 1970 zastąpił Piotr Janton oraz Maciej Winiewicz, jako Na początku 1972 do grupy dołączył Maciej Dobrzyński, który pełnił funkcję managera, kierownika artystycznego oraz sporadycznie grał na instr. perkusyjnych. W tym składzie zespół włączył do repertuaru utwory rytm and blues i rock, co skłoniło Skowrońskiego do zmiany nazwy na BLUES & ROCK. Pierwsze występy zespołu pod tą nazwą odbyły się na X KFPP w Opolu oraz XV Festiwalu „Jazz Jamboree”.

19-22.10.1972 roku BLUES & ROCK nagrał pierwszą płytę koncertową w historii polskiej muzyki rock and rollowej tzw. „czwórkę”, zarejestrowaną podczas festiwalu „Jazz Jamboree”. Szczyt popularności zespołu przypadł na lata 1973-1974, gdy z grupą występował żeński chórek ROCK & BLUES w składzie: Ewa Górzanka (wł. Góra), Krystyna Stolarska oraz Halina Zielińska, którą zastąpiła później Teresa Głowacka. Wystąpili m. in. w XI KFPP w Opolu, „Poznańskich Muzykaliach”, „Częstochowskich Spotkaniach Jazzowych” (6-8.04.1973), „Dniach Kultury Polskiej” w Berlinie (1973), IV Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych” (1-3.06.1973) i „Intercopernicaliach” (14-17.09.1973).

W styczniu 1973 BLUES & ROCK zarejestrował pierwszą płytę długogrającą pt. „Blues And Rock” (opis w dyskografii). Grupa wylansowała takie przeboje jak: „Kominiarz Johnny”, „Blues to zawsze blues jest” (nagroda za interpretacje na XI KFPP w Opolu ’73), „Ludzie, coś mi tutaj nie gra”, „Alabama”, „Ja to się cieszę byle czym”… Latem 73 roku, z zespołem nawiązał kontakt gitarzysta Edmund Klaus. Wiosną 1975 roku nastąpiły kolejne zmiany personalne, Przemysława Lisieckiego zastąpił Eryk Kulm - dr, a Andrzeja Iskrę - Eugeniusz Orlicki - bg. Kulm opuścił zespół po niespełna trzy miesięcznej współpracy a jego następcą został Waldemar Majewski.

W roku 1975 Skowroński, wraz z zespołem, nawiązał współpracę z łódzką orkiestrą Karola Nicze, co zaowocowało wspólnymi trasami koncertowymi pt. "Kontrasty i porównania" również w roku następnym. Współpracowali także muzycy Andrzej Ellmann (g) i Zbigniew Karwacki (ts) a solistkami były Halina Frąckowiak, Elżbieta Wojnowska i Grażyna Łobaszewska. W kwietniu 1976 zespół wystąpił na „Międzynarodowej Wiośnie Estradowej”, po czym przygotował kolejny album pt. „Wojciech Skowroński”, który zarejestrowany został w maju 1976 (opis w dyskografii). Po zakończeniu trasy koncertowej w październiku 1976 roku zespół Blues And Rock został rozwiązany, czego następstwem było zawieszenie działalności Wojtka na ponad dwa lata. Wiosną 1978 roku Skowroński z Lisieckim utworzyli kolejny skład o nazwie NEW BLUES & ROCK, w którym znaleźli się basista Marek Wojciechowski i gitarzysta Andrzej Rogal. Był to bardzo trudny okres dla tego gatunku muzycznego, czego konsekwencją były sporadyczne wyjazdy już tylko na trasy krajowe. Warto dodać, że w pamięci Lisieckiego jak i Wojciechowskiego pozostały miłe wspomnienia koncertu w poznańskim klubie "Słońce" zagranego jesienią '78 roku.

Na początku lat 80-tych wyjeżdżał za granicę z zespołem WOYTEK S. BAND oraz WOJTEK S. TRIO, w którym oprócz Skowrońskiego grali Przemysław Lisiecki na perkusji i jego brat Wojciech Lisiecki na gitarze basowej. W dniach 8-10.05.1981 Wojtek wystąpił w „Rock Arenie” w Poznaniu. W 1984 prowadził swój zespół WOJTEK S. BOOGIE MAN w skład którego weszli Tomasz Dziubiński - g, i Przemysław Lisiecki - dr. Rok później zarejestrowany został materiał dla kolejnego albumu pt. „Fortepian i ja”, po nagraniu którego odbyła się trasa promocyjna płyty. Po zakończeniu trasy perkusistę Przemysława Lisieckiego zastąpił Wiesław Lustyk.

Wiosną 1986 roku WOYTEK BAND rozpoczął nagrania utworów do albumu pt. „Jak się bawisz?” w składzie: Skowroński, Dziubiński, Mikołajczak, Lustyk i Basa. Rok 1986 przyniósł historyczne trasy koncertowe, których organizatorem był Franciszek Walicki. 11 i 12 lipca w sopockiej „Operze Leśnej” odbyły się koncerty „OLD ROCK MEETING A.D. 1986”, w których udział brał m.in. Woytek Band. Koncerty te zostały zarejestrowane na pięciopłytowym albumie o tym samym tytule (opis w dyskografii). Skład zespołu tworzyli: Wojciech Skowroński - p, voc; Tomasz Dziubiński - g; Andrzej Mikołajczak - kdbs; Krzysztof Basa - bg; oraz gościnnie Andrzej Nebeski - dr;

13.09.1986 Skowroński z zespołem WOYTEK BAND w składzie: Skowroński, Mikołajczak, Dziubiński, Lustyk i Basa wystąpił na żywo w Studio HI-FI warszawskiej TV. Koncert ten emitowała TV Polska. Jesienią 1986 roku z zespołu odszedł Tomasz Dziubiński (otrzymał zagraniczny kontrakt), którego zastąpił Lech Niedźwiedziński z Leszna. Jesienią zespół z nowym gitarzystą wystąpił na koncercie Musicoramy w Kościanie. Był to także ostatni występ Krzysztofa Basy - jego miejsce zajął Zenon Strzałkowski. Nowy skład dokonał nagrania albumu pt. „Jak się bawisz?” do końca, co miało miejsce w czerwcu 87 roku. Warto dodać, że na album prawie wszystkie teksty napisał znakomity poznański autor Andrzej Sobczak.

W 1988 roku zespół wystąpił w „Domu Muzyki i Tańca” w Zabrzu w programie „Gwiazdy Mocnego Uderzenia”, zagrali Skowroński, Lustyk, Niedźwiedziński, Strzałkowski i nowy członek zespołu Jerzy Grabowski - kbds. Koncert ten był także emitowany przez TV Polską. Przed J. Grabowskim grali także Ryszard Szutta a po nim Zygmunt Szram (w 1987).

Skowroński występował także za granicą, m. in. w NRD, Czechosłowacji, RFN, ZSRR, Holandii, Belgii i Francji. Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR. solowych oraz z orkiestrą m.in. Alex Band - Aleksandra Maliszewskiego, orkiestrą Jerzego Miliana oraz orkiestrą Andrzeja Trzaskowskiego. Miał w swoim repertuarze standardy muzyki bluesowej, popularne przeboje rockandrollowe i utwory własne. Pod koniec 1990 roku Skowroński poważnie zachorował, czego przykrą konsekwencją było zrezygnowanie z koncertów. Długotrwałe leczenie i rehabilitacja doprowadziła do rozwiązania zespołu WOYTEK BAND, który był ostatnim zespołem Wojtka.

Wojciech Skowroński odszedł 17.01.2002 w Poznaniu po ciężkiej chorobie jaką jest nowotwór krtani i płuc, zostawił żonę Teresę i córkę Grażynę. --- wojciechskowronski.pl

download: uploaded yandex 4shared mediafire solidfiles mega zalivalka filecloudio anonfiles oboom

back

1. Ale to bedzie zabawa
2. Cały swiat jasnieje
3. Dobry Blues
4. Szelag boogie
5. Ludzie mowia
6. Fortepian i ja
7. Wesole boogie
8. Powrot po latach
9. Hallo czarna
10. Smieszne boogie

Musicians:
Wojciech Skowroński – harmonica, piano, vocals
Tomasz Dziubiński – guitars
Przemysław Lisiecki – drums, percussion

W kwietniu 1985 roku Wojciech Skowroński reaktywuje swoje TRIO z moim udziałem na gitarach akustycznej i elektrycznej i Przemkiem Lisieckim ma perkusji. Prawie codzienne próby nad nową płytą Wojtka odbywały się u niego w domu w Poznaniu przy ulicy Szelągowskiej. Razem z Wojtkiem wpadliśmy na pomysł, żeby tym razem zrezygnować z gitary basowej lub kontrabasu. W stylu boogie-woogie najważniejsza jest lewa ręka fortepianu oraz grube struny gitary a gitara basowa zaciemniała by to brzmienie. Znakomity efekt tego posunięcia jest słyszalny na płycie. W miesiącu maju był już gotowy prawie cały materiał na płytę Wojtka „Fortepian i Ja” na razie jeszcze bez tekstów piosenek. Nagrań wstępnych dokonał Andrzej Modrzejewski u Wojtka w domu. Wojtek śpiewa całą płytę tzw. skatem czyli akcentując sylaby bez konkretnych słów a był w tym nieporównywalnym mistrzem. Dzisiaj śpiew taki można porównać z amerykańskim rap’em.

Kaseta z tymi nagraniami jest u mnie w archiwum. W lipcu patronat nad zespołem przejmuje Wielkopolskie Towarzystwo Jazzowe (Wojciech Bednarski), oraz Estrada Poznańska. Wkrótce też rozpoczęły się trasy koncertowe po całym kraju oraz programy telewizyjne gdzie ogrywaliśmy i doskonaliśmy materiał na naszą nową płytę. Płyta „Fortepian i Ja” została nagrana w grudniu 1985 w studio „Giełda” w Poznaniu i wydana przez PolJazz. Była to pierwsza płyta w stylu boogie-woogie w Polsce.

Styl boogie-woogie powstał z połączenia elementów ragtime’u i pierwotnego bluesa na początku XX w. w Nowym Orleanie. Jest to specyficzna forma bluesów grana początkowo tylko na fortepianie, odznaczająca się ostinatowo i perkusyjnie traktowaną grą lewej ręki, podczas gdy prawa wykonuje improwizacje na podstawowy temat 12-taktowego bluesa. W marcu 1986 roku Wojtek częściowo zmienił i powiększył skład zespołu przez co zespół niestety zatracił swój pierwotny styl. Zespół dostał też zaproszenie do udziału w wielkiej imprezie „Old Rock Meeting”, która odbyła się w lipcu w Sopocie. W dalszym ciągu uważam Wojtka Skowrońskiego za artystę formatu światowego, któremu i dziś jeszcze niewielu może dorównać. Wystarczy tutaj za wszystko recenzja naszej płyty „Fortepian i Ja” wybitnego pianisty i wykładowcy Piotra Kałużnego. Jako człowiek był niezwykle koleżeński, bez nałogów i niesamowicie pracowity. Ćwiczyliśmy całymi dniami różne obiegniki unisono (fortepian z gitarą) ciesząc się muzyką.

Dzisiaj mamy wielu pianistów kontynuujących ten styl jak Maciej Markiewicz czy Michał Cholewiński, dla których nasza płyta była i pozostanie inspiracją. --- Tomasz Dziubiński, wojciechskowronski.pl

download (mp3 @128 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru oboom uplea gett

back

A1 	Ja To Się Cieszę Byle Czym
A2 	Za Jasną Rzeką
A3 	Cały Świat Jaśnieje
A4 	Stompin' In The Savoy
B1 	Kiedy Świat Jest Więcej Wart 		
B2 	Do Tych Dni, Kolorowych Dni 		
B3 	Szósta Rano Na Trasie
B4 	Rock And Roll I Ja

Musicians:
Wojciech Skowroński – piano, vocals	
Andrzej Iskra – bass guitar	
Edmund Klaus - guitar
Przemysław Lisiecki – drums

Wojciech Skowroński (ur. 11 lipca 1941, zm. 18 stycznia 2002) – polski pianista, i wokalista, aranżer, kompozytor.

Karierę rozpoczął na przełomie lat 50. i 60. w zespołach jazzowych,zaczynał od dixielandu.Współpracował z takimi grupami, jak Czerwono-Czarni, Bardowie, Hubertusy, Drumlersi, Nowi Polanie, Grupa ABC Andrzeja Nebeskiego(min.przebój „Moje ABC). Od początku lat 70. prowadził własne zespoły bluesowo- jazzowe (Trio Blues,Blues and rock).Muzyczny geniusz,niedoceniony w pełni za życia.Z 12-taktowego bluesa,czy wiekowego już boogie potrafił zrobic coś nowego,tchnać nowego ducha. –last.fm

download:  uploaded anonfiles 4shared ziddu mediafire hostuje sugarsync gett

back