1.	Allegro moderato
2.	Quasi notturno – Andante
3.	Allegro vivace

Nigel Kennedy – violin
Pomorska Philharmonic Bydgoszcz
Jacek Kaspszyk – conductor

At the age of ten Młynarski enrolled at the Conservatory of the Imperial Music Society in St Petersburg, studying the violin in Leopold Auer's class, composition under Anatol Ladov and instrumentation under Nicholas Rimsky-Korsakov. Having graduated with honours in 1889, he took the position of the second violinist in Leopold Auer's String Quartet and joined the Society's symphony orchestra. However, he shortly gave up these appointments for the sake of solo appearances, playing in concerts in St Petersburg, Minsk, Grodno, Kaunas, Vilna, Kiev, Odessa, Warsaw, Berlin, Leipzig, Magdeburg, Hannover, Mannheim, Augsburg and London from 1890.

Despite his successful virtuoso performances, Mlynarski abandoned the stage and devoted himself to teaching, taking over the violin class from Gustav Frieman at the school of the Imperial Music Society in Odessa in 1893 (one of his students there being Pawel Kochanski), conducting the students' orchestra and heading a string quartet. He then moved to Warsaw in 1897.

In 1898 Mlynarski's Violin concerto in D minor op. 11. won one of the five main prizes at the Ignacy Jan Paderewski Composition Competition in Leipzig. ---culture.pl

download: uploaded filecloudio yandex 4shared mediafire solidfiles mega nornar

back

Violin Concerto No. 2 in D major, Op. 16
1 I. Allegro moderato 8:50
2 II. Quasi notturno. Andante 6:58
3 III. Allegro vivace 8:00

Symphony in F major, Op. 14 'Polonia'
4 I. Andante 11:20
5 II. Adagio 9:37
6 III. Presto 6:24
7 IV. Moderato 11:48

Konstanty Andrzej Kulka - violin
Warsaw National Philharmonic Orchestra
Kazimierz Kord – conductor

One of Młynarskis significant works is the Symphony in F major Polonia op. 14, composed in 1910. But objectively speaking, his most distinguished achievement, in which a feeling for form, melodic invention and instrumentation devoid of extravagance yielded the most wonderful results, is represented by his last large work: the Violin Concerto No. 2 of 1916. The premiere of this work, led by the composer at the Warsaw Philharmonic (April 1920) with Paweł Kochański as soloist, met with a mixed reception. The audience was enchanted, but some critics struck out in caustic tones: The author does not at all hide the fact that he likes Tchaikovsky very much; the author obviously also gives consideration to Richard Strauss, but takes from him what can be taken exquisitely, with artistic moderation, so as not to rob him excessively, and at the same time not to, God forbid, do himself harm. --- Marcin Gmys, pwm.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

uploaded yandex 4shared mediafire mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio oboom

back

1. Penderecki: Polonaise	7:11

Weinberg: Polish Melodies Op. 47 No. 2
2.Adagio. Allegro	2:35
3.Andantino		3:16
4.Allegro		3:41
5.Allegro moderato		3:57

Emil Mlynarski: Symphony in F Major, Polonia Op. 14
6.Andante. Allegro		12:13
7.Adagio		10:10
8.Presto	6:30
9.Moderato		12:41

Warsaw Philharmonic Orchestra
Jacek Kaspszyk - conductor

When conceiving his Polonaise for orchestra, Penderecki used the fantasia form, not unfamiliar to Chopin, which is based on a primary theme, which, as the piece progresses, is being developed, transformed and subjected to several different variations. Richly orchestrated, it allows performers to create colours that overlap each other while influencing the overall musical expression. Spatiality is a very important aspect of this work as during its world premiere the wind instruments were placed on the balcony of the Warsaw Philharmonic's Concert Hall. The composition could be called "the apotheosis of a polonaise" or, as the composer prefers, "a small symphonic poem on the theme of a polonaise".

Mieczysław Wajnberg's Polish Melodies for orchestra (Op. 47, No. 2) were written in 1950, during the biggest persecution of undesirable people in the Soviet Union. Four pieces, based on Polish dances, express the composer's longing for his Warsaw period, as though a memory of a joyful youth.

Emil Młynarski's Symphony in F major is the second piece in the history of Polish music, alongside Ignacy Feliks Dobrzyński's Characteristic Symphony in C minor, to feature the popular melody of Abośmy to jacy tacy. Artfully built, the symphony it boasts rich orchestration and impressive use of color. It proves that Młynarski's understanding of the technical and expressive possibilities of an orchestra was impeccable." ---prestomusic.com

Płyta z kluczem, prowadząca nas w `nieuczęszczane rejony`. Warto się w nie zapuścić, zwłaszcza że Orkiestra Filharmonii Narodowej skrzy się pięknymi barwami, oddając zapomnianym partyturom, to co w nich najpiękniejsze - Jacek Hawryluk, Program 2 Polskiego Radia.

Album `Polish Music - Młynarski, Weinberg, Penderecki` to kolejna ujmująca pozycja w serii `Warsaw Philharmonic` nagradzanej w ubiegłych latach Fryderykami, nominacjami do ICMY oraz nagrodą Grammy (`Penderecki conducts Penderecki vol. 1`). Także w 2018 roku aż 3 płyty Warsaw Philharmonic zdobyły już nominacje do nagrody Fryderyk.

Orkiestra Filharmonii Narodowej pod batutą Jacka Kaspszyka swój najnowszy album nagrała specjalnie z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Znalazły się tu utwory Krzysztofa Pendereckiego, Mieczysława Weinberga oraz Emila Młynarskiego - wybitnych osobowości polskiej sceny muzycznej.

Utwory znajdujące się w albumie łączą nie tylko losy kompozytorów, z których każdy był w jakimś stopniu związany z Filharmonią Narodową, ale przede wszystkim idiom polski.

`Melodie polskie op. 47 nr 2` Mieczysława Weinberga na orkiestrę powstały w 1950 r., w czasie największych prześladowań sowieckich wobec osób niepożądanych. Cztery utwory, wykorzystujące tańce polskie, są wyrazem tęsknoty kompozytora za okresem warszawskim, jakby wspomnieniem lat młodzieńczych, radosnych - pisze Stanisław Dybowski.

Z kolei ważnym elementem Poloneza Krzysztofa Pendereckiego jest jego przestrzenność. `Podczas prawykonania grupa instrumentów dętych znajdowała się na balkonie Sali Koncertowej Filharmonii Narodowej. Dzieło to nazwać można `apoteozą poloneza` lub, jak życzył sobie kompozytor `małym poematem symfonicznym na temat poloneza`` - dodaje Dybowski.

Również op. 14 `Polonia` nawiązuje do polskich tradycji - jest drugim dziełem w historii muzyki polskiej, gdzie pojawia się popularna melodia Albośmy to jacy tacy.

Największą satysfakcją jest dzielenie się tą radością. I odczuwanie podobnej radości od drugiego człowieka - Jacek Kaspszyk w wywiadzie dla `Presto. Muzyka Film Sztuka` ---gandalf.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back